نکته اول آن است که این عید، عید ولایت است و در این روز خدای متعال از نظریه ولایت برای مدیریت جامعه پرده برداری می‌کند. ولایت نقطه مقابل مدیریت های مرسوم برای اداره جامعه است و بر همه آن ها خط بطلان می‌کشد. بر اساس این الگو، مدیریت جامعه به صورت مطلوب نه سلطنت و دیکتاتوری و قبیله گرایی است و نه دموکراسی بلکه مدل ولایت است. در این الگو، شخصی باید امامت و رهبری جامعه را بر عهده داشته باشد که هم مرد دین باشد و هم مرد سیاست و هر دو خصوصیت را در کنار یکدیگر داشته باشد. لذا از این منظر عید غدیر، عید حکومت و عید آشتی سیاست و دیانت و عینیت آن‌هاست.

نکته دوم این است که در این واقعه بزرگ، پیامبر(ص) مردم را سه روز در غدیرخم نگه داشتند و همه مردم حاضر در آنجا، چه مرد و چه زن با امیرالمؤمنین علی (ع) بیعت کردند. این بیعت صرفاً یک کار نمایشی و نمادین نبود که پیامبر(ص) به خاطر آن سه روز مردم را در بیایان گرم متوقف کند بلکه بیعت با امام(ع) بیانگر طرف دیگر ولایت یعنی مردم است. در مدل ولایت، امام(ع) از سوی خدا معرفی می‌شود و باید شاخصه‌های الهی را دارا باشد ولی از سوی دیگر باید توسط مردم مورد قبول واقع شود تا حکومت او تحقق پیدا کند و بیعت به منزله رأی مسلمین به امام است زیرا ولایت، حکومتی بر پایه زور وتحمیل بر مردم نیست. بنابراین عید غدیر فقط عید امامت نیست بلکه عید دخالت مردم در سیاست و تعیین سرنوشت آن‌ها به دست خودشان است.

نکته سوم از عظمت واقعه غدیر اهمیت انتخابات در نظام جمهوری اسلامی نیز مشخص می‌شود. زیرا بر اساس اهمیت واقعه غدیر، انتخاب شخصی برای مدیریت جامعه برای پیشبرد اهداف اسلامی جزو مهم‌ترین کارهاست. در نظام مردم سالاری دینی در کشور ایران، از یک سو افرادی که در معرض انتخاب مردم قرار می‌گیرند باید شاخص‌های اسلامی و حقوقی لازم را داشته باشند که این امر توسط شورای نگهبان احراز می شود. از سوی دیگر همه اقشار مردم به صورت یکسان حق انتخاب دارند. بنابراین این فرآیند به گونه‌ای طراحی شده است که هم به واسطه رأی مردم  مانع ایجاد سلطنت و دیکتاتوری شود و نیز تأیید شورای نگهبان مانع به وجود آمدن مفاسد دموکراسی باشد.

نکته چهارم بر اساس حقیقت غدیر باید شایسته‌ترین انسان‌ها رهبری و مدیریت جامعه را بر عهده بگیرند. کسانی که هم از جهت دینداری شاخص لازم را داشته باشند و از جهات اخلاقی و معنوی خودساخته باشند و منفعت مردم را بر منافع شخصی مقدم کنند و هم از جهت کفایت سیاسی، به آرمان های سیاسی و اجتماعی اسلام معتقد و پایبند باشند و توانایی تحقق آن‌ها را داشته باشند و بتواند دنیا و آخرت مردم را آباد کنند. لذا انتخاب شایسته‌ترین فرد نیاز به شاخص هایی دارد که باید افراد را بر اساس آن سنجید و بهترین فرد را انتخاب کرد.