به گزارش قدس خراسان، همیشه شنیده‌ایم اگر کسی استعداد منحصر به فرد خود را کشف کند و پرورش بدهد، به قله‌های بزرگ موفقیت خواهد رسید اما متأسفانه خیلی اوقات این اتفاق نمی‌افتد و استعدادهای بسیاری پرورش نمی‌یابند. با این حال بسیارند نوجوانان و جوانان نخبه‌ای که توانسته‌اند در مسیر استعدادشان حرکت کنند و اتفاق‌های بزرگی را رقم بزنند.

در این گفت‌وگو به سراغ یکی از نخبگان مشهدی رفتیم که از دل مناطق محروم شهر استعدادش را کشف و آن را پرورش داده است. 

امیرحسین شیخی بیان کرد: من متولد بهمن ماه سال ۱۳۸۲ و ساکن حاشیه شهر مشهد، بولوار توس هستم. در یک مدرسه دولتی به نام جماران درس خواندم که از محروم‌ترین مدارس مشهد به حساب می‌آید اما با معدل ۲۰ در دوره متوسطه دوم وارد رشته تجربی شدم. در آن زمان کم‌کم احساس کردم جایی که باید باشم اینجا نیست و علاقه‌ام به رشته تجربی به مرور کمتر می‌شد. از سن کم هم دوست نداشتم راهی که همه می‌روند را طی کنم و در مسیری که همه قدم می‌گذارند حرکت کنم و همواره دوست داشتم متفاوت عمل کنم.

وی با اشاره به اینکه در پایان سال یازدهم با جشنواره خوارزمی آشنا شده است گفت: در آن زمان اختراعی داشتم؛ چهارپایه‌ای متحرک را طراحی کردم که اگر به تولید انبوه می‌رسید، می‌توانست جای داربست و تخته و بشکه‌های ساختمان‌سازی را بگیرد اما متأسفانه به دلایل مالی و فنی، این اختراع در همان سطح طرح و ایده باقی ماند. 

تنها مدال طلای بیست‌وچهارمین جشنواره جوان خوارزمی

شیخی ادامه داد: پس از مدتی متوجه شدم در زمینه ادبیات و علوم انسانی نیز استعداد و علاقه دارم. دبیر ادبیاتی که داشتیم در شکل‌گیری این علاقه نقش مهمی داشت. در این زمینه فعالیت‌های مختلفی انجام دادم، از شرکت در کلاس‌های گوناگون گرفته تا مطالعه تخصصی و حضور در شب شعرهای مختلف در محضر استادان بنام. تا زمانی که نام‌نویسی برای بیست ‌و چهارمین دوره جشنواره جوان خوارزمی آغاز شد و من در رشته زبان و ادبیات پارسی نام‌نویسی کردم.

وی با اشاره به طرحی که در این جشنواره ارائه داده بود گفت: طرحی را در قالب دیوان شعر که یک مقاله ادبی بود ارائه دادم که ارزش و رتبه علمی آن با پایان‌نامه‌های کارشناسی ارشد برابری می‌کرد. پس از ارائه طرح، از طرف جشنواره به مصاحبه دعوت شدم که بسیار خوب پیش رفت و موفق شدم نمره‌ بسیار بالایی را کسب کنم. پس از چند روز با تماس‌های متعدد از طرف مدیران جشنواره، مدیر مدرسه، رئیس آموزش و پرورش منطقه و رئیس کل آموزش و پرورش استان و تبریک آن‌ها باخبر شدم که رتبه اول را در جشنواره کسب کردم. 

شیخی افزود: در زمان تجلیل از برگزیدگان بیست و چهارمین دوره جشنواره متوجه شدم من تنها فردی بودم که در آن دوره موفق شده بودم مدال طلا بگیرم و در رشته‌های دیگر کسی حائز رتبه اول شناخته نشده بود. 

برای استعدادم وقت گذاشتم

وی با اشاره به اینکه علاقه دارد در رشته روان‌شناسی یا مهندسی شهرسازی تحصیل کند و در همین زمینه‌ها نیز مشغول به کار شود ادامه داد: من معتقدم تمام دانش‌آموزان این سرزمین استعدادی منحصر به فرد و گنجی درون خودشان دارند اما دانش‌آموزان حاشیه شهر چون به خودشان ایمان و باور ندارند و خودشان را نمی‌شناسند، متوجه این استعدادها در وجودشان نمی‌شوند. ما دانش‌آموزان کوشا، نخبه و بااستعداد در حاشیه شهر کم نداریم، دانش‌آموزانی که هنوز استعداد خودشان را نمی‌شناسند. از یک جایی به بعد لازم است به خودمان رجوع کنیم. به قول مولانا «در خود بطلب هر آنچه خواهی که تویی». این نشان‌دهنده این است که گنج غایی در وجود ماست و ما از آن بی‌خبریم.

این جوان برگزیده جشنواره خوارزمی گفت: من تا حدی توانستم این دور باطل را از بین ببرم. وقتی همه در گیر و دار کنکور بودند، من برای چیزی وقت می‌گذاشتم که می‌دانستم در آن استعداد دارم و کم‌کم تمام مدرسه هم متوجه شدند که راه من متفاوت است. 

وی به چالش دانش‌آموزان و خانواده‌ها در خصوص انتخاب مسیر زندگی اشاره کرد و گفت: خانواده‌ها معمولاً فکر می‌کنند فرزندانی که تربیت می‌کنند پزشک‌ها و دندانپزشک‌های آینده هستند در حالی که از حدود یک میلیون دانش‌آموزی که در کنکور تجربی شرکت می‌کنند، نهایت هزار تا ۲هزار نفر در رشته‌های پزشکی و دندانپزشکی پذیرفته می‌شوند. معتقدم خیلی از کسانی که بیکار هستند و نمی‌توانند آینده خوبی برای خود رقم بزنند، جزو افرادی هستند که بی‌هدف در رشته تجربی و به امید پزشکی وارد می‌شوند.

شیخی تأکید کرد: ما ۲۰ نوع هوش داریم که کنکور تنها چهار هوش را در برمی‌گیرد اما در کنکور دیگر توانایی‌ها در نظر گرفته نمی‌شود و خانواده‌ها تصور می‌کنند موفقیت فرزندانشان در گرو رشته تجربی یا پزشکی است. 

نخبه‌ لزوماً کسی نیست که رتبه علمی بیاورد

وی با اشاره به اینکه برخی‌ها اصلاً نباید یا نیازی ندارند که درس بخوانند و می‌توانند با کسب مهارت موفقیت‌های بزرگی بدست بیاورند گفت: متأسفانه نظام آموزشی ما در ۷۰ سال گذشته یخ زده است و به شدت فرسوده شده؛ چراکه طوری به خانواده‌ها جهت داده که تصور می‌کنند فرزندانشان تنها با تحصیل و درس خواندن می‌توانند موفق شوند. نخبه لزوماً کسی نیست که مدال و مقام علمی دارد، مکانیکی که از صدای موتور خودرو متوجه می‌شود اشکال خودرو چیست، در کار خودش نخبه است. ولی خانواده‌های ما متوجه این موضوع نیستند. من هم در خانواده این چالش را داشتم اما توانستم خانواده‌ام را قانع کنم که می‌توانم در مسیر مورد علاقه‌ خودم موفق شوم. 

شیخی افزود: من این موضوع را ثابت کردم که می‌توانم در مسیری غیر از درس خواندن هم موفق شوم. در مقطع دهم که تحصیل می‌کردم، با کمک دایی خودم که قنادی داشت، توانستم به فروش شیرینی مشغول شوم تا در کنار تحصیل درآمدی هم کسب کنم. کم‌کم با ارتباط برقرار کردن با افراد مختلف، موفق شدم یک تجارت راه بیندازم و در سن ۱۷ سالگی موفق شدم هر دو روز یک بار ۱.۵ تا ۲ تن شیرینی به سیستان و بلوچستان و کشور پاکستان بفروشم. وقتی خانواده می‌دیدند بدون تحصیل هم می‌توانم راه موفقیت خودم را پیدا کنم، متقاعد شدند که تنها مسیر موفقیت، پزشکی و دندانپزشکی نیست. 

وی با بیان اینکه نظام آموزش و پرورش نیازمند تحول است گفت: ما با نهال‌های گلابی و سیب مهربان‌تر بودیم تا با دانش‌آموزانمان. ما در زمینه کشاورزی پیشرفت کردیم اما در زمینه آموزش و پرورش چطور؟ آموزش و پروش فکر می‌‎کند آموختن پر کردن یک سطل از اطلاعات است اما من معتقدم آموختن، برافروختن یک شوق است. مدارس باید استعدادهای دانش‌آموزان را شکوفا و براساس تفاوت‌ها و نیازهای متفاوت آن‌ها برنامه‌ریزی کنند. 

نظام آموزشی ما نخبگان را رها می‌کند

شیخی ادامه داد: افراد در این نظام آموزشی حتی اگر نخبه هم باشند، در نهایت رها می‌شوند. اگر به گفته رهبر معظم انقلاب از نخبگان در کادر اجرایی کشور استفاده شود، آن وقت است که یک نخبه می‌تواند جامعه را متحول و نخبگان دیگری را تربیت کند. باید به نخبگان بها بدهیم تا آن‌ها هم بتوانند از استعدادهایشان برای مردم و دیگر دانش‌آموزان استفاده و نخبه‌هایی بهتر از خودشان تربیت کنند. نظام آموزشی ما باید از کتاب خواندن و امتحان دادن، به سمت ارزش دادن به استعدادهای مختلف دانش‌آموزان حرکت کند. سهم دست‌ها، فضای کلامی، بازی و فعالیت‌های جنب و جوشی در کلاس درس کجاست؟ این سازوکار باید تغییر کند. ما وارد دنیای دانش‌آموزی شدیم و باید خودمان را در سطح دانش‌آموزی تعریف کنیم. 

وی که یکی از بهترین خاطراتش را خاطره ملاقات با رهبر معظم انقلاب در شب شعر و دریافت انگشتر از ایشان می‌داند ادامه داد: دوست دارم در آینده وارد حوزه‌ای بشوم که نیاز به تحول و تغییر دارد، مثل وزارت آموزش و پرورش که به بازنگری ویژه احتیاج دارد. یا حتی دوست دارم به عنوان شهردار مشهد مقدس خدمت کنم تا با نگاه به ایده‌های نخبگانی، تحولی در این شهر برقرار کنم. معتقدم هیچ آرزو و هدفی در دل ما به وجود نمی‌آید مگر خداوند توان رسیدن به آن را در وجود ما قرار داده باشد. 

شیخی از خانواده‌اش که همواره پشتیبان او بودند و او را پذیرفتند تشکر کرد و ادامه داد: خطاب به دانش‌آموزان می‌گویم در بسیاری از مسائل باید به خداوند توکل کنند. خداوند به همه روزی می‌دهد آن هم از جایی که فکرش را نمی‌کنیم. تنها باید به او امید و ایمان داشته باشیم و به هدایت او اعتماد و توکل کنیم.

خبرنگار: محدثه مودی