به گزارش قدس آنلاین، همزمان خبرگزاری ای‌پی‌ای جمهوری آذربایجان به نقل از وزارت دفاع این کشور گزارش داد هیئت جمهوری اسلامی ایران برای شرکت به‌عنوان ناظر در رزمایش‌های تاکتیکی مشترک «خزر-۲۰۲۳» در جمهوری آذربایجان با مشارکت ناو جنگی و نیروهای نظامی جمهوری آذربایجان و نیروی دریایی قزاقستان وارد باکو شد. 

در ارتباط با این موضوع دکتر هیراد مخیری، کارشناس مسائل قفقاز معتقد است: 
«آنچه روی نمودارهای تحلیل جایگاه هژمونی کشورها در منطقه دریای خزر مسجل است، سلسله مراتب قدرت ایران و روسیه رانشان می‌دهد». مخیری اذعان کرد: « مسلماً با توجه به آگاه بودن ایران از نیت‌های تهاجمی جمهوری آذربایجان – که با مشارکت و راهنمایی متحدان رقیب ایران مانند ترکیه و دشمن قسم خورده ایران رژیم صهیونیستی اتفاق افتاده است – باکو دانسته پس از گسترش قلمرو فعلی خویش از جنگ اخیر قره‌باغ و پاتک زدن به خط قرمز ایران در استان‌های سیونیک ارمنستان و از سویی رسیدن به آرزوی مورد علاقه ترکیه و ناتو یعنی دالان زنگزور، این رویکرد هوشمندانه در دستور کار آذربایجان قرارگرفته است تا با تعاملات چندوجهی فرعی، هماهنگی استراتژیکی در بخش‌های دیگر هم مرزی آبی ایران تعریف کند».

این کارشناس بین‌الملل می‌گوید: «ما باید توجه داشته باشیم جمهوری اسلامی ایران در شرایط حاد، بیش از هر زمان دیگری گام‌های جمهوری آذربایجان را تحت بررسی لحظه‌ای اطلاعاتی و امنیتی خود قرار داده و مشرف بر قدم‌های بعدی باکو است و به نوعی در همکاری‌های به ظاهر رندانه این کشور با قدمت ۳۰ ساله، ایران با نگاه مصلحت اندیشانه مشارکت خود را قطع نکرده است و ایران با وجود تضادها، همکاری‌ها را ادامه داده است و با توجه به اهمیت ژئوپلتیک و ژئواکونومیک منطقه قفقاز ایران می‌داند باید با احتیاط مصلحت اندیشانه قدم بردارد و تنش‌ها را به کمترین حالت ممکن برساند».

وی با تأکید بر هوشمندانه بودن برنامه آذربایجان در برنامه مانور دریایی ادامه می‌دهد: «چنین سناریوهایی هم نخ نما شده و هم مسبوق به سابقه است. هرچند به نظر می رسد این سناریو به‌دلیل تلاش برای رخصت گرفتن از ایران در جهت آرام کردن برخی از تنش‌ها بوده و با توجه به نگاه واقع‌گرایانه ایران و توجه به قرابت‌های فرهنگی دو کشور با مواضع هوشمندانه و عقلانی در راستای حفظ منافع ملی و امنیت ملی خود ورود کرده است تا به نوعی خود را از پروژه اوکراین‌سازی دور کند. اگر قرار بر موازنه قدرت در قفقاز جنوبی باشد، ایران است که حرف اول و آخر را در منطقه خواهد زد و راهبردی که در دو دهه گذشته با درایت مصلحت اندیشانه و در بزنگاه عمل‌گرا بودن نشان داده شده است».

مخیری در پایان اضافه می‌کند: «تعاملات چندوجهی سیاسی و اقتصادی ایران در مشارکت با قفقاز جنوبی  نشان از نگاه واقع‌گرایانه ایران باوجود تضادهای اصلی سیاسی و مذهبی میان تهران و خاندان علی‌اف دارد».