کتاب «ربات پرنده را دوست دارم» نوشته علی آرمین به تازگی با تصویرگری سمیه رحمتی خواه توسط انتشارات کتاب جمکران منتشر و روانه بازار نشر شده است. این کتاب با محوریت دغدغه‌مندی‌های یک نوجوان در مسیرِ زندگیِ پرحادثه‌اش، کشمکش‌ها با خود، دوستان و محیط پیرامونش، درماندگی‌ها و چاره اندیشی‌ها، سختی‌ها، موانع و قدرت مقابله با آن‌ها، نوشته شده است.

این‌کتاب جلد دوم و ادامه کتاب «پرواز با پاراموتور را دوست دارم» محسوب می‌شود که سال ۱۳۹۶ منتشر شده است. «پرواز با پاراموتور را دوست دارم» روایت عباس، پسر نوجوانی بود که در تعمیرگاه اتومبیل کار می‌کرد و رؤیای پرواز با پاراموتور را داشت و برای رسیدن به آن تلاش می‌کرد تا اینکه شرایط، او را با انتخاب‌های بزرگ‌تری محک زد.!

اما «ربات پرنده را دوست دارم» حول محور رؤیای پرواز و بلندپروازی‌های چندنوجوان است و نویسنده در آن زندگی عباس، نقاط ضعف و قوت او و نحوه بروز آن‌ها را در موقعیت‌های مختلف به تصویر کشیده است. به این‌ترتیب خصوصیات دوران نوجوانی مانند کنجکاوی، سرکشی، آرمانگرایی، پرخاشگری بالا و رفتارهای پرخطر، میل به ابراز وجود، اعتقاد به مهم بودن، تلاش برای اثبات خود، جست‌وجوگری هویت مستقل، تفکر انتزاعی، طغیان هیجانات ناپایدار و غیره اشاره کرده و در روند داستان آنها در شخصیت‌های مختلف رمان نمایش داده می‌شود.

در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:

مهندس من را خواست. رفتم دفترش. با ابروهای بور و کم‌پشتش اخم کرده بود. کمتر پیش می‌آمد که اخم کند. یک دستش را گذاشته بود روی دهانش، به نقطه‌ای خیره شده بود و با انگشت‌های دست دیگرش روی میز ریتم گرفته بود. ژستی که گرفته بود، یک چیزی بود شبیه آژیر قرمز؛ بااین حال انگار هنوز دقیقاً تصمیم نگرفته بود چه بگوید یا چه کار کند. حس می‌کردم خیلی جو سنگین است و گزارش‌های بدی بهش رسیده است. بالاخره نگاهش را به طرف من چرخاند.

خب، تعریف کن ناصر. جریان عباس با تو چیه؟

جا خورده بودم. آب دهانم را قورت دادم. نباید کم می‌آوردم یا کاری می‌کردم که مهندس احساس کند همه چیز گردن من است. دو دستم را مثل کسی که دعا می‌کند، آوردم بالا.
هیچی مهندس. مگه کسی چیزی گفته؟

این رمان با ۲۷۰ صفحه و قیمت ۱۴۸ هزار تومان عرضه شده است.