اما همین روستا روز جمعه به صدر اخبار ایران راه پیدا کرد؛ در آخرین ساعات روز انتخابات ریاست‌جمهوری، خودرویی که صندوق رأی مردم این منطقه را حمل می‌کرد، هدف حمله تروریست‌های مسلح قرار گرفت. در این حمله متأسفانه دو نفر شهید شدند و سه نفر دیگر هم زخمی هستند. دو شهید و سه زخمی برای حفاظت از رأی ۴ هزار نفر.

در هر کجای دیگر همین یک اتفاق کافی بود برای آنکه دنیا را پر کنند در اهمیت رأی مردم و دموکراسی. اهمیت این ماجرا زمانی بیشتر به چشم می‌آید که بدانیم طبق آمار اکثریت آرا در این استان به آقای مسعود پزشکیان تعلق گرفته است. این یعنی نظام برای حفاظت از رأی منتقد خود هم حاضر است خون بدهد. تصورش را بکنید در قرن ۲۱ و در جهان مدرن که منافع فردی در اولویت همه‌چیز است کشوری حاضر باشد برای خیری کثیر به اسم جمهوریت خون هم بدهد.

اما تروریست‌های اسلحه به دست و خشنی که به خودرو حامل صندوق رأی روستای جکیگور حمله کرده‌اند، فقط نوک کوه یخ هستند. در کنار این‌ها ما تروریست‌های دوربین و میکروفن به دست نرم را هم داریم و این روزها تصاویر و ویدئوهای آن‌ها درشبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های خارج نشین به وفور یافت می‌شود. این تروریست‌ها که با هتاکی به رأی‌دهندگان در خارج از کشور تلاش دارند هموطنان خارج از کشور را منفعل کنند تا در انتخابات شرکت نکنند، روی دیگر همان تروریست‌های اسلحه به‌دست در سیستان و بلوچستان هستند. تفاوتشان این است که این‌ها خشن هستند و آن‌ها در خارج مرزها نایس و با کلاس.

ولی این هم همه ماجرا نیست! هردو تروریسم خشن و نرم در داخل و بیرون از مرزها تنها زمانی ممکن است کارآمد باشند که زمینه‌های ناامیدی مردم در داخل فراهم باشد. نتایج انتخابات روز جمعه نشان می‌دهد ۶۰ درصد مردم در انتخابات شرکت نکرده‌اند. باتوجه به ایدئولوژیک بودن رأی دو نفر اصلی به نظر می‌رسد آن‌ها که با صندوق رابطه خوبی ندارند، اتفاقاً جزو مخالفان یا موافقان کلی نظام نیستند و صرفاً نسبت به وضع موجود اعتراض دارند. از طرفی مرور شاخص‌های کلی اقتصادی و اجتماعی گویای این مطلب است که ما در مجموع رو به جلو هستیم و تنها نقطه منفی در آنچه امروز جریان دارد، معیشت و هزینه بالای زندگی و همچنین ارزش پایین کار است. در حقیقت دشمن خارجی و تروریست‌های خشن و نرم زمانی ممکن است موفق شوند که مردم از جانب اولیات زندگی خیال ناراحتی داشته باشند و به هر مقدار که این ناراحتی بیشتر و شرکت در انتخابات کمتر باشد، تروریست‌های داخلی و خارجی امید موفقیت بیشتری دارند.

پر بیراه نیست اگر بگوییم پیش و بیش از هرچیز ضرورت توجه دوباره به اقشار محروم احساس می‌شود و این همان حرف اصلی و آرمان امام راحل است که به کرات از زبان رهبر معظم انقلاب هم شنیده شده است. اقشار محروم دوباره باید امیدوار بشوند و این نمی‌شود مگر با کار شبانه‌روزی دولت آینده. حالا که جمهوری اسلامی حاضر است برای حفاظت از رأی رئیس‌جمهور آینده خون بهترین افرادش را فدا کند، اولین و مهم‌ترین وظیفه هرکس که به قدرت برسد، قدردانی از این خون است.

دو سربازی که در جکیگور شهید شدند، تکلیف خود را انجام دادند و تکلیف دولت آینده را هم مشخص کرده‌اند. تکلیف همان است که رهبری معظم در ۱۴خرداد ۱۳۹۴ به نقل از امام(ره) گفتند: «همه باید تلاش کنند محرومان را از محرومیت بیرون بیاورند و تا آنجایی که در توان کشور است، به محرومان کمک کنند ... این را امام(ره) مکرر می‌گفت که این کوخ‌نشینانند، این فقرایند، این محرومانند که این صحنه‌ها را با وجود محرومیت‌ها پر کرده‌اند، اعتراض هم نمی‌کنند، در میدان‌های خطر هم حاضر می‌شوند».