به گزارش قدس آنلاین، محمود مشهودی که این اثر حاصل پژوهش اوست، درباره این آلبوم نوشته است: «در ایران، بیشترین تراکم جمعیتی قوم عرب واقع در جنوبِ غربی کشور و مناطق مرکزی، غربی و جنوبی استان خوزستان است. قوم عرب ساکن استان خوزستان را می‌توان، بر اساس نوع زیست، معیشت و فرهنگ، به پنج دسته عربِ حَضْری (شهری)، رِیفی (روستایی)، بَدَوی (صحرانشین)، مِعدان (هورنشین) و جِبیلات (عرب بختیاری) تقسیم کرد.
به جز سه نوع موسیقیِ «حَضْری» (شهری)، موسیقی «شَعبی ـ رِیفی» (مردمی ـ روستایی) و موسیقی مردمپسند، گونه های دیگری نیز در میان عرب‌های خوزستان رایج است. نقش موسیقی در مراسم شادمانی، رقص، حرکات حماسی، عزاداری، مذهبی و لالایی بسیار مهم و تعیین کننده است ولی در فعالیت هایی مانند کارهای گروهی و انفرادی، مراسم آئینی، بازی های کودکانه، مراسم طنز و داستان خوانی، می‌توان گفت، موسیقی در درجه دوم اهمیت قرار می گیرد؛ به صورتی که گاهی نیز این دسته از مراسم بدون حضور موسیقی برگزار می شوند.
نکته بسیار مهمی که باید در فرهنگ و موسیقی اعراب خوزستان به آن توجه شود، مستقل بودن بیشتر مراسم و فعالیت های فرهنگی ـ اجتماعیِ زنان و مردان از یکدیگر است. از این رو کارگان (رپرتوآر) های موسیقی آنان کاملاً متفاوت با یکدیگر اجرا می‌شود.»
موسیقی حضری (شهری): مقام حُویزاوی، موسیقی حضری (شهری): مقام سیکاه، موسیقی حضری (شهری): مقام لامی، موسیقی شعبی ـ ریفی (مردمی ـ روستایی): تقاسیم (بداهه نوازی) طبلا (داربوکا) و کاسوره، موسیقی شعبی ـ ریفی (مردمی ـ روستایی): مقام بِهیرزاوی (بِیرزاوی)، موسیقی شعبی ـ ریفی (مردمی ـ روستایی): مقام حکیمی، موسیقی بَدَوی (صحرانشینان): طُور عَماشی، موسیقی بَدَوی (صحرانشینان): طُور صُبی، موسیقی زنان عرب: دِلِلول (لالایی)، موسیقی زنان عرب: کارآوا، موسیقی زنان عرب: ترانه زنان عرب و... از جملات قطعات این آلبوم هستند.
نظر شما