اینکه چرا همسرانتان را باید بپوشانید یا بپوشید(استعاره تمثیلی)، در پی طرح مسئله جدیدی است! در قرآن از شب «وَجَعَلْنَا اللَّیلَ لِبَاسًا»(نبأ/10)، همسر «أُحِلَّ لَکُمْ لَیْلَةَ الصِّیَامِ الرَّفَثُ إِلَیٰ نِسَائِکُمْ ۚ هُنَّ لِبَاسٌ لَکُمْ وَأَنْتُمْ لِبَاسٌ لَهُنَّ» (بقره/187) و تقوا «یٰا بَنِی آدَمَ قَدْ أَنْزَلْنٰا عَلَیْکُمْ لِبٰاساً یُوٰارِی سَوْآتِکُمْ وَ رِیشاً وَ لِبٰاسُ التَّقْویٰ» (اعراف/26) به لباس تعبیر شده است، که هر سه موجبات آرامش انسان است، همانطور که در سوره یونس آیه 67، سوره روم آیه 21 و سوره رعد آیه 28 آمده است.

فضای نزول آیه 187، سوره بقره «أُحِلَّ لَکُمْ لَیْلَةَ الصِّیَامِ الرَّفَثُ إِلَیٰ نِسَائِکُمْ ۚ هُنَّ لِبَاسٌ لَکُمْ وَأَنْتُمْ لِبَاسٌ لَهُنَّ ۗ عَلِمَ اللَّهُ أَنَّکُمْ کُنْتُمْ تَخْتَانُونَ أَنْفُسَکُمْ فَتَابَ عَلَیْکُمْ وَعَفَا عَنْکُمْ ۖ فَالْآنَ بَاشِرُوهُنَّ وَابْتَغُوا مَا کَتَبَ اللَّهُ لَکُمْ ۚ وَکُلُوا وَاشْرَبُوا حَتَّیٰ یَتَبَیَّنَ لَکُمُ الْخَیْطُ الْأَبْیَضُ مِنَ الْخَیْطِ الْأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ۖ ثُمَّ أَتِمُّوا الصِّیَامَ إِلَی اللَّیْلِ ۚ وَلَا تُبَاشِرُوهُنَّ وَأَنْتُمْ عَاکِفُونَ فِی الْمَسَاجِدِ ۗ تِلْکَ حُدُودُ اللَّهِ فَلَا تَقْرَبُوهَا ۗ کَذَٰلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ آیَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ»، در مقام تبیین روابـط خصوصی زناشویی و شدت نیاز آن دو به یکدیگر است، درست همانند لباس است.

«أُحِلَّ لَکُمْ لَیْلَةَ الصِّیَامِ الرَّفَثُ إِلَیٰ نِسَائِکُمْ...» بیان حکم جواز خلوت خصوصی در شب‌های ماه رمضان است، همسران را به لباسی آرام‌بخش و حافظ رفتار جنسی یکدیگر تشبیه می‌کند، چرا که خداوند می‌دانست با عدم جواز هم‌خوابی، برخی که سِیره مُستمر آنان خیانت‌ورزی بود، خویشتن‎دار نبوده و با ارتکاب گناه(حرام) به خود خیانت می‌کردند «...عَلِمَ اللَّهُ أَنَّکُمْ کُنْتُمْ تَخْتَانُونَ أَنْفُسَکُمْ...».

اسلام با تجویز آمیزش، به نیازهای غریزی انسان توجه و زمینه تقوا را فراهم می‎کند، همانطور که در سوره اعراف آیه 26 آمده است. بدن با لباس در تماس و مانع ارتباط مستقیم آن با بیرون است؛ زوجین نیز باید در ارتباط زناشویی تماس غریزی برقرار کنند، زیرا نه می‌توان آنان را از  تمایل جنسی برحذر داشت و نه می‌توان جلوی آن را برای بیگانه باز گذارد، بلکه باید غرایز را محدود کرد، چنان که لباس، انسان را محدود می‌کند.

رهاورد قرآن، تأمین بهداشت جسمی، جنسی، معنوی و ... در چارچوب خاصی است. تعبیر لباس، بدین دلیل است که هر یک از زوجین فقط به کمک دیگری غریزه جنسی را اشباع کرده و از هوسرانی صرف‎نظر می‌کنند. زن بی‌شوهر(بی‌لباس) همچون انسان عریان است که محافظ و آرامش ندارد و مرد بی‌همسر(بی‎لباس) در معرض انحراف، که موجب اضطراب و سرگردانی اوست. روابط جنسی مشروع از آن‎ جا که به منزله لباس (حلال و پاک) و وسیله است انسان را از گناه باز می‎دارد، لذا جنبه عبادی پیدا می‌کند.

آموزه‌‏های هدایتی و پیام‌های تربیتی بسیاری در تشبیه لطیف همسر به لباس وجود دارد که در دو بخش قابل تفکر است: پیش از ازدواج و پس از ازدواج.

محتوای این اینفوگرافیک توسط حجت‌الاسلام علی رجبی، حافظ، مفسر و مدرس دوره‌های تدبر در قرآن، تهیه و تولید شده است. وی جلساتی را حول تدبر در آیات و بیان مهندسی هر سوره دارد. او مشغول به تحصیل علوم دینی و درس خارج از حوزه است. رجبی دارای تألیفاتی، چون کتاب آموزه‌های قرآن بر مبنای تدبر موضوعی، کتاب بهداشت در قرآن، شرح حکمت ۳۸ نهج‌البلاغه (نصیحت پدرانه) است.