به گزارش قدس خراسان، شهریور امسال با شهریورهای سال‌های گذشته برای کشاورزان گوجه‌کار تفاوت دارد؛ چون با وجود گران شدن بذر، کود، مزد کارگر و هزینه حمل و نقل، گوجه‌کاران پس از چند ماه تلاش شبانه‌روزی مجبورند حاصل دسترنج خود را حتی از سال پیش هم ارزان‌تر به کارخانه‌های تولید رب بفروشند.
سعید کوثرنیا که از کشاورزان منطقه جاده گوارشک است و همراه سه برادر دیگر خود ۱۰هکتار زمین را به کشت گوجه‌فرنگی اختصاص داده‌اند، می‌گوید: در این زمین‌ها از هر هکتار به صورت میانگین ۱۰۰ تن گوجه‌فرنگی برداشت می‌کنیم و کشاورزی دیگر هیچ توجیهی ندارد.
وی ادامه می‌دهد: جهاد کشاورزی هیچ حمایتی نمی‌کند و اگر در سال‌های گذشته کود و سم را به صورت حواله‌ای به کشاورز می‌داد، امسال از آن هم خبری نیست. حساب کرده‌ایم با توجه به قیمت ۳هزار و ۳۰۰ تومانی که با تسویه دو ماهه کارخانه از ما می‌خرد، برای هر کدام از ما برادرها ماهانه بین ۱۵ تا ۱۷ میلیون تومان درآمد برای یک سال درآمدزایی می‌شود که با شغل‌های آسان‌تری مثل مسافرکشی می‌توان این درآمد را بدست آورد و در سرما و گرما بدن خود را کمتر دچار آسیب کرد.
کشت مازاد محصول پرآب‌بر در کم‌آبی
این کشاورز روستایی تشریح می‌کند: گوجه‌فرنگی یک محصول به شدت آب‌بر است و در چهار ماه هر چهار روز باید نهال گوجه آب بخورد تا به ثمر بنشیند. حالا که زمان برداشت محصول شده وقتی برای تحویل گوجه‌فرنگی به کارخانه مراجعه می‌کنیم، از صف جلو کارخانه متوجه می‌شویم کشاورزان زیادی این محصول را کاشته‌اند. باید پیش از این به ما اطلاع‌رسانی کنند چه محصولی کشت کنیم تا هم درآمدزایی داشته باشد و هم با این کم‌آبی به تأمین بازار کمک کند.
رضا زیرکی از کشاورزان روستاهای چناران عنوان می‌کند: کاش مسئولان بیایند درب کارخانه‌های رب و صف ماشین‌های گوجه‌فرنگی را ببینند. باید ۱۲ تا ۲۴ ساعت منتظر بمانیم تا بار ما تخلیه شود. اگر محصول را جمع نکنیم، سرما از بین می‌برد. اگر هم جمع‌آوری کنیم نه می‌توانیم انبار کنیم و نه می‌توانیم تحویل سردخانه بدهیم چون محصولی است که بلافاصله باید مصرف شود و مدت زمان طولانی نمی‌توان گوجه فرنگی را نگهداری کرد.
وی به سود کارخانه‌دار اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد: در هر حال تولید رب برای کارخانه‌دار صرف دارد چون وقتی گوجه‌فرنگی تبدیل به رب شود، محصول را می‌توان یک یا دو سال نگهداری کرد و به مرور به بازار فرستاد. تنها کسی که این میان متضرر می‌شود، کشاورز است که برای به ثمر رسیدن این محصول شبانه‌روز درگیر آن بوده است. در حال حاضر در کشاورزی و کشت و کار هزینه تولید گران و محصول نهایی ارزان است و واقعاً صرفه اقتصادی ندارد.
حساب و کتاب ضایعات با کشاورز است
به سراغ زمین‌های گوجه‌فرنگی در اطراف مشهد می‌رویم. جمعی از کشاورزان که کارگرانشان مشغول جمع‌آوری گوجه هستند هم با اشاره به نکته‌ای عجیب‌تر می‌گویند: در برخی کارخانه‌ها، پیش از وزن‌کشی بار ماشین، تعدادی سبد پر از ضایعات گوجه‌فرنگی را روی بار قرار می‌دهند به این عنوان که ضایعات تحویل کشاورز شود تا کیفیت همه بارها و ماشین‌ها یکی نباشد. از طرف دیگر در بارنامه حدود ۱۰ درصد یا بیشتر و یا کمتر به عنوان افت محصول قید می‌شود و دقیقاً مشخص نیست چرا کارخانه‌داران این کار را انجام می‌دهند.
این کشاورزان تصریح می‌کنند: تسویه طولانی مدت پول با کشاورزان در کنار اینکه می‌گویند قیمت گوجه‌فرنگی به کمتر از قیمت سال گذشته خریداری می‌شود و اینکه محصول بی‌اندازه کشت شده موجب شده ما گوجه‌کاران به شدت متضرر شویم و دستمان به جایی نرسد.
در گزارش «گوجه‌فرنگی از کاه هم ارزان‌تر شد» که پیش از این منتشر شد، به برخی از دلایل ایجاد این شرایط از جمله ثابت ماندن قیمت‌گذاری دستوری به قیمت سال پیش، ندیدن گرانی قوطی، درب آن و سایر هزینه‌های تمام شده با توجه به تورم در چرخه تولید رب و تعطیلی برخی از واحدها اشاره شده؛ اما این پرسش مطرح می‌شود در شرایطی که تولید کننده قوطی و درب آن و کارخانه‌داران دخیل در زنجیره تولید رب توانسته‌اند افزایش قیمت داشته باشند چرا باید بیشترین دود بی‌تدبیری مسئولان به چشم ضعیف‌ترین قشر جامعه برود؟
باید اساس و چرایی اینکه رب در چارچوب قیمت‌گذاری دستوری قرار گرفته است، مورد تحلیل قرار بگیرد؛ اما اینکه کشاورزان در این چرخه آسیب بیشتری می‌بینند، به دور از انصاف است.
خبرنگار: طاهره فجرداودلی
نظر شما