در این میان، صدای مخالفانی بلند می‌شود که تولید فولاد و .... را بر نیازهای خانواده ترجیح می‌دهند. آن‌ها می‌گویند، صنعت، موتور محرک اقتصاد است و بدون آن، جامعه فلج خواهد شد. اما آیا می‌توانند انکار کنند که خانواده، ریشه‌های عمیقی در خاک این سرزمین دارد و ثمره‌ی آن، نه تنها افرادی سالم و پویا، بلکه نسلی است که آینده‌ی کشور را رقم خواهد زد؟

نگاهی به ژاپن پس از جنگ جهانی دوم بیاندازیم. کشوری که در تب صنعتی شدن، خانواده را فراموش کرد و امروز با معضلاتی چون انزوای اجتماعی، کاهش نرخ تولد و افزایش خودکشی دست به گریبان است. آیا می‌خواهیم ما نیز به سرنوشت مشابهی دچار شویم

امروزه، در جامعه‌ی ما نیز شاهد کاهش تمایل به ازدواج و فرزندآوری هستیم. جوانان، دل‌مشغول دغدغه‌های اقتصادی و آینده‌ی نامعلوم هستند و ترجیح می‌دهند زندگی مجردی را برگزینند. این زنگ خطری است که باید به صدا درآید.

صنعت، بله؛ اما صنعتی که انسان‌محور باشد. صنعتی که در خدمت رفاه و آسایش انسان باشد و به جای تخریب خانواده، آن را تقویت کند. صنعتی که در آن، کارگر نه تنها یک نیروی کار، بلکه یک انسان با احساسات و نیازهای خاص باشد.

خانواده، بزرگترین سرمایه ملی است. سرمایه‌ای که با هیچ ثروت مادی قابل مقایسه نیست. اگر این سرمایه را از دست بدهیم، به راستی چه چیزی برای از دست دادن خواهیم داشت؟ آیا می‌توانیم آینده‌ای را تصور کنیم که در آن، کودکان بدون محبت والدین رشد کنند و سالمندان در تنهایی به سر برند؟

ما به صنعتی نیاز داریم که با خانواده هم‌سو باشد. صنعتی که در آن، مادر بتواند هم به کارهای خانه برسد و هم در جامعه نقش فعالی داشته باشد. صنعتی که به پدران اجازه دهد تا وقت بیشتری را با خانواده‌ی خود بگذرانند. صنعتی که به جوانان این امید را بدهد که می‌توانند هم به موفقیت شغلی برسند و هم زندگی خانوادگی موفقی داشته باشند.

در این راه، دولت و سیاست‌گذاران نقش بسیار مهمی بر عهده دارند. آن‌ها باید با ایجاد زیرساخت‌های مناسب، حمایت از کسب‌وکارهای کوچک و خانوادگی و ارائه تسهیلات به خانواده‌ها، زمینه را برای تقویت بنیان خانواده فراهم کنند.

در نهایت، این ما هستیم که باید تصمیم بگیریم: آیا می‌خواهیم کشوری داشته باشیم که در آن، کارخانه‌ها با تمام ظرفیت کار کنند، اما خانه‌ها خالی از مهر و محبت باشند؟ یا می‌خواهیم کشوری داشته باشیم که در آن، خانواده‌ها قوی و پویا باشند و صنعت نیز در خدمت رفاه و آسایش آن‌ها باشد انتخاب با ماست...