به گزارش قدس آنلاین، این سریال که سه شنبه هر هفته روی پلتفرم «تماشاخونه» می رود با ماجرای آشنایی چند جوان در یک اردوی دانشجویی و شکل گیری گروه «هفت» آغاز می شود که یک کافه ون را راه می اندازند اما حضورشان در یک مهمانی عجیب، پایشان را به مسیری تاریک و خطرناک باز می کند. کشته شدن یکی از اعضای گروه «هفت» در این مهمانی، آنها را مجاب به انتقام گیری می کند. پدر اردلان (با نقش آفرینی رضا کیانیان) که پسرش را از دست داده است به خونخواهی از فرزندش علیه کسانی که گمان می کند اردلان را به قتل رسانده اند، بلند می شود و دانشجوهایی که قبل از مرگ دوستشان، فنجان قهوه را جلوی مشتری می گذاشتند تصمیم می گیرند که اسلحه به دست بگیرند!

سریال با دستگیری 7 جوانی که بناست در دادگاه لب به اعتراف بگشایند آغاز شده و به شیوه فلاش بک روایت می شود. کارگردان اطلاعاتش را  قطره چکانی به مخاطب می دهد تا تشنگی او را برای دنبال کردن قصه بیشتر کند. فیلمنامه نویس هم روایتش را از نقطه اوج آغاز کرده و بنا دارد گره های ماجرا را در هر قسمت، باز کرده یا با انداختن گره دیگری آن را کورتر کند.

تعدد شخصیت های سریال باعث شده تا فرصت کافی برای پرداخت درباره هر یک از آنها وجود نداشته باشد و 8 دانشجو در حد تیپ های کلیشه ای باقی بمانند حتی نقش پدر اردلان (مرتضی) هم تا الان (قسمت چهارم) پرداخت درستی نداشته و مخاطب نمی داند که با یک پدر منتقم طرف است یا یک گانگستر حرفه ای که بنا دارد بدل ایرانیزه شده «تام کروز» در مجموعه فیلم های «ماموریت غیرممکن» باشد!

سریال «هفت» تلاش کرده از فضاسازی فیلم های اکشن هالیوودی الهام بگیرد اما قصه ای که تداعی کننده فیلم های غربی است در زمین شرقی اتفاق می افتد و مولفه های فرهنگی و اجتماعی ایران بر قصه حکفرماست که باعث ناهمخوانی فرم و محتوا شده است.

صحنه های درگیری فیزیکی و رزمی از مولفه های ژانر اکشن است و در این سریال پرحادثه هم شاهد صحنه های مبارزه تن به تن افراد با هم هستیم اما آنچه مهم است زمینه سازی برای آمادگی جسمانی شخصیت هاست، اینکه چطور چند دانشجو برای گرفتن انتقام خون دوستشان طی چند جلسه آمادگی رزمی به یکباره آنقدر قدرت و جرات پیدا می کنند که مسلح شده و به دل باندهای خلافکار بزنند یا مهمات و سلاح گرم تهیه کنند؟ شاید الان برای قضاوت در این باره کمی زود باشد اما انتظار می رود گره پیچیده ای که کارگردان در قصه انداخته با منطق روایی قابل قبول باز شود و نشانه هایی از علل این معلول ها را در روایتش بگنجاند.

«هفت» در ساختار و مضمون، سفره ای را پهن کرده که جمع کردنش کار راحتی نیست. کارگردان نمی تواند فقط به ستاره های پرتعدادش تکیه کند و باید دید که این سریال در ادامه می تواند از این کلاف پیچیده هالیوودی، لباس مناسبی برای قواره وطنی ببافد؟