می گویند او به خوبی می داند که در بزنگاه ها چگونه با حرکات دست و اشاره یا بالا و پایین بردن تناژ صدا طرف مقابل را بر سرجای خود بنشاند.

ظریف این روزها بیشتر از همه تحت فشار است ، درشرایطی که مذاکراتش با شش کشور قدرتمند به مراحل حساس رسیده و سرنوشت مذاکره را تصمیم های سیاسی روشن می کند که وزیران باید بگیرند.

یکی از این حاشیه ها ، دو شب پیش ایجاد شد ، هنگامی که ظریف و کری نشستی خصوصی داشتند. ساکنان کوبورگ می گویند صدای فریاد دو طرف بقدری بلند بوده که به وضوح حرف هایشان در اتاق های دیگر شنیده می شد؛ تا جایی که دستیار کری وارد اتاق می شود و به انها تذکر می دهد حرف هایتان را همه می شنوند.

فردای آن روز، اشتاین مایر با ظریف روبرو می شود و می گوید: دیشب جلسه سازنده ای داشتید؛ آنقدر که صدایش را همه طبقه شنیدند!

آن طور که دیپلمات ها نقل می کنند لحن ظریف در نشست با وزیران 1+5 هنگامی که به دعوای اصلی و تصمیم سیاسی یعنی تحریم های تسلیحاتی ایران رسید، تندتر شد. منابع روسی، آلمانی و آمریکایی نقل می کنند که در آن جلسه زمانی که طرف مقابل از تهدید امنیت منطقه و نقش ایران حرف می زند ظریف با عصبانیت به یکایک وزیران می گوید اگر بحث تهدید منطقه باشد من باید همه شمارا برای حمایت از صدام به دادگاه بین المللی بکشانم .

او حرف های دیگری هم زده که حاضران جلسه را نگران کرده مبادا ادامه بحث ، مذاکرات چند ساله را به شکست بکشاند.

یک جای جلسه، فدریکا موگرینی هماهنگ کننده سیاست خارجی اتحادیه اروپا می گوید پس برگردیم خانه هایمان.

ظریف با عصبانیت جواب می دهد: هیچ وقت یک ایرانی را تهدید نکن.

سرگئی لاوروف وزیر خارجه روسیه هم بلافاصله اضافه می کند: و روس را.

دیپلمات های طرف مذاکره با ایران در عین حال تاکید دارند وزیر امور خارجه به رغم پرخاش ها و عصبانیت ها و فریادهایش نسبت به ان سوی میز، هیچگاه طرف مقابل مذاکره کننده را تحقیر نمی کند و احترام به طرف مقابل را نه در حرف که در عمل نشان می دهد.

اگر مذاکره ایران و 1+5 در روزهای پایانی که دعوای اصلی میان وزیران است باز هم ادامه یابد، صحنه های اینچنینی را باز هم خواهیم داشت.