درحالی‌که «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر رژیم صهیونیست، به دلیل اصرار مداوم خود بر «جنگ و پیروزی»، مشغول فروبردن این رژیم در بحران است، نیروهای سیاسی خارج از «ائتلاف راست افراطی» نگران جنگ داخلی هستند که به نظر آن‌ها ناگزیر در راه است. اکنون بحث‌ها در محافل، مجامع و رسانه‌های مختلف حول این محور است که این جنگ چگونه آغاز می‌شود و نهادهای انتظامی و امنیتی کدام سمت خواهند ایستاد، زیرا پیامدهای فاجعه‌باری در پی خواهد داشت.

«انیشل فیفر»، نویسنده روزنامه «هاآرتس» که در نوشته‌های خود این ایده را رد می‌کرد، امروز به‌صراحت از جدیت و نزدیکی آن می‌گوید. او به نقل از «یدیدیا استرن» رئیس «مؤسسه سیاست ملت یهود» با اشاره به این که «اسرائیل امروز در مقایسه با زمان پس از کشته‌شدن «اسحاق رابین» به جنگ داخلی نزدیک‌تر است» می‌افزاید: گروه «راست افراطی» احساس می‌کند که «اکنون لحظه تعیین‌کننده آن‌ها برای پیروزی یا ازدست‌دادن کشور است» و آرزوهای خود برای خروج از بحران را کاهش داده است؛ به‌ویژه این که «نتانیاهو و متحدانش علاقه‌ای به هیچ راه‌حلی ندارند».

مرحله ویرانی و نابودی

در یک نظرسنجی که توسط «کانال ۱۳» انجام‌گرفته، مشخص شده است که «تقریباً نیمی از اسرائیلی‌ها اکنون از وقوع یک جنگ داخلی می‌ترسند» و «دنی کوشمارو» مجری برنامه‌های سیاسی این شبکه فاش کرده که در میان تشدید اختلافات سیاسی و اجتماعی در «اسرائیل»، ۴۶٪ از اسرائیلی‌ها نگران احتمال وقوع یک جنگ داخلی هستند. «بی مایکل» نویسنده روزنامه «هاآرتس» هم معتقد است که «اسرائیل در حال ورود به مرحله نابودی و ویرانی است». حتی «یوآو گالانت» وزیر دفاع، به همراه «بنی گانتز» وزیر دفاع سابق، معتقدند که نتانیاهو بقای دولت خود را به «حفاظت از اسرائیلی‌ها» ترجیح می‌دهد؛ «او رهبری است که میان مردم تفرقه می‌اندازد و چاهی را مسموم می‌کند که همه از آن می‌نوشند»؛ گانتز از گفتن این حرف ابایی نداشته است.

همچنین «عمیت سیگل» تحلیلگر سیاسی «کانال ۱۲ اسرائیل» در مورد آنچه اتفاق می‌افتد، می‌گوید: «روابط نتانیاهو و گالانت به تهدیدی برای امنیت اسرائیل تبدیل شده است؛ نتانیاهو افکار عمومی را گمراه می‌کند و معتقد است که گالانت یک جاسوس آمریکایی است». سیگل به نقل از گانتز ادامه می‌دهد: نخست‌وزیر مانند «مناخیم بگین» نخواهد بود که در سخت‌ترین لحظات خود به جنگ داخلی نه گفت؛ او دولت خود را قربانی حفاظت از اسرائیلی‌ها نخواهد کرد و آنچه برای جلوگیری از جنگ داخلی است، انجام نخواهد داد. ما اکنون از آستانه خشونت لفظی و فیزیکی عبور کرده‌ایم و ماجرا به قتل ختم خواهد شد؛ ما نه از ۷ اکتبر درس گرفته‌ایم و نه از تخریب معبد.

بازسازی «اسرائیل»

از سوی دیگر، مجله آمریکایی «فارین پالیسی» می‌گوید که «اسرائیل» تهدیدی وجودی را تجربه می‌کند که پیش‌ازاین با آن آشنا نبوده است و اقدامات اخیر «اسرائیل» برای سیاست‌گذاران و افکار عمومی در ایالات متحده و اروپا و کسانی که نمی‌توانند خطر شعله‌ورشدن یک جنگ منطقه‌ای را انکار کنند، خطرناک و ناسازگار است. این مجله معتقد است: ماه‌ها بمباران شمال توسط حزب‌الله - علاوه بر بمباران موشکی ایران - «اسرائیل» را به این فکر انداخت که «پایان کار چگونه خواهد بود؟».

روزنامه «فایننشال تایمز» هم از «انیشل فیفر»، نویسنده زندگی‌نامه نخست‌وزیر «اسرائیل» نقل می‌کند که «نتانیاهو بسیار بی‌ادب است... و کاملاً آگاه است که این بزرگ‌ترین تراژدی در تاریخ اسرائیل و حرفه سیاسی او است». این در حالی است که وبگاه آمریکایی «کانتر پانچ» تأکید می‌کند که «خطرات جنگ داخلی اکنون اسرائیل را تهدید می‌کند و علل آن عمیق‌تر از جنگ غزه یا درگیری با حزب‌الله است». تقسیم‌بندی درون «اسرائیل» را نمی‌توان؛ مانند قطبی شدن در دموکراسی‌های غربی تلقی کرد؛ نه فقط به این دلیل که «اسرائیل» در ذات خود یک کشور دموکراتیک نیست، بلکه شکل‌گیری سیاسی «اسرائیل» منحصربه‌فرد است؛ بنابراین، علل درگیری به تمایل «راست جدید» (نتانیاهو و متحدانش) برای بازسازی ماهیت سیاسی «اسرائیل» مرتبط است.

این وبگاه می‌نویسد: «درگیری بسیار عمیق‌تر از آن چیزی است که به نظر می‌رسد، و به رابطه قدرت سیاسی با ارتش مرتبط است؛ موضوعی که وقتی نتانیاهو به طور تحریک‌آمیز به ژنرال‌های ارتش حمله کرد و گفت «اسرائیل یک دولت است که ارتش دارد و نه ارتشی که دولت دارد»، آشکار شد. هنگامی که او بازسازی نهادهای سیاسی «اسرائیل» را در تلاش برای به حاشیه راندن ارتش و سلب قدرت سیاسی آن آغاز کرد، پایه اساسی تعادل سیاسی «اسرائیل» که از سال ۱۹۴۸ ادامه داشت را برهم زد.

در حالی روزنامه «هاآرتس» تیتر می‌زند که جنگ داخلی در «اسرائیل» بیش از هر زمان دیگری نزدیک شده است که مجله آمریکایی «فارین پالیسی» هم اذعان می‌کند: از سال ۱۹۸۰، جنگ‌های «اسرائیل» علیه نیروهای نامتعارف هرگز با پیروزی قاطع پایان نیافته است» و توانایی آن در بازدارندگی دشمنان کاهش‌یافته است؛ «اسرائیل» به‌جای پیروزی قاطع و بازدارندگی مؤثر، به طور فزاینده‌ای به اقدامات دفاعی وابسته شده است: دیوارها، حصارها و سیستم‌های هشدار اولیه با فناوری پیشرفته. این همان چیزی است که نتانیاهو را بر آن داشت تا تجاهل خود را کنار بگذارد و اعلام کند که «نباید جنگ داخلی در اسرائیل آغاز شود».

بااین‌حال، «ایتای مک» وکیل اسرائیلی در «هاآرتس» نوشت: نتانیاهو یک تهدید وجودی برای «اسرائیل» است و رفتار خشن او باعث ازهم‌پاشیدگی این کشور از درون خواهد شد، زیرا جنایات سنگین اسرائیل علیه بشریت در نوار غزه فقط به کشته‌شدن بی‌شمار فلسطینیان منجر نمی‌شود، بلکه می‌تواند به پایان سیاسی و اخلاقی خود اسرائیل بینجامد.