با تشدید درگیری ها در مرز لبنان و احتمال جنگ با حزب الله، اسرائیل نگران آسیب پذیری خود در برابر کمبود انرژی و امنیت شبکه برق است. در شرایطی که مذاکرات آتش بس به جایی نمی‌رسد، بسیاری از کارشناسان و صاحب نظران اسرائیلی معتقدند که امنیت انرژی ممکن است به پاشنه آشیل دولت اشغالگر تبدیل شود. درس های آموخته شده از اوکراین نشان می دهد که حفاظت از زیرساخت های انرژی در طول یک درگیری چقدر چالش برانگیز است.

پایگاه خبری تحلیلی کریدل (The Cradle) در گزارشی به موضوع بحران انرژی که می تواند دولت اشغالگر را فلج کند پرداخته و نوشت: اسرائیل دائم تهدید می‌کند که لبنان را با بمباران به عصر حجر برمی‌گرداند، اما در یک جنگ تمام عیار، این زیرساخت‌های انرژی کشور اشغالگر است که احتمالاً ابتدا فرو می ریزد  و می‌تواند یک فاجعه برای ساکنین سرزمین های اشغالی که هرگز از خاموشی و کمبود مطلع نبوده اند محسوب شود.

در ادامه مطلب آمده: با وجود پدافند هوایی پیشرفته، سیستم انرژی اشغالگران نشان داده است که در برابر حملات بسیار آسیب پذیر است. این موضوع در اوایل سال جاری و زمانی که قطع برق مناطقی در تل آویو، پتاه تیکوا و بئرشبا را زیر تاثیر قرار داد و هزاران نفر را بدون برق گذاشت، آشکار شد و زمانی که شائول گلدشتاین، یکی از مقامات ارشد برق دولتی، اذعان کرد که بخش انرژی اسرائیل برای یک جنگ بزرگ آماده نیست، نگرانی ها بیشتر شد. او هشدار داد که در جنگ با حزب الله، زیرساخت‌های اسرائیل ممکن است دچار اختلالات شدید شود. اظهارات صریح او که گفته بود "بعد از ۷۲ ساعت بدون برق، زندگی در اینجا غیرممکن خواهد بود" - موجی از نگرانی عمومی را در سراسر اراضی اشغالی برانگیخت.

 اگرچه الی کوهن، وزیر انرژی و مایر اشپیگلر، مدیرعامل شرکت الکتریک اسرائیل، از اظهارات گلدشتاین انتقاد کردند، با این وجود، هشدارها در این باره در میان مقامات و شهروندان ایجاد شد. در نتیجه، بسیاری از ساکنین به‌دلیل پیش‌بینی قطعی‌های آتی، به‌دنبال خرید ژنراتورهای دیزلی هستند.

پیام معنا دار حزب الله

در ماه ژوئن، حزب الله ویدئویی منتشر کرد که بنا بر گزارش ها توسط یک پهپاد که وارد حریم هوایی اسرائیل شد ضبط شده بود و زیرساخت های حساس و سایت های انرژی را در شهر بندری حیفا و اطراف آن نشان می داد. سید حسن نصرالله، دبیرکل جنبش نیز هشدار داده که در صورت تحمیل جنگ، مقاومت لبنان «بدون محدودیت، قانون یا ملاحظه» خواهد جنگید.

سیریل ویدرشوون، کارشناس کهنه کار انرژی جهانی گفته است که  اگر یک رویارویی تمام عیار بین مقاومت و اسرائیل آغاز شود، مطمئناً شبکه/سیستم انرژی اسرائیل هدف قرار خواهد گرفت. اینکه حزب الله تا کجا می تواند به این سیستم ضربه بزند تا اسرائیل را به زانو درآورد، مشخص نیست اما با نگاهی به تدارکات یک ساله، ارتش اسرائیل، تدابیری برای مقابله با این امر یا حتی حذف پیشگیرانه توانمندی های حزب الله/ایران اتخاذ شده است. با این وجود، جنگ در اوکراین نشان داده است که حتی پیشرفته‌ترین پدافند هوایی – چه غربی و چه روسی – نمی‌تواند به طور کامل از سیستم‌های انرژی در برابر حملات محافظت کند. به ویژه پهپادهای دوربرد ویرانگر بوده اند و اعتقاد بر این است که حزب الله دارای زرادخانه بزرگی از موشک‌های هدایت شونده دقیق، پهپادها و اژدرهایی است که می‌توانند به عمق خاک اسرائیل حمله کنند. بر اساس مطالعه مرکز مطالعات استراتژیک و بین المللی (CSIS)، ذخایر حزب الله بین ۱۲۰۰۰۰ تا ۲۰۰۰۰۰ موشک و راکت میان برد کوتاه تا متوسط را شامل می شود.

وزارت دفاع رژیم تخمین می زند که سرزمین های اشغالی ممکن است در یک درگیری بزرگ روزانه با ۵۰۰۰ حمله موشکی مواجه شود. علیرغم آگاهی تل‌آویو از این خطرات، مطالعه‌ای که در ماه ژوئن توسط موسسه مطالعات امنیت ملی (INSS) منتشر شد، نشان می‌دهد که «احتمالاً اولویت فوری به «حفاظت از دارایی‌های نظامی به جای زیرساخت‌هایی مانند برق برای غیرنظامیان» داده می‌شود. علاوه بر این، حزب الله و متحدانش در محور مقاومت نیز دارای زرادخانه قابل توجهی از پهپادها هستند که با موفقیت در یمن و همچنین در اوکراین مورد استفاده قرار گرفته است. پهپادهای شاهد ایرانی که حزب‌الله از آنها با نام ایوب استفاده می‌کند، ارزان است و به گفته منابع روسی، حدود ۵۰ هزار دلار قیمت دارد. از آنجایی که تهران دارای بزرگترین زرادخانه موشکی بالستیک در غرب آسیا است، هرگونه حمله استراتژیک به اسرائیل می تواند به ویژه ویرانگر باشد. اکرم خریف، کارشناس امنیتی معتقد است که دفاع از خود در برابر حمله بزرگ ایران ممکن است حدود ۲۰ تا ۳۰ میلیارد دلار هزینه داشته باشد.

آسیب پذیری بخش انرژی رژیم

علاوه بر تاسیسات آسیب پذیر شبکه برق، حملات به سه میدان گازی دریایی اسرائیل - لویاتان، تامار و کاریش – که بیشتر نیروگاه های رژیم را تامین می کنند، مورد انتظار است. میدان تامار به علت نگرانی‌های ایمنی، به دلیل نزدیکی به نوار غزه، موقتاً تعطیل شده است. اما با افزایش تنش‌های اسرائیل و حزب‌الله، اسرائیل ممکن است مجبور شود هر سه میدان را ببندد. در چنین رویدادی، اسرائیل می‌تواند به سوخت دیزل و زغال‌سنگ روی بیاورد، اما این ذخایر در حال حاضر محدود است و زنجیره‌های تامین را می‌توان به راحتی در دریای مدیترانه مختل کرد، همانطور که پیشتر در دریای سرخ این اتفاق رخ داده است.

در طول جنگ لبنان در سال ۲۰۰۶، نفتکش‌های خارجی به دلیل نگرانی‌های بیمه‌ای از پهلوگیری در بنادر اسرائیل خودداری کردند و اگر حزب‌الله دوباره زیرساخت‌های اسرائیل را هدف قرار دهد، ممکن است وضعیت مشابهی ایجاد شود. علاوه بر این، واردات نفت اسرائیل، عمدتاً از جمهوری آذربایجان از طریق خطوط لوله ترکیه، ممکن است در صورت تغییر موضع سیاسی آنکارا به خطر بیفتد.

مصر و اردن نیز آسیب خواهند دید

 اما ویددرشوون هشدار می دهد که اگر همه موارد بالا اتفاق بیفتد، کمبود تولید گاز اسرائیل به مصر و اردن نیز ضربه خواهد زد. بدون گاز اسرائیل، چراغ ها در قاهره و امان نیز خاموش خواهد شد و این بر ناآرامی های مدنی دامن خواهد زد. تقریباً سه چهارم تولید گاز اسرائیل در لویاتان از طریق خط لوله به مصر و بقیه به اردن ارسال می شود که تقریباً ۷۰ درصد از مصرف اردن توسط اسرائیل تأمین می شود.

 در بدترین سناریو، تحلیلگران هشدار می‌دهند که چشم‌انداز کوتاه‌مدت بخش انرژی اسرائیل، به‌ویژه تامین برق آن، تیره و تار است. تقویت امنیت شبکه چندین سال طول می کشد و نیاز به سرمایه گذاری در زیرساخت‌های پرهزینه دارد. این نگرانی‌ها را در مورد تأثیر آن بر جمعیت گسترده‌تر اسرائیل که برخلاف فلسطینی‌ها به خاموشی و کمبود انرژی عادت ندارند، افزایش می‌دهد. این حتی آشفتگی سیاسی درونی را که در حال حاضر اشغالگران را فرا گرفته است، در نظر نمی گیرد، زیرا افراطی ترین دولت صهیونیست در رسیدن به توافق آتش بس با حماس ناکام است. در حالی که چنین اختلالاتی بدون شک بر روحیه تأثیر می گذارد، ویدرشوون معتقد است زمان و توانایی تعمیر زیرساخت‌های آسیب‌دیده به نفع اسرائیل نیست و هرگونه تأخیر در رسیدگی به آسیب‌پذیری‌های زیرساختی گسترده آن هزینه بر خواهد داشت.