به گزارش قدس آنلاین، مجتبی اردشیری در گفت و گو با خبرنگار ما می گوید: به همین دلیل با بزرگ نمایی و غلو، داستانهای جدید و محیرالعقول را روایت می کنند، این مسئله پاشنه آشیل سریالهای سالهای اخیر است.

او ادامه می دهد: در سالهای اخیر، پلتفرم ها فرآیند پروژه محوری را باب کردند و تزریق پولهای هنگفت به پروژه ها با آوردن ستاره ها و کلید زدن پروژه های سنگین باعث شده که هزینه سریال سازی چنان بالا برود که این پلتفرم ها مانند گذشته نتوانند در هر پروژه ای آزادی عمل داشتند به همین دلیل تولیداتشان به دلیل بالا رفتن هزینه ها کاهش پیدا کرده است.

وی با بیان اینکه چنین وضعیتی پلتفرم ها را در آینده ای نزدیک مجبور می کند که به جای انبوه سازی به سمت گزیده سازی بروند معتقد است که مشکل بزرگ کمپانی های سریال سازی در ایران، ضعف و شتابزدگی در فیلمنامه نویسی است و می افزاید: گاهی یک نفر، طی یکسال چند فیلمنامه می دهد و چون آن شخص معروف است، کمپانی ها هم آن فیلمنامه ها را می سازند به همین دلیل سریالهای پرستاره و ناموفق زیادی ساخته می شود که امیدشان به ستاره هایشان است.

* اهمیت رونق مینی سریال سازی

به گفته اردشیری، فیلمنامه مشخص می کند که قرار است سریال بلند باشد یا مینی سریال، سریال آپارتمانی باشد یا بیگ پروداکشن و توضیح می دهد: مقوله مینی سریال در ایران، عمر چندانی ندارد و مخاطب هم به دلیل ناآشنایی، استقبالی از آن نمی کند درحالیکه یکی از بهترین سریالهای دهه اخیر، مینی سریال «چرنوبیل» 5 قسمت داشت.

به باور وی، باید دید که اقتضای قصه و داستان چه تعداد قسمت را می طلبد. وقتی تعداد قسمت ها بیشتر شود، کار به همان میزان برای فیلمنامه نویس و کارگردان، سنگین تر می شود تا بتواند ریتم را در تمام قسمت ها جاری کند.

او با اشاره به ضعف سریالهای تلویزیون و نمایش خانگی به دلیل کندی ضربآهنگ  و کشدار کردن قصه اصلی می گوید: موضوع ساخت مینی سریال باید جدی گرفته شد چون شاهد تعدد پلتفرم های سریال ساز هستیم و بجای اینکه بودجه ای را در اختیار یک سریال بیگ پروداکشن 40 قسمتی قرار بدهند بهتر است که 5 سریال 8 قسمتی بسازند. هم تعدد و تنوع کارها بیشتر می شود و هم استانداردهای سریال سازی بالا می رود، مطمئنا بازیگران هم استقبال می کنند.

این منتقد سینمایی با تاکید بر اینکه زیاد بودن قسمت ها، تضمین کننده اثرگذاری و ماندگاری یک اثر نیست، خاطرنشان می کند: اگر سریالی، پرداخت درستی داشته باشد از قسمت اول، مخاطب را درگیر می کند. وقتی کارگردانی، مینی سریال می سازد باید فیلمنامه ای چابک داشته باشد و فضای خنثی و مرده ندارد بنابراین بایستی از دقایق آن استفاده کند به همین دلیل جذابیت مینی سریال سازی برای سازنده ها، مخاطبان و پلتفرم ها بیشتر است اما هنوز ظرفیتهای مینی سریال سازی در ایران شناخته نشده و مخاطب ایرانی که دهه هاست به تماشای سریالهای طولانی عادت کرده شاید در ابتدا، ارتباط زیادی با این قالب نگیرد ولی هرچه به این سمت برویم، ذائقه مخاطب هم تغییر می کند.