این هم از سعادت ملت ایران است که با مرقد نورانی امام رضا(ع) همجوار هستند و به تعبیر امام خمینی(ره) جا دارد خراسان پایتخت ایران باشد، چون همه ما در پرتو برکات و عنایاتی هستیم و بلایایی در سایه این همجواری از ما دور می‌شود که خود از آن بی‌خبریم!

امروز جامعه نیازمند رأفت امام رضایی است؛ مرحوم علامه طباطبایی(ره) می‌فرمودند: همه ائمه(ع)، رئوف هستند اما رأفت امام رضا(ع) برای ما ملموس است. ما به عنوان محب و زائر و شیعه امام رضا(ع) باید به‌گونه‌ای عمل کنیم که رأفت و مهربانی ما برای دوستان و محبانِ گرفتار امیرالمؤمنین(ع) قابل درک و ملموس باشد، مثل امام رضا(ع) که محبتشان را به مردم می‌رساندند. باید اگر کسی در اطراف ما گرفتار است به عنوان شیعه امام رضا(ع) به کمک او برویم. به گفته یکی از اساتید در مکتب اهل‌بیت(ع) و امام رضا(ع)، «به من چه» و «به تو چه» نداریم! نمی‌شود شیعه پرورش‌یافته امام رضا(ع) باشیم اما دربرابر گرفتاری اطرافیان و دیگران دغدغه‌مند نباشیم. رسول خدا(ص) فرمودند: به من ایمان نیاورده آنکه شب سیر می‌خوابد در حالی که اطرافیانش سر گرسنه بر بالین می‌گذارند.

باید در حد توان کمک کنیم و اجازه دهیم رأفت امام رضا(ع) در دل ما تأثیر بگذارد و ما را هم به آرامش و مهربانی برساند، طوری که مردم در اطراف ما احساس آرامش کنند. حضرت سیدالشهدا(ع) می‌فرمایند: اگر کسی یک نفر را در دنیا شاد کند، خدا در دنیا و آخرت او را شاد می‌کند و از کارش گره می‌گشاید. گره‌گشایی از کار دیگران آثار دنیوی و اخروی عجیبی دارد، به‌طوری که در روایات است انسان وقتی با این آثار در آخرت مواجه می‌شود حسرت می‌خورد که چرا در دنیا بیشتر به کار مردم رسیدگی نکرده است.

امام رضا(ع) در نامه به فرزندشان جوادالائمه(ع) می‌نویسند: «ای پسرم! به من خبر رسیده خدمتکاران، تو را از درِ کوچک خانه بیرون می‌‏برند، زیرا بخل دارند از ناحیه تو خیری به کسی برسد. تو را به حقی که بر گردنت دارم، هنگام وارد شدن به خانه و خارج شدن، از درِ بزرگ رفت و آمد کن و همراه خود طلا و نقره فراوان بردار و به هر که از تو درخواست کرد، عطا کن‌ ... می‌‏خواهم خداوند در پرتو انفاق، مقامت را بالا برد. پس ببخش و انفاق کن و جز از خدا مترس». این دستور اخلاقی مهم و مؤثر است که باید به آن توجه شود. آن‌ها که خود را مرید امام رضا(ع) می‌دانند نباید از رفت‌وآمد با گرفتاران عار داشته باشند و دربرابر مشکلات آنان بی‌تفاوت باشند؛ آن‌ها که شرایط دارند باید به مُر دستور امام رضا(ع) عمل کنند.

قدر نعمت همجواری با امام رضا(ع) را بدانیم. می‌توانیم با کمی قناعت و صرفه‌جویی، بدون ویزا و منت کشیدن هر از گاهی خود را در مدار این فیض قرار دهیم. خدا می‌داند از این زیارت چه فیضی نصیب زائر می‌شود، پس خود را محروم نکنیم.