به گزارش قدس آنلاین، مجیدرضا حریری رئیس هیئت‌مدیره اتاق بازرگانی ایران و چین اظهار کرد: اینکه ما مردم را امیدوار کنیم که همه مشکلات اقتصادی کشورمان در کوتاه‌مدت با پیوستن به سازمان همکاری‌های شانگهای حل می‌شود اشتباه است.

وی افزود: اگرچه ریشه و بنیان این سازمان بر اساس روابط امنیتی و نظامی گذاشته شده؛ اما در دنیای کنونی هیچ پیمانی نیست که وجهه اقتصادی نداشته باشد.

رئیس هیئت‌مدیره اتاق بازرگانی ایران و چین تأکید کرد: آثار اقتصادی عضویت ایران در سازمان همکاری‌های شانگهای در کوتاه‌مدت آشکار نخواهد شد و به مدت‌زمان زیادی نیاز دارد.

حریری با بیان اینکه ما هم اکنون در شرایط جنگ اقتصادی قرار داریم و طرف متخاصم، مشکلات نظامی و سیاسی و عقیدتی خود با ایران را عملاً به میدان اقتصاد آورده است افزود: هدف اصلی آمریکا و کشورهای غربی به انزوا کشاندن ایران است که این انزوا قطعاً تبعات اقتصادی بسیار بدی دارد.

وی با تصریح بر اینکه پیوستن به هر پیمان دوجانبه، چندجانبه، منطقه‌ای و یا بین‌المللی، ایران را از انزوای اقتصادی نجات می‌دهد گفت: ما الان نباید منتظر اثر مستقیم کوتاه‌مدت این عضویت باشیم؛ اما در شرایطی که کشورهای قدرتمند و صاحب ثروت دنیا درصدد تحریم و ایجاد محدودیت برای ایران هستند پیوستن به چنین سازمان‌هایی می‌تواند نشان‌دهنده تعامل ایران با دنیا در افکار عمومی بین‌المللی باشد.

رئیس هیئت‌مدیره اتاق بازرگانی ایران و چین درباره فرصت‌های اقتصادی پیوستن جمهوری اسلامی ایران به سازمان شانگهای گفت: سه کشور بزرگ اقتصادی یعنی چین و هند و روسیه در این پیمان عملاً جزو 17 کشوری هستند که ما از دو سال قبل هم به‌عنوان طرف‌های تجاری، هدف‌گذاری کرده بودیم و لذا می‌توانیم روابط خود را بر این مبنا بیشتر گسترش دهیم.

حریری نگاه اقتصادی به شرق را یک نگاه آینده‌نگر دانست و اضافه کرد: طبق برآوردها و پیش‌بینی‌های نخبگان اقتصادی دنیا، در سال 2035 از 10 اقتصاد بزرگ دنیا 5 اقتصاد، آسیایی خواهند بود و لذا از الان نباید به دنبال منافع آنی و فوری مانند کاهش قیمت دلار و ارزانی باشیم.

وی با بیان اینکه جغرافیای سیاسی اقتصادی دنیا از غرب به شرق در حال تغییر است گفت: ما در حال بهبود روابط خود با تمام کشورهای شرق آسیا هستیم و امیدواریم روابط کشورمان با ژاپن و کره جنوبی نیز بهتر شود.

رئیس هیئت‌مدیره اتاق بازرگانی ایران و چین اظهار کرد: همان‌طور که 15 سال هیچ اجماعی از طرف اعضای سازمان همکاری‌های شانگهای درباره عضویت رسمی ایران، وجود نداشت و ما معطل شدیم از این به بعد امضا و تأیید ما برای پیوستن کشورهای حاشیه خلیج‌فارس نیز به این سازمان بسیار مهم تلقی می‌شود.