ناهید آذرنوش-خبرنگار تحریریه جوان قدس: اوتیسم یه اختلال دائمی است ،اما درمان و حمایت از آن  میتواند به افرا مبتلا به اوتیسم کمک کند تا مهارت های خود را توسعه دهند و زندگی مستقل تری داشته باشند.

طبق آماری اختلالات روانی (DSM- توسط انجمن روانپزشکی آمریکا منتشر شده است، سه نوع اصلی اختلال طیف اوتیسم (ASD) وجود دارد:

1-اختلال اوتیسم (ASD): این نوع شایع ترین نوع اوتیسم است. افراد مبتلا به ASD دارای طیف وسیعی از علائم هستند، از جمله مشکلات ارتباطی و اجتماعی، رفتارهای تکراری و محدود و حساسیت به محرک های حسی.

2-سندرم آسپرگر (ASD): این نوع اوتیسم با مهارت های زبانی و هوش طبیعی یا بالا مشخص می شود. با این حال، افراد مبتلا به سندرم آسپرگر ممکن است در برقراری ارتباط غیرکلامی، درک احساسات دیگران و تعاملات اجتماعی معمول مشکل داشته باشند

3-اوتیسم همراه با اختلالات رشدی زبانی (ASD-DLD): این نوع اوتیسم با اختلالات رشدی زبانی همراه است.

علائم اوتیسم می تواند در افراد مختلف متفاوت باشد

مشکلات ارتباطی: افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است در برقراری ارتباط کلامی یا غیرکلامی، درک احساسات دیگران و تعاملات اجتماعی معمول مشکل داشته باشند. برخی از علائم خاص عبارتند از:

تأخیر در گفتار یا عدم توانایی در برقراری ارتباط کلامی

مشکل در درک زبان بدن یا زبان اشاره

مشکل در برقراری ارتباط چشمی

مشکل در درک احساسات دیگران

مشکل در تعامل با دیگران در بازی یا فعالیت های اجتماعی

رفتارهای تکراری و محدود: افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است رفتارهای تکراری یا محدود داشته باشند. برخی از علائم دارند از جمله:

انجام حرکات تکراری مانند تکان دادن دست، تکان دادن سر یا چرخاندن خود

علاقه به اشیاء یا فعالیت های خاص به طور افراطی

پایبندی سفت و سخت به روال ها یا نظم

حساسیت به محرک های حسی مانند صدا، نور، بو یا لمس

حساسیت به محرک های حسی: افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است نسبت به محرک های حسی حساسیت بیشتری داشته باشند یا نسبت به آنها بی تفاوت باشند. برخی از علائم خاص عبارتند از:

حساسیت بیش از حد به صدا، نور، بو یا لمس

بی تفاوتی به درد یا دما

مشکل در خوردن غذاهای خاصی یا تحمل لباس های خاص

اوتیسم یک اختلال طیفی است، به این معنی که علائم آن در افراد مختلف متفاوت است. برخی از افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است علائم خفیف داشته باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است علائم شدیدتری داشته باشند.

برخی از درمان های که به بیماران اوتیسمی کمک می کند:

درمان های رفتاری: این درمان ها به افراد مبتلا به اوتیسم کمک می کند تا مهارت های ارتباطی و اجتماعی خود را توسعه دهند.

درمان های گفتاری و زبانی: این درمان ها به افراد مبتلا به اوتیسم کمک می کند تا مهارت های زبانی خود را بهبود بخشند.

درمان های آموزشی: این درمان ها به افراد مبتلا به اوتیسم کمک می کند تا مهارت های تحصیلی خود را بهبود بخشند.

حمایت از افراد مبتلا به اوتیسم نیز مهم است. این حمایت می تواند از طریق خانواده، دوستان، مدرسه و جامعه ارائه شود.

چالش های اجتماعی اوتیسم می تواند تاثیری قابل توجهی بر زندگی افراد مبتلا به این اختلال داشته باشد .این چالش های رایج اوتیسم عبارتند از:

مشکل در ارتباط کلامی و غیرکلامی: افراد مبتلا به اوتیسم اغلب در برقراری ارتباط کلامی و غیرکلامی مشکل دارند. آنها ممکن است در یادگیری کلمات جدید، استفاده از زبان به طور موثر و برقراری ارتباط با دیگران در درک زبان بدن، یا زبان اشاره مشکل داشته باشند

مشکل در درک احساسات دیگران: افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است در درک احساسات دیگران مشکل داشته باشند. آنها ممکن است نتوانند تشخیص دهند که دیگران چه احساسی دارند، یا ممکن است نتوانند به طور مناسب به احساسات دیگران پاسخ دهند.

مشکل در تعاملات اجتماعی معمول: افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است در تعاملات اجتماعی معمول مشکل داشته باشند. آنها ممکن است در شروع مکالمات یا حفظ آنها مشکل داشته باشند، یا ممکن است در درک هنجارهای اجتماعی مشکل داشته باشند.

این چالش ها می تواند منجر به مشکلاتی در مدرسه، محل کار و روابط شخصی شود. افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است در برقراری ارتباط با معلمان، همکلاسی ها، همکاران و دوستان خود مشکل داشته باشند. آنها همچنین ممکن است در یافتن و حفظ شغل یا روابط عاشقانه مشکل داشته باشند.

نحوه زندگی با اوتیسم

افراد مبتلا به اوتیسم می توانند زندگی سالم و پربار داشته باشند. با حمایت و آموزش مناسب به آنها می توانند مهارت های خود را بهبود بخشند.چالش های اجتماعی افراد مبتلا به اوتیسم می تواند در زندگی آنها تأثیر زیادی داشته باشدو شاید در برقراری دوستی، شرکت در فعالیت های اجتماعی و یافتن شغل برایشان ممکن نباشد.

برای کمک به افراد مبتلا به اوتیسم در غلبه بر چالش های اجتماعی

صبر و درک داشته باشید. یادگیری مهارت های اجتماعی برای افراد مبتلا به اوتیسم زمان می برد.

به طور مستقیم به آنها کمک کنید. اگر فردی مبتلا به اوتیسم مشکلی در برقراری ارتباط یا تعامل اجتماعی دارد، به او کمک کنید تا آن مشکل را حل کند.

به آنها فرصت دهید تا در محیط های اجتماعی تمرین کنند. هر چه بیشتر فرصت داشته باشند تا در تعاملات اجتماعی شرکت کنند، بهتر می شوند.

با آگاهی و حمایت از افراد مبتلا به اوتیسم، می توانیم به آنها کمک کنیم تا زندگی کامل و معناداری داشته باشند.