به گزارش قدس آنلاین،از ابتدای ورود به آلمان مدام برنامه تمرینی تیم های مدعی جام را چک می‌کنم. انگلیس، فرانسه، آلمان، هلند، اسپانیا... هرکدام در شهری اردوی خود را برپا کرده‌اند. حضور در محل تمرینات تیم‌ها با شیوه‌نامه خاصی روبه‌رو است و این‌طور نیست که درهای کمپ تمرینی هر روز و هرساعت به روی خبرنگاران و عکاسان باز باشد.

لایپزیش و کمپ Weimarer Land محل اردوی تیم ملی انگلستان تنها گزینه مطلوبی است که امکان مراجعه به آن را دارم.

درواقع هم به مسیر سفر من می‌خورد، هم در این روز امکان حضور اصحاب رسانه فراهم است و هم هزینه چندانی ندارد. البته یک مشکل اساسی سد راه است. چون ما نمی‌توانیم کارت اعتباری بین‌المللی داشته باشیم خرید بلیت به‌صورت برخط امکان پذیر نیست. پس باید حضوری برای خرید به ایستگاه بروم.اما متأسفانه ظرفیت اتوبوس مدنظرم تکمیل شده و ساعت حرکت اتوبوس بعدی به کارم نمی‌آید؛ چون بعد از ساعت مقرر به مقصد می‌رسد.

وقتی دیگر اطمینان حاصل می‌کنم راهی وجود ندارد، به سمت ایستگاه مرکزی می‌روم تا خودم را با اتوبوس به برلین برسانم.

مسیری که هشت ساعت زمان می‌برد. به لطف خطوط ریلی فراوان نیازی به هیچ هزینه اضافی نیست. (استفاده از مترو برای خبرنگاران حاضر در مسابقات رایگان است.) و از آن مهم‌تر می‌شود کاملاً برنامه ریزی شده از محلی به محل دیگر جابه‌جا شد. درست مطابق برنامه زمانبندی شده.

البته اینجا هم پیش آمده که با تأخیر مواجه شوم. مثلاً وقتی بعد از پایان مسابقه رومانی-اسلواکی از فرانکفورت آره نا برمی گشتم به علت ازدحام بیش از حد هواداران، حدود یک ساعت مترو متوقف بود که بسیار مورد اعتراض واقع شد و عجیب بود. اما در کل نظم فوق‌العاده‌ای در همه جای کشوری که مثل ایران تقریباً ۸۵ میلیون نفر جمعیت دارد، برقرار است.

*مهدی بشکنی