در روزهایی که رژیم صهیونیستی همچنان به بمباران وحشتناک و قتل عام مردم غزه ادامه می دهد، صدای اعتراضات جهانی نسبت به این اقدامات نیز روز به روز رساتر از قبل به گوش می رسد. در همین راستا روزنامه "ایندین اکسپرس" تحلیلی به قلم "چین مایا قره خان" دیپلمات برجسته و کهنه کار هندی درباره نوع موضع گیری سازمان ملل متحد به این بحران منتشر کرده که حاوی نکات برجسته ایی در مورد بحران کنونی غزه و همچنین ماهیت بحران خاورمیانه است. آنچه در این نوشتار می آید گزیده ایی از تحلیل او در زمینه اوضاع غزه می باشد.

موضع قابل ستایش گوترش

مجمع عمومی سازمان ملل چندی پیش قطعنامه ایی را تصویب کرد که در آن خواستار آتش بس، آزادی گروگان ها و ارسال کمک های انسانی به غزه شد. آنتونیو گوترش بعد آن طی اظهاراتی به جامعه بین المللی یاد آوری کرد که حماس در چه بستری دست به چنین اقداماتی زده است. او اگر چه حمله حماس را محکوم کرد، اما ماجرای اشغال و محاصره غزه را در طول سالیان متمادی و سلب حق تعیین سرنوشت فلسطینی ها را مطرح کرد. سخنان گوترش در شرایطی است که ما در جنوب جهانی زیر بمباران روایت های غربی – عمدتا امریکایی –درباره رویدادهای خاورمیانه هستیم. گوترش برای بیان چنین اظهارات صریح و بی پرده ایی شایسته تقدیر است؛ او احترام اکثریت قریب به اتفاق جامعه جهانی را بدست آورد.

سرنوشت جنگ و آینده غزه

این جنگ هم مانند همه جنگهای دیگر به اتمام خواهد رسید، اما این که چه زمانی و چگونه، حدس زدن آن دشوار خواهد بود. تصور می شود که اسرائیل به جنگ و بمباران تا زمان دستیابی به هدف خود یعنی نابودی حماس ادامه خواهد داد؛ هدفی که غیر قابل دستیابی به نظر می رسد. این احتمال وجود دارد که تل آویو به شکلی یک جانبه مدعی شکست دادن حماس شده و اعلام پیروزی کند. اما حتی در این شرایط و با گمانه زنی حذف حماس چه اتفاقی رخ خواهد داد ؟

مطمئنا اسرائیل نمی خواهد نوار غزه را دوباره اشغال کند چرا که این یک تله مرگ برای آنها خواهد بود. غزه را به مصر بسپاریم تا آن را اداره کند؟"نه متشکرم"؛ این پاسخ مصر خواهد بود. از تشکیلات خودگردان که از سال 2006 اقتدار خود را در غزه از دست داده است، دعوت به بازگشت کنیم؟ (لازم به یاد آوری است که حماس در سال 2006 در انتخابات دموکراتیک پیروز شد، اما غربی ها دموکراتیک بودن آن را به رسمیت نشناختند). ظاهرا این تنها راه حل به نظر می رسد. با این حال تشکیلات "محمود عباس" حتی در کرانه باختری هم به دلیل فساد و همکاری با اسرائیل محبوبیت زیادی ندارد. در نهایت موقعیت او در غزه، چیزی شبیه ببرک کارمل در افغانستان(1979)خواهد بود که با تانک های شوروی آمد و هیچگاه هم مورد حمایت مردم و جامعه بین المللی قرار نگرفت.

توهم راه حل دو دولت

جامعه بین المللی به طور مداوم و به مانند اجرای یک سرود، از راه حل دو دولت صحبت به میان می آورد. اما همین جامعه بین المللی می داند و یا باید بداند که راه حل تشکیل دو دولت یک "توهم "است.ی ک دولت برای آن که به دولتی واقعی تبدیل شود باید سرزمین داشته باشد. زمین برای آینده کشور فلسطینی کجاست؟ کرانه باختری به شدت پر از شهرک نشینان اسرائیلی است و هر زمینی که باقی مانده، مانند پنیر سوئیسی سوراخ سوراخ شده با شهرک های بیشمار درون آن. علاوه بر این نخست وزیر کنونی اسرائیل هرگز با تشکیل کشور فلسطین، حتی به شکلی ناقص، موافقت نخواهد کرد. او پیش از این با توافق اسلو که تشکیل کشور فلسطین را پیش بینی می نمود، مخالفت کرده است.

فرزند ناخلف سازمان ملل

همانطور که انگلیسی ها در سال 1947 موضوع فلسطین را به سازمان ملل تحمیل کردند، این بار نیز باید موضوع توسط سازمان ملل رسیدگی شود. اما این موضوع تنها با رضایت اسرائیل امکان پذیر است. اسرائیل در حال حاضر بیش از همه از سازمان ملل ناراضی است، اما باید به خاطر داشته باشد که تولد خود را مدیون همین نهاد است. ایجاد و استقرار یک نیروی حافظ صلح بر عهده شورای امنیت خواهد بود؛ البته همان شورایی که در آن متحد وفادارش یعنی ایالات متحده از قدرت و نفوذ بزرگ برخوردار است.

ترجمه و تلخیص، میراحمدرضا مشرف