امروز ۲۵ بهمن مصادف با ۱۴ فوریه، سالگرد انقلاب بحرین است. ۱۳ سال پیش در چنین روزی مردم این جزیره کوچک در حرکتی بزرگ علیه ظلم، ستم و بی عدالتی رژیم آل خلیفه به پا خواسته و خواهان آزادی، برقراری عدالت و رفع تبعیض و روی کار آمدن نظامی منتخب در کشورشان شدند.

انقلاب مروارید (ثورة اللؤلؤ) از جنبش های مردمی در جریان بیداری اسلامی است و به دلیل داشتن فرهنگ شیعی، مشابه انقلاب اسلامی ایران بشدت مورد توجه قرار گرفت. بحرین از ۱۴ فوریه ۲۰۱۱ (۱۳۸۹ خورشیدی) شاهد قیام علیه حکومت خودکامه است و طی این مدت آل‌خلیفه از هیچ جنایتی علیه شهروندانش فروگذار نکرده است. بازداشت، شکنجه و سپس کشتن صدها تن، زندانی کردن فعالان سیاسی و حقوق بشری، اخراج کارمندان شرکت‌کننده در تظاهرات، ویران کردن مساجد و حسینیه‌ها و خانه مردم و سلب تابعیت تنها گوشه‌ای از جنایات رژیم در طول این سال ها بوده است.

اما حاکمان بحرین که میزبان ناوگان پنجم، یکی از بزرگترین پایگاه‌های دریایی ایالات متحده در جهان می باشند، به پشتوانه غرب این روزها پا را از حد فراتر گذاشته و حتی در موضوع فلسطین دوشادوش رژیم صهیونیستی در تحریم مردم غزه و همچنین مشارکت در ائتلاف ضد انصارالله یمن مشارکت فعالی دارد. سیاست کاملا وابسته با اعتراضات گسترده داخلی مواجه شده و اینکه چه در انتظار جزیره تحت لوای آل خلیفه با این رویکرد غلط قرار دارد پرسشی مهم است. همچنین آگاهی از وضعیت انقلاب بحرین که می توان آن را به آتش زیر خاکستر تشبیه کرد نیز جای خود را دارد. سالگرد انقلاب ۱۴ فوریه فرصتی در اختیار ما گذاشت تا به سراغ دکتر «راشد الراشد» از معارضان سرشناس و سران جنبش مقاومت بحرین رفته و اوضاع جزیره را به بحث بگذاریم.

بیش از یک دهه از انقلاب ۱۴ فوریه می گذرد. اوضاع درونی بحرین را چگونه ارزیابی می کنید؟

با گذشت ۱۳ سال از انقلاب مردمی و تاریخی و بی سابقه و با وجود تمام رخ دادهایی که در طول این سال ها در منطقه به وقوع پیوست مثل تجاوز به یمن و تحولات در فلسطین اشغالی و... همچنان ملت بحرین بر خواسته های مشروع خود پافشاری می کند و در تجمع ها و راهپیمایی ها در قبال مسائل مختلف نقش آفرینی می کند؛ مانند راهپیمایی هایی که در حمایت از عملیات طوفان الاقصی  و همچنین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی مردم ایران در بحرین برگزار شد. با وجود برخوردهای شدید رژیم آل خلیفه و دستگیری هایی که انجام می شود راهپیمایی هایی هم در مخالفت با عادی‌سازی روابط بحرین با رژیم‌صهیونیستی برگزار شده است. اراده ملت همچنان پابرجاست و رهبران دینی و سیاسی هم چه درون زندان و چه بیرون از آن با وجود شرایط سخت همچنان بر خواسته‌های ملت بحرین برای ایجاد تغییر ایستاده اند.

بحرین نسبت به چند سال پیش آرام تر به نظر می رسد و به همین دلیل برخی فکر می کنند که مردم این کشور از انقلاب خود عقب نشینی کرده اند. اینگونه هست؟

برگزاری راهپیمایی به مناسبت های مختلف این مسئله را رد می کند. مردم از اصول خود عقب ننشسته اند. خواسته های ملت واضح است همانطور که در راهپیمایی ها آن را فریاد می زنند یعنی در تمام مناطق بحرین، تمام اقشار مردم در تظاهرات شرکت می کنند و عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی را رد می کنند، اخراج سفیر و تعطیلی سفارت این رژیم در بحرین را مطالبه می کنند. همچنین در تظاهرات و راهپیمایی های مردم خواسته خود مبنی بر پایان دیکتاتوری و تغییر نظام سیاسی را فریاد می زنند مانند همین چند روز پیش که مردم شعار می دادند : «یسقط حمد» و این در شرایطی است که مردم شهید می دهند و بسیاری در زندان ها هستند. این خواسته ها در بیانیه ها و موضع گیری های معارضین سیاسی هم به وضوح دیده می شود.

درباره نوع رابطه حکومت با علمای شیعه نظر شما چیست؟ بسیاری از علما از جمله شیخ عیسی قاسم در تبعید هستند و بسیاری در زندان. این نوع مواجه چه سرانجامی برای آل خلیفه خواهد داشت؟

طبیعی است که نظام ال خلیفه در بحرین از سوی ایالات متحده آمریکا که رأس شرارت در عالم است و همچنین نیروهای «سپر جزیره» حمایت می شود. آن ها به آل خلیفه چراغ سبز نشان می دهند تا برای پایان دادن به تظاهرات و مطالبات مردم، به زور و وحشیگری متوسل شود، مردم و روحانیون را بازداشت کند و بکشد. با این وجود مردم بحرین و رهبران و معارضین سیاسی با تمام گرایش های دینی و ملی همچنان مسیر خود را ادامه می دهند و این نشانگر شجاعت آن ها در بیان خواسته هایشان برای ایفای حقوق سیاسی و برقراری عدالت است. در این میان هیچ کدام از جریان های معارض نظری غیر از تغییر اساسی سیاسی برای تحقق عدالت در بحرین ندارند.

منامه یکی دو سالی می شود به سمت عادی سازی روابط رفته و در تحولات اخیر غزه هم به نوعی از رژیم صهیونیستی پشتیبانی کرده است. این سیاست حکومت چگونه قابل تعریف است؟

ترس و ناتوانی رژیم و نداشتن مقبولیت در میان مردم و همچنین استقلال و اقتدار در حاکمیت با توجه به دخالت های قدرت های جهانی، سعودی و امارات سبب شده است تا مرتکب خطاهای راهبردی بزرگی شود؛ از جمله افتادن در ورطه جنگ هایی بزرگتر از قدرت آل خلیفه که تحمل نتایج ان را ندارد. این ماجراجویی ها برای مشارکت در تجاوز به یمن، سوریه، عراق و مشارکت در ائتلاف آمریکا و انگلیس برای حمله به یمن در ماجرای بستن دریای سرخ و باب المندب قابل مشاهده است. این خطاهای راهبردی آل خلیفه را در خطری می اندازد که تحمل آن را ندارد و ملت بحرین هم در تظاهرات خود مخالفت خود را با این اقدامات اعلام کرده و گفته است که این تصمیم ها هیچ ارتباطی با ملت بحرین و رهبران و معارضین سیاسی ندارد. همانطور که در ماجرای عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی مخالفت خود را اعلام کرده است. موضوع گیری های رژیم آل خلیفه همسو با رژیم صهیونیستی در تحولات فلسطین و عملیات طوفان الاقصی به هیچ عنوان خواسته ملت بحرین نیست و در نهایت آل خلیفه بهای این ماجراجویی ها را خواهد پرداخت.

مشارکت آل خلیفه در ائتلاف ضد انصارالله یمن به چه معنایی است؟

روش ایالات متحده آمریکا که دائما می خواهد تمام مشکلات را با توسل به زور و قدرت نظامی حل کند، دیگر پاسخ نمی دهد و مقاومت مردم منطقه را برانگیخته است و مشارکت آل خلیفه در این ائتلاف که حتی دولت های اروپایی و دولت های بزرگ منطقه هم  با آن همراهی نکردند نشان می دهد که آل خلیفه از خود اختیاری ندارد و همراهی اش با آمریکا و انگلیس تنها راه حفظ حکومتش در بحرین است. در نهایت هم غربی ها آل خلیفه را تنها خواهند گذاشت تا به تنهایی تاوان مواضعش را بپردازد.

با توجه به رویکرد آل خلیفه آینده حاکمان بحرین را چگونه می بینید؟ به عبرات دیگر بحرین به کدام سو می رود؟

این روزها خبرهای خوبی می شنویم از پیروزی های انصارالله در یمن و قطعا آل خلیفه باید هزینه اقداماتش را پرداخت کند چرا که فقط از تجاوز به یمن حمایت نکرده است بلکه از طریق اعزام هواپیماهای جنگنده  و نیروهای نظامی به یمن در این تجاوز مشارکت کرده است. آل خلیفه باید به فکر زمانی باشد که معرکه به پایان می رسد و مقاومت به صورت نهایی پیروز می شود.

پیروزی‌هایی که در یمن، در فلسطین، در عراق و در سوریه به دست آمده و پروژه غربی برای تسلط بر منطقه را به شکست کشانده، بشارت پیروزی مقاومت و نویدبخش ملت بحرین است که پیروزی از آن ملت هاست، نه نظام های سیاسی که گوش به فرمان استکبار جهانی هستند و آل خلیفه بزرگترین زیان دیده خواهد بود. مردم بحرین انتخاب کرده است تا در مسیر کرامت و آزادی احقاق حقوقش حرکت کند و به تغییر و پیروزی و تحقق اهداف انقلابش بسیار امیدوار است و پیروزی نهایی را متعلق به ملت های منطقه می دادند.