به گزارش هلث دی نیوز، محققان دریافتند افسردگی، یبوست، عفونت‌های دستگاه ادراری و مشکلات جنسی در بیماران ام اس پنج سال قبل از تشخیص رسمی، در مقایسه با افرادی که هرگز به ام اس مبتلا نشده اند، بیشتر احتمال دارد.

نتایج نشان می‌دهد که احتمال بروز این مشکلات در افراد مبتلا به سایر بیماری‌های خودایمنی مانند لوپوس یا بیماری کرون نیز بیشتر است.

دکتر «سلین لواپره»، دانشیار عصب‌شناسی دانشگاه سوربن پاریس، می‌گوید: «این علائم اولیه لزوماً منجر به تشخیص زودهنگام بیماری در جمعیت عمومی نمی‌شود، زیرا این شرایط شایع هستند و همچنین می‌توانند علائم بیماری‌های دیگر نیز باشند، اما این اطلاعات می‌تواند برای افرادی که در معرض خطر ابتلاء به ام اس هستند مفید باشد مانند افرادی که سابقه خانوادگی این بیماری را دارند یا افرادی که در اسکن‌های مغزی علائم ام‌اس را نشان می‌دهند اما هیچ علامتی از بیماری ندارند.»

ام اس زمانی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی به غلاف محافظی که رشته‌های عصبی را می‌پوشاند حمله می‌کند و باعث قطع پیش رونده سیگنال‌های عصبی بین مغز و بدن می‌شود.

برای این مطالعه، محققان بیش از ۲۰۰۰۰ نفر را که به تازگی مبتلا به ام اس تشخیص داده شده بودند با نزدیک به ۵۵۰۰۰ نفری که ام اس نداشتند مقایسه کردند. هر بیمار ام اس با سه فرد سالم هم سن و جنس مطابقت داده شد.

آن ها همچنین بیماران ام اس را با نزدیک به ۳۰۵۰۰ نفر مبتلا به بیماری کرون و بیش از ۷۳۰۰ بیمار مبتلا به لوپوس مقایسه کردند.

محققان به طور خاص سوابق پزشکی را بررسی کردند و به دنبال ۱۱۳ بیماری و علائم مختلف بودند که ممکن است بیماران در پنج سال قبل و بعد از تشخیص خود داشته باشند.

افراد مبتلا به ام اس دارای مشکلات زیر قبل از تشخیص بودند:

۲۲ درصد بیشتر به افسردگی مبتلا بودند.

۵۰ درصد بیشتر احتمال دارد یبوست داشته باشند.

۳۸ درصد بیشتر احتمال دارد به عفونت ادراری مبتلا شوند.

۴۷ درصد بیشتر احتمال دارد که مشکلات جنسی داشته باشند.

احتمال ابتلا به عفونت مثانه ۲۱ درصد بیشتر بود.

حدود ۱۴ درصد از بیماران ام اس، پنج سال قبل از تشخیص، داروهای ضدافسردگی مصرف می‌کردند، در حالی که ۱۰ درصد از بیماران بدون ام اس، داروهای ضد افسردگی را مصرف می‌کردند.

تا پنج سال پس از تشخیص، به ۳۷ درصد از بیماران ام اس در مقایسه با ۱۹ درصد از بیماران بدون ام اس، داروهای ضد افسردگی تجویز می‌شد.

لواپره گفت: «البته، همه کسانی که این علائم را دارند به ام اس مبتلا نمی‌شوند. ما امیدواریم که در نهایت این علائم اولیه به ما کمک کند مکانیسم‌های بیولوژیکی را که قبل از بروز علائم واقعی بیماری در بدن رخ می‌دهد، درک کنیم.»