کامران عاروان، مدیر عامل جامعه معلولان ایران به نادیده گرفتن معلولان در مصوبه اخیر مجلس درباره سن بازنشستگی واکنش نشان داد و گفت: قانون بازنشستگی درباره معلولان در سال ۱۳۶۷ تهیه و تدوین و تصویب شد، در آن روزها تلاش شد تا شرایط فیزیکی و جسمی معلولان را به گونه‌ای درک کنند، این اقدام مطلوب و هوشمندانه بود چرا که معلولان از نظر بدنی دچار آسیب‌های بسیاری می‌شوند.

مدیر عامل جامعه معلولان ایران با بیان اینکه متوسط عمر معلولان از سایر افراد جامعه کمتر است، عنوان کرد: به رغم اینکه شعار دولت توجه به اقشار ویژه و معلولان بوده اما در برنامه هفتم توسعه عمل می‌بینیم که قانونی تصویب شده پیوست معلولان ندارد.

وی افزود: تصویب قانون افزایش سن بازنشستگی بیانگر آن است که کسانی که این برنامه را تدوین و مصوب کرده‌اند مشورتی با انجمن‌ها و مسئولان آن حوزه نکرده‌اند که آیا معلولی مانند جسمی حرکتی می‌تواند ۶۲ سال دوام بیاورد و آن وقت بازنشسته شود؟

مدیر عامل جامعه معلولان ایران ادامه داد: براساس کنوانسیون بین‌المللی حقوق معلولان، باید در تصمیم‌گیری‌ها نظر معلولان و طیف و گروه‌های این افراد دخالت داده شود و براساس آن تصمیم‌گیری شود، چرا که مسأله بازنشستگی یک موضوع نسبی است و قطعی نیست که با یک خط کش بگوییم همه باید تا سن ۷۰ سالگی بازنشست شود.

وی با انتقاد از رویه پیش روی معلولان بیمه شده، خاطرنشان کرد: به طور معمول یک معلول بین ۲۰ تا ۲۵ سال بیشتر نمی‌تواند فعالیت‌های کاری داشته باشد، براساس طرح جدید باید معلولان به فکر این باشند که از کار افتادگی بگیرند و آن هم با حقوق کمتری بازنشست می‌شوند.

عاروان خواستار نگاه ویژه نمایندگان مجلس به مطالبات معلولان شد و تصریح کرد: در گذشته انجمن ما نامه‌نگاری‌هایی برای حذف ردیف بودجه معلولان ارسال کرده بود اما نتیجه نگرفتیم و ما دیگر هیچ نامه‌ای ارسال نکردیم.

وی یکی از مشکلات معلولان را بیکاری دانست و عنوان کرد: میزان بیکاری در میان معلولان ۴۰ درصد است و بسیاری از آن‌ها فاقد هرگونه بیمه بازنشستگی هستند و به عنوان تبعی والدین خود از خدمات بیمه استفاده می‌کنند.