پیشکسوت قرآن  گفت: چند سالی است شاهد اعزام قاریان قرآن برای اجرای برنامه در جریان پیاده‌روی اربعین هستیم. اقدام پسندیده‌ای که اثرات مثبت و سازنده‌ای نیز در پی داشته است. با این حال موضوع ترویج فرهنگ قرآنی و ایجاد زمینه مناسب برای انس بیشتر مردم با قرآن در دو ساحت مکانی پیاده‌روی اربعین در کشور عراق و ایام اربعین در کشور ایران، دو مسئله متفاوت است و برنامه‌ریزان باید براساس اقتضائات حاکم بر هر کدام، مجموعه برنامه‌های قرآنی را برنامه‌ریزی و اجرا کنند.

وی ادامه داد: صرف نظر از همه فعالیت‌های قرآنی خوبی که تاکنون به انجام رسیده است، اما باید به این نکته مهم توجه داشت که موضوع اصلی، تلاوت و به تبع آن ترویج فرهنگ قرآنی است؛ درست مانند آنچه رسول اکرم(ص) بدان اقدام کرد و پس از نزول قرآن از سوی شارع مقدس بر قلب نورانی رسول الله(ص)، ایشان تنها با تلاوت، آن هم با صدا و لحنی خوش که نه‌تنها مؤمنان بلکه کافران و دشمنان را نیز مجذوب خود می‌کرد، این آیات را به مردم منتقل ‌کردند.

این مدرس پیشکسوت قرآن تصریح کرد: در این انتقال زیبا و آهنگین قرآن از لسان پیامبر(ص) آنچنان تلاوت قرآن برای حتی مخالفان و دشمنان گوش‌نواز و جذاب بود که شب‌ها در حوالی خانه پیامبر(ص) حاضر شده تا تنها صوت دلنشین ایشان را بشنوند، حال آن که اصلاً اعتقادی به آنچه از زبان ایشان گفته می‌شد، نداشتند.

موسوی‌بلده افزود: بر پایه همین سنت نبوی، باید برای تبلیغ و ترویج هر چه بیشتر کلام وحی، عاری از هر گونه مسئله دیگری که شاید در اولویت‌های چندم قرار گیرد، تنها به صِرف تلاوت قرآن در مقاطع حساسی همچون پیاده‌روی اربعین برای همراهی هر چه بیشتر مخاطبان روی بیاوریم و قطعاً این دست تلاوت‌ها اگر با صوتی دلنشین و الحانی خوش ادا شود، در جذب مردم بسیار مفید خواهد بود.

وی با اشاره به اینکه تدبر در قرآن در سایه تلاوتی زیبا از کلام الهی تحقق خواهد یافت، گفت: تدبر در قرآن به معنای تفسیر نیست، همچنانکه شاهد هستیم در صدر اسلام اغلب امت عرب بیسواد بودند و اینکه قرآن مسلمین را به تدبر در قرآن فرا می‌خواند، تنها به این معناست که به دنبال چیستی و چرایی آیات بروند و ببینند دلیل نزول آنها چه بوده است؟ و در گام نخست از فلسفه‌چینی و تأویلات و تفسیرهایی که ممکن است، دافعه ایجاد کند، پرهیز کنند.

موسوی‌بلده تأکید کرد: قرآن خود فرقان است، یعنی فرق میان گروهی که به دنبال پیگیری راه سعادت و فلاح هستند و گروهی که براساس منویات یا برخی مطامع شخصی و دنیوی، کلام قرآن را قبول ندارد، فرق قائل شده و میان آنها خط جدایی می‌کشد، لذا به صِرف قرائت قرآن آن هم با لحن و صوتی خوش همانطور که به آن اشاره کردم، دلهایی که آماده باشند، جذب شده و خود پی‌جوی هدایت براساس کلام الهی هستند. پیاده‌روی اربعین با توجه به موقعیت ویژه‌اش که در آن اجتماع ده‌ها میلیونی عاشقان اباعبدالله(ع) را شاهد هستیم، فرصت مغتنمی برای چنین عرضه‌ای است.

این مدرس پیشکسوت قرآن گفت: هر چند که تدارک برای انجام سخنرانی‌های مذهبی در جریان پیاده‌روی اربعین امری مهم و سنجیده به حساب می‌آید، اما نباید این مسئله را از نظر دور داشت که این قبیل کارها باید با یک توازن و تعادلی به انجام برسد، چرا که راهپیمایان اربعین نه مجال و نه حوصله آن را دارند تا مستمع و مخاطب برنامه‌های طولانی باشند و در عوض می‌توان موکب‌های بر سر راه زائران اربعین را تبدیل به کرسی‌های تلاوت قرآن کرد تا در آنها با صوتی خوش تلاوت شود و به تبع آن فرصتی برای تدبر در آیات الهی پدید آید.

وی افزود: در همین اندازه و مقدار هم باید برخی مراعات صورت گیرد و برنامه‌ریزی به گونه‌ای باشد که تلاوت قرآن در ساعاتی که معمولاً زائران برای استراحت نیم‌روزی یا شبانگاهی به موکبی پناه می‌آورند، برگزار نشود و تقسیم قاریان حاضر در پیاده‌روی اربعین نیز به گونه‌ای باشد تا اغلب موکب‌ها که به این امر یعنی برپایی مجالس و محافل قرآنی اختصاص داده شده است، از حداقل نعمت وجود قاری یا قاریانی برخوردار باشند.

موسوی‌بلده در پایان گفت: باز هم تأکید من بر تلاوت‌هایی با صوت و لحن زیبا در مسیر پیاده‌روی اربعین برای جذب حداکثری مخاطبان است. امیدوارم هر نوبت بر تعداد قاریان اعزامی از ایران که اغلب نیز صوتی زیبا و دلنشین دارند، افزوده شود و این خود زمینه را برای تبلیغ فعالیت‌های قرآنی ایران در میان کشورهای دیگر نیز فراهم می‌کند. در چنین آوردگاهی نباید به دنبال ملیت بود و همه برگزارکنندگان باید بی‌نام و نشان و تنها به عنوان مُسلم در ابتدا خود را با مقامات کشور عراق به عنوان میزبان برگزاری چنین اجتماع عظیمی هماهنگ کنند.