اختلال کمبود توجه یا بیش فعالی یک وضعیت عصبی پیش رونده است که با علائمی مثل بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری خود را نشان می دهد. افراد مبتلا به ADHD با تمرکز و دستورالعمل ها و مدیریت زمان سازگاری لازم را ندارند. این اختلال بیشتر اوقات در دوران کودکی و در ایام مدرسه تشخیص داده می شود و ممکن است تا بزرگسالی ادامه داشته باشد اما علائم اختلال در بازه های سنی مختلف می تواند متفاوت باشد.

یک مطالعه طولی روی گروهی از دختران در نژادها و شرایط اقتصادی مختلف نشان داد، دخترانی که در کودکی به اختلال ADHD مبتلا هستند در بزرگسالی ثبات عاطفی، وظیفه شناسی و همفکری کمتری با اطراف خواهند داشت. در این میان دخترهای ثروتمند اما بیش فعال دربزرگسالی علائم منفی بیشتری را بروز می دهند.

 چرایی ابتلا به ADHD به طور کامل شناخته نشده است اما لیست بلند بالایی از پیامدهای این اختلال وجود دارد که ناتوانی در سازماندهی کارها، عدم درک ضرب الاجل ها یا ناتوانی در حفظ تمرکز موقع انجام کار بخشی از این پیامدها است. افراد بیش فعال در بزرگسالی با مشکلات اقتصادی ناشی از عدم مدیریت مالی، مشکلات عاطفی وچالش در روابط عاطفی و در نهایت چالش های سلامت روان دست و پنجه نرم می کنند.

پژوهشگران این مطالعه، لورا جی بل و همکارانش با هدف پی بردن به ارتباط بین علائم بیش فعالی در کودکی و ویژگی های شخصیتی نوجوانان، اقدام به بررسی و تجزیه تحلیل داده های فراوان از منابع متنوع و مختلف کردند تا نتایج مطالعات دچار سوگیری های غیر علمی نشود. نتیجه ای که این پژوهشگران به دست آوردند این بود که کودکان مبتلا به بیش فعالی به نوجوانان و بزرگسالان با وجدان کاری ضعیف تر و ثابت عاطفی کمتری تبدیل خواهند داشت. پژوهشگران ۱۴۰ دختر مبتلا به ADHD را دو بار مورد ارزیابی قرار دادند یک بار وقتی دختران ۶ تا ۱۲ ساله بودند تا درصد علائم بیش فعالی را در آنان اندازه گیری کنند و یک بار دیگر در سن ۱۱ تا ۱۸ سالگی تا به ویژگی های شخصیتی آنها پی ببرند. برای ارزیابی علائم اختلال به معلمین و  والدین این دختران پرسشنامه ای داده شد (پرسشنامه معروف سوانسون، نولان پلهام) و ارزیابی های شخصیتی توسط یک مصاحبه مشهور شخصیت شناسی به نام "فهرست شخصیت پنجگانه" صورت پذیرفت. نتایج نشان داد دخترانی که در دوران کودکی به ADHD مبتلا بودند ، نمرات، سازگاری و ثبات عاطفی کمتری داشتند و وظیفه شناسی در این افراد قابل قبول بنظر نمی رسد.

کدام خانواده‌ها اختلال ADHD را تشدید می‌کنند؟

محققان این مطالعه ضمن ارزیابی علائم این اختلال به نکته جالبی پی بردند و آن اینکه دخترانی که درآمد و موقعیت شغلی والدین شان بهتر بود، بیشتر از سایرین علائم بیش فعالی در بزرگسالی را بروز دادند. گرچه علت  قطعی برای این نتیجه گیری وجود ندارد اما محققان گمان می کنند فشار والدین برای ایجاد چهارچوب های موفقیت و منظم و متمرکز کردن کودکان مبتلا به ADHD بدون در نظر گرفتن محدودیت های طبیعی شان آنها را در بزرگسالی با تنش های بیشتری مواجه می کند.

بازخوردهای کودکی و ویژگی های بزرگسالی

کودکان مبتلا به بیش فعالی ادراک مثبتی از خود ندارند و این خود منفی بینی با بازخوردهای محیطی تشدید میشود. درواقع ممکن است ادراک منفی از خود که حاصل اختلال ADHD است مکانیزمی بالقوه باشد که نتایج آن تا دوران بزرگسالی ادامه پیدا می کند.محققان این پژوهش پیشنهاد کردند نوعی واکسیناسیون روانی برای ایجاد مداخله بین علام اختلال کودکی و ویژگی های منفی در بزرگسالی احتیاج است و این واکسیناسیون شامل تقویت مهارت های هدفمند یا تقویت نقاط قوت فرد خارج از محدودیت های حاصل از این اختلال است.

مطالعات روانشناسی حرف آخر نیستند

اگرچه مطالعات بسیاری وجود یک رابطه بین علائم اختلال بیش فعالی و ویژگی های منفی خصوصا در دوران نوجوانی را تایید می کند اما باید بدانیم ویژیگی های رفتاری در نوجوانان پایدار نبوده و قابل تغییر و جهت دهی هستند و ممکن است بین رفتار یک فرد در نوجوانی و بزرگسالی تفاوت های زیادی وجود داشته باشد. بنابراین درصورت تشخیص قطعی ADHD  در فرزند یا دانش آموزتان و بروز رفتارهای تکانشی از سمت او، نسبت به آینده و موفقیت او دلسرد نشده و مسیر درست در جهت تکمیل فرایند جامعه پذیری وی را پیدا و تعقیب کنید.

منبع: PsyPost

ترجمه: لیلا شرفی