به گزارش قدس خراسان، اگر تاریخ ورزش خراسان را در همین یک دهه اخیر بخواهیم گذرا مرور کنیم چندین تیم و باشگاه در رشته‌های مختلف از ریز و درشت گرفته تا نامدار و گمنام می‌توان پیدا کرد که روزگاری برای ورزش هم افتخارآفرینی کردند و هم آبروداری.
قرار نیست سمت و سوی رشته خاصی برویم. از فوتبال که مخاطبانش بیشتر است تا رشته‌هایی که شاید حتی تعداد ورزشکاران حرفه‌ای درگیر آن‌ها به ۵۰۰ نفر هم نرسد همه در این قاب برایشان حقی قائل شده است. اما سوژه چیست؟ چالش همیشگی و به نوعی خودویرانگر دوری حامیان از تیم‌داری یا تاریک بودن زمینه حمایت از تیم‌های ورزشی در ورزش خراسان رضوی موضوع این بحث است. موضوعی که قطعاً دغدغه بسیاری از آن‌هایی است که همیشه دوست داشتند و دارند ورزش استان به دور از این مسئله شرایطی برای عرض اندام در میدان‌های کشوری و حتی بین‌المللی داشته باشد.
فوتبال که بیشترین مخاطب را دارد اکنون وضعیتی به مراتب بدتر از همه دارد. «ابومسلم» و «پیام» تیم‌های ریشه‌دار و پرطرفدار این رشته اکنون حتی نام و نشان کوچکی از آن‌ها نیست چه برسد به سایر باشگاه‌ها مثل «سیاه‌جامگان» و «پدیده». اوضاع به حدی خراب است که حتی در لیگ دسته‌های اول و دوم هم خراسان رضوی نماینده‌ای ندارد! داستان برای کشتی هم بی‌شباهت به فوتبال نیست؛ پس از حضور چندین ساله راه‌آهن خراسان در لیگ برتر و عناوین پرشمار این تیم در لیگ برتر دیگر هیچ نماینده‌ای پیدا نشد که جای خالی این باشگاه را پر کند و از جایگاه کشتی خراسان در بالاترین سطح رقابت‌های کشتی کشور دفاع کند.
یکی دو باشگاه دیگری هم که بعدها آمدند ماندگار نشدند و عطای تیم‌داری در لیگ کشتی را به لقایش بخشیدند و هیچ وقت خراسان رضوی به صورت منظم در لیگ برتر کشتی نماینده‌ای نداشت!
قصه برای سایر رشته‌ها نیز همین است. هندبال که رشته‌ای پرطرفدار در استانمان است دیگر جنب و جوش سابق را ندارد اگر همین حالا «پیکان» حمایتش را از نماینده سبزوار بگیرد همین یک نماینده نصفه و نیمه را نیز در لیگ برتر نخواهیم داشت. بسکتبال هم پس از کناره‌گیری «آویژه» بعید به نظر می‌رسد بتواند مجالی برای حضور نماینده‌ای از استان در لیگ برتر بدست آورد هر چند که با امتیاز عاریه‌ای آویژه اکنون رعد پدافند در لیگ حضور دارد.
نداشتن ساختار درست
رضا صاحبی، مربی و پیشکسوت فوتبال استان در خصوص آنچه موجب نابسامانی در موضوع تیم‌داری در ورزش خراسان رضوی شده است می‌گوید: با نگاهی به گذشته ورزش استان، به این واقعیت تلخ خواهیم رسید که هر حامی یا شخصی که به دنبال تیم‌داری بود یک سال یا نهایت دو سال کمتر یا بیشتر در این عرصه حاضر شد و بعد گذاشت و رفت. دلیل آن هم این است که در همه این سال‌ها ندیدیم کسی بیاید و ساختار و پایگاهی درست ایجاد کند که بر اساس آن نفراتی که قرار است تیم‌داری کنند به فوتبال یا هر رشته دیگری وارد شوند.
وی ادامه می‌دهد: متأسفانه بارها و بارها دیدیم افرادی به بهانه تیم‌داری آمدند ولی دنبال اهداف خاص خودشان بودند؛ یکی دنبال این بوده که با زد و بند به اهدافی غیر از ورزش و توجه به فوتبال دست پیدا کند، یکی دیگر به توصیه فلان مسئول آمده و دنبال درست کردن جایگاه و پایگاهی برای پله کردن ورزش برای خودش بوده و مواردی از این دست که همه آن‌ها نیز موقتی بودند و خیلی زود به هدفشان رسیده یا نرسیده تیم‌داری را به حال خودش رها کردند و رفتند.
صاحبی افزود: متأسفانه مدیران اجرایی و ورزشی ما هم در همه این سال‌ها هیچ کدام از این آقایان را الزام به ایجاد زیرساخت مخصوص آن رشته ورزشی نکردند مثلاً اگر به طور مثال هر کدام از چندین نفری که آمدند در فوتبال این استان و رفتند دست‌کم ملزم به این می‌شدند که یک مکان ورزشی بسازند اکنون در هر نقطه مشهد زمین‌ها و حتی ورزشگاه‌های مجهزی داشتیم اما الان هیچ چیزی که نداریم بماند نه در لیگ برتر، نه لیگ دسته اول و حتی لیگ دسته دوم نماینده‌ای در جمع باشگاه‌های فوتبال کشور نداریم.
مدیران استانی شانه خالی می‌کنند
جواد عرفانیان از مربیان کشتی مشهد که سال‌ها در کنار امیر توکلیان تیم پرافتخار کشتی راه‌آهن خراسان را در لیگ برتر مدیریت و هدایت می‌کرد با بیان این مطلب که ورزش در استان هیچ وقت مدیری دلسوز به خودش ندیده است گفت: مدیریت امری مهم در ورزش است چنانچه یک نفر بتواند مجموعه تحت امر خودش را به خوبی مدیریت کند به موفقیت خواهد رسید هر چند با کمترین و حداقل امکانات. ما سال‌ها در لیگ برتر کشتی از حیثیت کشتی استان دفاع کردیم همان زمان که امیر توکلیان خودش به تنهایی هم مسائل فنی را مدیریت می‌کرد و هم دنبال گرفتن بودجه برای بستن تیم بود و یک تنه همه کارها را انجام می‌داد از نزدیک شاهد بودم مدیران استانی حتی کوچک‌ترین حمایتی از مجموعه ورزشی راه‌آهن خراسان نمی‌کردند. پس از منحل شدن تیم راه‌آهن کشور که با بی‌تدبیری مدیران ورزشی آن زمان اتفاق افتاد هر کس دیگری که آمد نتوانست آن طور که باید و شاید از اقتدار کشتی خراسان در لیگ دفاع کند. همان بی‌تفاوتی مدیران نسبت به تیم‌داری و حمایت از حامیان کشتی ادامه پیدا کرد تا به امروز که حتی دیگر در لیگ برتر نامی از کشتی استان نیست.
هیئت‌های ورزشی مقصرند
مهدی هاشمی از دست اندرکاران تیم بسکتبال آویژه صنعت؛ تشکیلات هیئت‌های ورزشی و برخی از مدیران ورزشی را دلیل به وجود آمدن شرایط موجود می‌داند.
او می‌گوید: متأسفانه در ورزش استان هر جایی که بخش خصوصی ورود پیدا کرد همان افرادی که در هیئت آن رشته سمتی داشتند دنبال این بودند برای خودشان پستی در تیم دست و پا کنند تا از قبال آن به نون و نوایی برسند! در حالی که برعکس و در واقعیت نه تنها نباید این اتفاق می‌افتاد بلکه آقایان باید به دنبال این می‌بودند تا سهمی در کمک به حامی مالی می‌داشتند تا گره‌ای از کار باز شود نه اینکه دنبال منافع خودشان باشند. این می‌شود که اگر در نهایت منافع این افراد توسط فردی که تیم‌داری می‌کند تأمین نشود همان‌ها می‌شوند بزرگ‌ترین دشمن برای باشگاهی که خصوصی اداره می‌شود.
نه حامی برنامه دارد نه مدیر ورزشی
حسین پیمانی زاد، دانشیار مدیریت ورزشی با اشاره به اینکه هیچ وقت هدف نه برای فردی که حامی مالی شده به درستی مشخص بوده و نه برای مدیران ورزشی ما گفت: به نظر بایستی هدف و رسالت برای افرادی که به قصد تیم‌داری وارد ورزش می‌شوند مشخص باشد همان طور که مدیران ورزشی نیز چنین نقشه راهی برای وارد کردن حامی به ورزش برای مجموعه تحت مدیریت خود داشته باشند.
وی می‌افزاید: اینکه ما هیچ وقت توفیقی در ترغیب اسپانسرها به تیم‌داری نداشتیم دلیلش این است که قوانین و ضوابط واضح و شفافی برای تعامل با این موضوع نداشتیم که در آن شرح وظایف همه به درستی مشخص شده باشد. با این شرایط متأسفانه نه خدمات درستی به بخش خصوصی حامی تیم‌ها داده می‌شود و نه اینکه برنامه‌ای از آن‌ها خواسته می‌شود که طبق آن ملزم به همراهی و ماندن در کنار تیم باشند این می‌شود که خیلی زود هر کسی به راه خودش می‌رود و سر آن رشته ورزشی در نهایت بی‌کلاه می‌ماند. همیشه از سر ناچاری یک نفر را آوردیم، آن را محک زدیم جواب نداد دوباره نفر بعدی!
با توجه به اینکه ورزش خراسان رضوی پیشینه چندان مناسبی برای حضور حامیان مالی ندارد، به نظر می‌رسد برنامه‌ریزی مدیران اجرایی و ورزشی استان برای برون‌رفت از شرایط موجود امری اجتناب‌ناپذیر باشد.
خبرنگار: هاشم رسائی‌فر
نظر شما