در تحولی بزرگ آن هم در اوج جنگ با روسیه، دیمتری کولبا وزیر خارجه اوکراین از مقام خود کناره گیری کرده است. استعفای او همزمان با آغاز موج جدیدی از کناره گیری و برکناری در دولت ولودیمیر زلنسکی صورت می گیرد. دست‌کم یک مقام طی چند روز اخیر عزل و ۴ تن دیگر کناره‌گیری کرده‌اند. الکساندر کامیشین وزیر صنایع راهبردی، دنیس مالیوسکا وزیر دادگستری، روسلان استریلتس وزیر محیط زیست و اولها استفانیشینا معاون نخست وزیر استعفا و روستیسلاو شورما معاون رئیس دفتر ریاست جمهوری برکنار شده است. رئیس‌جمهور اوکراین چند روز پیش نیز در حکمی اعلام کرد که میکولا اولسچوک، فرمانده نیروی هوایی این کشور را برکنار کرده است.

با احتساب اخراج‌ دستکم پنج وزیر در اوایل سال جاری، تصمیمات جدید بیش از یک سوم کابینه دولت اوکراین را خالی می‌کند. در حالی که کی یف در برهه‌ای حساس در جنگ با روسیه به سر می‌برد، کناره گیری سه وزیر دیگر به تردیدها درباره شرایط دولت دامن زده و پرسش های بسیاری در مورد این اتفاق ایجاد می کند. البته این رویداد در دولت زلنسکی چندان هم عجیب نیست. او پیشتر هم به بهانه ترمیم کابینه و مبارزه با فساد برخی مقامات دولتی را برکنار کرده بود. از جمله افراد برکنار شده والری زالوژنی فرمانده ارتش و انتخاب ژنرال الکساندر سیرسکی، به جای او بود که بهمن ماه سال گذشته اتفاق افتاد. ژنرال ژاولنی فردی محبوب در میان اوکراینی ها بود.

در مورد چرایی به راه افتادن موج جدید استعفا و برکناری در دولت اوکراین به چند نکته می توان اشاره داشت.  نخست، برآورده نشدن انتظارات شخص زلنسکی از اقدامات وزیر خارجه دولتش نسبت به انجام و پیشبرد مذاکرات صلح با روسیه می باشد. مذاکراتی که احتمالا با کسب امتیازات حداکثری به نفع روس ها تمام می شود چرا که با فرض روی کارآمدن دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آتی ایالات متحده آمریکا، این موضوع (طبق گفته ترامپ) انجام خواهد شد.

تسویه حساب های سیاسی درون دولت یکی دیگر از علت های این استعفاها می باشد. در یک مورد می توان به کنار گذاشتن والری ژالوژنی اشاره کرد. هرچند بعدا ژالوژنی به عنوان سفیر اوکراین در انگلیس منصوب شد ولی موضوعیت اختلاف وی با زلنسکی را از بین نبرد. اگر این استعفاها با فشار و دستورات غیر رسمی زلنسکی انجام شده باشد، عملا جایگاه خودش را تثبیت کرده است.جایگاهی که با نزدیک شدن به روزهای انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا، شرایط سختی را برای دولت فعلی اوکراین به خصوص زلنسکی ایجاد می کند.

عامل سوم، فشار های طرف های غربی به ویژه آمریکایی ها است که سعی دارند با دخالت هایشان به اوکراینی ها بفهمانند نباید از دستور العمل های نانوشته تخطی کنند، دستور العمل هایی که به نوعی رضایت خاطر واشنگتن را در مسائل مختلف به همراه داشته باشد.

تمامی این دلایل را باید در ذیل ناکامی های چند ماه اخیر اوکراین به ویژه عملیات تهاجم به منطقه کورسک روسیه و همچنین ادامه پیشروی گسترده ارتش تزار در مناطق جنوبی ارزیابی کرد. عملیات کورسک برای روس ها غافلگیرانه و دردسر آفرین بود و حدود ۱۰۰۰ هزار کیلومتر از خاک روسیه را در اشغال اوکراینی ها درآورد. مسکو اما ارام ارام در حال بازپس گیری بخش های مختلف منطقه از نیروهای مهاجم می باشد تا آنجا که فرماندهان و مستشاران نظامی آمریکایی به محصور شدن نظامیان اوکراینی در این جغرافیا اذعان کرده اند. این موضوع نشان می دهد کرملین سعی دارد راهبرد نظامی خود را به بهترین، ساده ترین و زود بازده ترین شکل ممکن پیاده کند. حمله به نزدیک ترین مکان های نظامی و انتظامی اوکراین به وسیله توپخانه، پهپاد های انتحاری، جنگنده های بمب افکن و بالگرد های نظامی گواهی بر این مدعا هستند. ضمن اینکه حملات به تاسیسات مختلف انرژی (پالایشگاه ها و نیروگاه های برق و گاز) و زیر ساخت هایی همچون فرودگاه ها، ایستگاه ها و خطوط راه آهن، پل ها و جاده های استراتژیک در مناطق مختلف خاک اوکراین هم تکمیل کننده اقدامات اطلاعاتی روس ها می باشد.