امام (ره) همیشه تأکید می‌کرد نظامی‌ها نباید خود را آمیخته به مسائل جناحی سیاسی و انتخاباتی کنند. حاج قاسم همیشه پایبند به این اصل ماند و همان قدر که در زندگی‌اش به عاطفه‌ها و فطرت‌ها بیشتر از رنگ‌های سیاسی توجه می‌کرد، با جدیت به اطرافیانش هم در این باره هشدار می‌داد.

آن‌هایی که زمان انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۷۶ برای ایام فاطمیه در مسجد صاحب‌الزمان عجل‌الله تعالی فرجه الشریف کرمان بودند، این را خوب یادشان هست.

وقتی صادق آهنگران برای اجرای برنامه به آنجا رفت، خودش دید حاج قاسم وقتی چشمش به تبلیغات یک کاندیدا در مقابل مسجد افتاد، چطور با مسئول هیأت برخورد کرد. او می‌گفت: «چرا اینا رو جلو مسجد حضرت زهرا(س) گذاشتید؟ چرا از مجالس دینی برای تبلیغات انتخاباتی استفاده می‌کنید؟»

حاج قاسم با همه مهربان و صمیمی بود، مگر وقتی که در کار، موضوعی خلاف ارزش‌ها و قواعد پیش می‌رفت. آن وقت مردی جدی می‌شد که حتی گاهی برخی نقد تلخ او را بر نمی‌تافتند. اگرچه همه نزدیکانش می‌دانستند بعد از این نقدها، حاج قاسم تا شب نشده کاری می‌کند تا از دلِ آن شخص در بیاورد.