به گزارش قدس آنلاین، به گفته حاتمی در واقع «سرگیجه» یک مسابقه است که شرکتکنندهها از حضور در آن حسابی پشیمان میشوند. قرار است افراد مشهور در این بازی به یکدیگر حکم کنند و هر کس محکوم شود، باید چالشهای سخت و نفسگیر برنامه را انجام دهد. در بسیاری از چالشها، محکوم باید به همراه تیم سازنده به خارج از استودیو برود و در میان مردم، چالش خودش را انجام دهد. برخی از چالشها نیز داخل استودیو برگزار میشود. هر شرکتکنندهای که چالشهای خودش را کاملتر انجام دهد و بتواند نظر سایر شرکتکنندهها را جلب کند، برنده است. در بخش اول این برنامه سیدجواد هاشمی، حسین رفیعی، نیما شاهرخ شاهی و میثم درویشانپور حضور داشتند. به سراغ محمد حاتمی، کارگردان رئالیتیشو «سرگیجه» رفتیم تا جزئیات بیشتر ساختار این برنامه را از او جویا شویم. این گفتوگو را در ادامه میخوانید.
«سرگیجه»؛ گیمشو تلویزیونی متفاوت
محمد حاتمی، کارگردان رئالیتیشو سرگیجه درباره مفهوم رئالیتیشو و ساختار سرگیجه گفت: زمانی که به روند تغییرات فرمی رئالیتیشوهای ایرانی و خارجی نگاه میکنیم، با محو شدن مرزها و ویژگیهای این گونه از برنامهها مواجه میشویم، یعنی خلاقیت و ساختارشکنی از تعاریف ژانری سبقت گرفته و مفهوم رئالیتیشو به معنای کلاسیکش از بین رفته است. اما اگر بخواهیم «سرگیجه» را در دستهبندیهای موجود قرار دهیم، شاید در دسته گیمشوهای تلویزیونی قرار بگیرد. اگرچه بسیاری از مؤلفههای مرسوم این ژانر را ندارد. ما به این نتیجه رسیدیم برنامه نیازی به مجری ندارد و تیم برنامهساز به عنوان پشت صحنه میتواند نقش خلاقانهتری ایفا کند. در ابتدا این تصمیم برای همه نامتعارف بود، اما زمانی که حدود سه سال پیش قسمت صفر برنامه را کار کردیم، به این نتیجه رسیدیم که بدون مجری برنامه جذابتر و ساختار خلاقانهتری دارد. حاتمی با بیان اینکه حدود چهار سال پیش در اتاق فکر مجموعه دیبافیلم با جمعی از اعضای خلاق مجموعه با جمعبندی ایدهها، به ساختار این پروژه رسیدیم، گفت: سه سال پیش در ایام کرونا با حضور تعدادی از چهرهها، نسخه صفری از این برنامه ضبط کردیم تا ساختار بازی کامل شود و با جمعبندی واکنشها به بهترین فرم برسیم. پس از طی شدن این مراحل، پروژه در مرحله جذب سرمایهگذار قرار گرفت و به دلیل شرایط خاص کشور، مدتی تا رسیدن به نقطه تولید اصلی فاصله افتاد. سرانجام با رایزنیهای مختلف و با همراهی ویستامدیا در سال ۱۴۰۲ به تولید رسیدیم و همچنان در حال ادامه ضبط فصلها هستیم.
مسابقهای که مجریمحور نیست
وی در خصوص چالشهای ساخت این مسابقه عنوان کرد: حقیقتاً با توجه به محدودیتهای هزینه و زمان، تولید چنین کاری با چهرههای شاخص و تعداد لوکیشنهای بالا که تکتک آنها نیاز به مجوز و هماهنگیهای بسیار دارد، چالش بزرگی بود که به لطف و همراهی صمیمانه تمامی عوامل تولید، توانستیم این برنامه را با موفقیت پیش ببریم.
همچنین ساختار و فرم سرگیجه را بدون حضور مجری رقم زدیم. دلیل این کار هم این بود که سرگیجه به جای مجریمحور بودن، به صورت مستقل مورد توجه باشد که همین امر تولید کار را سختتر کرد اما ارزشش را داشت.
انتخاب شرکتکنندگان منعطف و همراه
محمد حاتمی در پاسخ به این پرسش که وجه تمایز سرگیجه با سایر رئالیتیشوها چیست، خاطرنشان کرد: شرکتکنندگان این مسابقه به جای نشستن روی صندلی و صرفاً حرف زدن درباره آیتمهای برنامه، بیشتر وقت خود را در بیرون از استودیو میگذرانند. آنها در خارج از استودیو با لوکیشنها، اتفاقها و آدمهای خاصی روبهرو میشوند.
همچنین وی درخصوص انتخاب میهمانان برنامه گفت: نیاز بود در بخش انتخاب شرکتکنندگان، افرادی انتخاب شوند که انعطافپذیری و همراهی بالایی داشته باشند و همچنین بتوانند یکدیگر را تکمیل کنند. با وجود محدودیتهایی که داشتیم، سعی کردیم بهترین ترکیب شرکتکنندگان را بچینیم، سن و سال متفاوت، میزان شوخطبعی و به صورت کلی شیمی شخصیتی آنها را در نظر بگیریم تا بتوانیم لحظات طلایی و ناب برای مخاطبان عزیز به وجود بیاوریم.
استقبال و تعامل چشمگیر مخاطبان
حاتمی با بیان اینکه هنوز تبلیغات کاملی برای سرگیجه انجام نشده، گفت: میزان رضایتمندی مخاطبان به گواه بازخوردها بالا بوده است. همچنین به دلیل اینکه پایهترین شرکتکننده را از نگاه مخاطبها انتخاب میکنیم، رأیگیری مردمی برگزار میکنیم و در این رأیگیریها نیز شاهد استقبال زیادی از سوی مخاطبان بودیم. این استقبال به ما نشان داد آنها پس از پایان برنامه، همچنان با سرگیجه تعامل خود را ادامه میدهند. بسیار خوشحال هستیم که این برنامه مخاطبهای خودش را پیدا کرده است.
پس از تعطیلات محرم فصل دوم و ادامه فصلهای سرگیجه پخش خواهد شد.
اهمیت به تنوع فرهنگی در رئالیتیشوهای تلویزیونی
این کارگردان برنامه تلویزیونی در پاسخ به این پرسش که آیا میتوانیم با ساخت مسابقه و رئالیتیشوها تنوع فرهنگی را پشتیبانی کنیم، بیان کرد: قطعاً با توجه به ظرفیتی که این ژانر دارد، میتواند در خلق موقعیتهای جذاب و تأثیرگذار نقش مهمی داشته باشد و قاعدتاً بروز تنوع فرهنگی یکی از پیامدهای مثبت این برنامههاست. شاید مهمترین دلیل جذابیت این ژانر برای مخاطب، ظرفیت ایجاد همدلی و همذاتپنداری آن است. همین نکته که افراد جامعه، شرکتکنندگان را در خارج از فضای خشک و رسمی میبینند که در فضای مستندگونه تقلا میکنند تا موقعیتهای چالشیشان را حل کنند، برایشان حائز اهمیت است. ما در ایران کارهای مخاطبپسندی در این ژانر داشتیم و همچنان این ژانر ظرفیتهای زیادی دارد که باید از آنها استفاده کرد.
او در خصوص برنامه آیندهاش مبنی بر ساخت برنامههای تلویزیونی عنوان کرد: همیشه ترکیب مستند و موقعیتهای داستانی جزو علایقم بوده و این راه را هم در فضای رئالیتیشو و هم در اثر سینمایی ادامه خواهم داد. همچنین پس از پایان سرگیجه، رئالیتیشو دیگری در دست دارم که فعلاً در مرحله جذب سرمایهگذار است.
وی در پایان ضمن تشکر از تکتک عوامل تولید «سرگیجه» گفت: «مهدی مستوفی» و «محسن فراهانی» تهیهکنندگان این برنامه هستند که با صبوری خود پروژه را پیش بردند. همچنین «علی رستمآبادی» نویسندگی کار را در کنار یک تیم خلاق بر عهده داشت. همگی سعی داشتیم خروجی کار برای مخاطب جذاب باشد و برای لحظهای حس خوب در وجودش ایجاد شود.
نظر شما