از کوچکی،دلبسته صدایش بودیم. همچنانکه اواز کودکی، محبت اهلبیت علیهم السلام در دل داشت ودیری نپایید که بواسطه حضوردر مجلس جشن میلاد امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و خواندن ابیاتی از شعر"حسان"صوت دلنشینش مورد تشویق حاضران قرار می گیرد واندک اندک باشرکت در جلسات مداحی مشهد روضه خوان آل طاها می شود. نوجوانی وجوانی اش را همزمان به تحصیل و تهذیب پرداخت و در یکی از حوزه های علمیه خراسان رضوی راه طلبگی در پیش گرفت.

همجواری او باامام رئوف، باعث شد توامان هم علوم الهی را درمحیطی آکنده به عطر رضوی فراگیرد و هم با حضور در روضه رضوی، روضه خوانی قابل و اثر گذار شود. قابلیت های دیگری همچون ساده زیستی، حسن خلق، تواضع و اخلاص از او شخصیتی محبوب و دوست داشتی ساخته بود. وقتی صدای گرم و پر طنین او ازصحن و بارگاه امام رضا علیه السلام طنین انداز می شد، زائران حس و حال متفاوت و روح انگیزی را تجربه می کردند. شورشعرها و نوحه ها وسوز روضه ها و مقتل خوانی های او به قدری پرکشش و تاثیرگذار بود که او در شمار روضه خوان های ثابت حرم مطهر رضوی قرار گرفت.

وقتی از سرگذشت مداحی اش می پرسند می گوید: "پنجاه سال توفیق خادمی و نوکری امام رضا علیه السلام را دارم و سی و پنج سال در سفرهای حج و زیارت، در مکه و مدینه برای زائران و حاجیان در ثنا و رثای اهلبیت عصمت و طهارت علیهم خوانده‌ام." این ذاکر بامحبت اهلبیت ، دوستدارانی زیادی هم در خارج از مشهد و خراسان داشت. محرم که می شد هیات های مذهبی فراوانی ازاو برای هیات شهر و دیارخود دعوت می کردند و با حنجره گرم او و پای منبرهای پرفضیلتش در سوگ فرزند زهرا سلام الله علیها و خاندان مظلومش عزاداری می کردند.

در میان شهرهایی که پای ثابت روضه های این سید خراسانی بودند منطقه فرهنگی کاشان وآران وبیدگل، برجستگی بیشتری داشت و دهه های اول یا دوم محرم و یادهه آخر صفر ،هیات های سجادیه. فاطمیه و ابوالفضلی و حسینی در کاشان و راوند و آران و بیدگل میزبان این استاد پیشکسوت و ذاکرخوش نوای بوستان اهلبیت بودند.

حتی ایامی بود که از هیات دیگراو را برای "چهارپایه خوانی" درتکیه ها و محله ها دعوت می کردند واو فروتنانه می پذیرفت تا در مجالس روضه خوانی دیگر هیات هم سهمی ونقشی در انجام رسالت تبلیغی و ترویجی معارف ائمه معصومین علیهم السلام داشته باشد. از ویژگی های ممتاز این پیر غلام اهلبیت مداحی توام با منبر داری بود.یعنی او ضمن روضه خوانی بواسطه حضور در حوزه علمیه، مجالس مداحی اش رابه خطابه ها، مواعظ و سخنرانی های محققانه ای آراسته بود که پر جاذبه بود.

دوستی و محبت مردم و هیات شهرهای میزبان با این مداح ولایی مقطعی نبود. زمانی که کاروان هایی از این هیات در ایام مختلف سال به پابوسی امام رضا به مشهد مقدس مشرف می شدند حالا نوبت نوحه خوان خوش صدای مشهدی بود تامیزبان میهمانان امام رضا باشد و باحضور در هتل یا اقامتگاههای آنان می کوشید انجام وظیفه کند واز همراهی زائران امام رضا علیه السلام باراهنمایی های خود کوتاهی نورزد.

"حجه الاسلام والمسلمین حاج سید جعفر ماهرخسار"،همان روضه خوان دارای نشان خادمی فرهنگ رضوی است که حالا پس از پنجاه سال ،نوکری و ذاکری در دستگاه اهلبیت عصمت و طهارت علیهم صدای ملکوتی اش از نوا افتاده وچشم از جهان فرو بست. مداح خوش نوایی که وقار و ادب نفس ستودنی بود و سبک و سیاق مداحی اش ، الگویی برای کسانی است که طالب روضه خوانی سنتی هستند. بی تردید مداحان نام آوری چون سید جعفر ماهرخسار، حاج علی قصری، مرحوم کاشانی. حسینی خراسانی ،علی محمد کریمخانی ،حاج علی اخباری آرانی ، حاج علی اصغر خراطها،حاج احمد خورشیدی ،سید محمد کوثری،ملا حسین مولوی قمی،میرزا محمد علی ستایشگر،حاج عباس کاتب ، کردمیل کاشانی و دهها ذاکر و مداح پیشکسوت دیگر در یکصد سال گذشته سهم شایسته ای در هدایتگری و پرچمداری هیاتهای بزرگ مذهبی کشور و احیاء و اقامه روضه خوانی های سنتی و سرشار از هنرو معرفت حسینی داشته اند که سلوک عملی و علمی و رفتاری آنها می تواند درس آموز باشد. فرهنگ آیینی این سرزمین،مرهون ستایشگرانی است که در پاسداشت و نشر معارف الهی و نبوی، با نوای ملکوتی خود مخلصانه، ندای توحید سر دادند و بدین عشق ، سر به آستان عنایت الهی سپردند.