بچه محله امام رضا(ع) و عاشق امام مهربانی‌هاست. در مشهد رشد کرد و از همانجا در عرصه قرآن در جهان درخشید و حالا که سالیانی از اقامتش در پایتخت می‌گذرد، هر موقع که دلش برای امام مهربانی‌ها تنگ شود اگر بتواند شتابان خودش را به پابوسی خورشید هشتم می‌رساند تا درصحن‌های حرم قدم بزند و خاطرات سال‌های زندگی در این سرزمین بهشتی باز در ذهنش تداعی شود.در یکی از همین روزها که به مشهد سفرکرده به دیدنش رفتیم تا چنددقیقه‌ای با این قاری بین‌المللی، خوش‌صدا و متواضع به گفت‌وگو بنشینیم.
جناب شاکرنژاد، بچه‌محله امام رضا (ع) بودن چه مزیت‌هایی دارد؟
من هر موقع قرآن تلاوت کرده‌ام حال دلم خوب شده، اما بدون اغراق بگویم تلاوت در جوار امام رضا (ع) جزو لحظه‌های بی‌تکرار زندگی‌ام بوده که وقتی به پایان می‌رسد خودم به آن لحظه‌ها غبطه می‌خورم و دلم عجیب تنگ می‌شود که کی و دوباره ممکن شود در محضر امام رضا (ع) قرآن تلاوت کنم.
خدا را شکر که این نعمت بزرگ و بی‌نظیر به من داده شده که به واسطه مشهدی بودنم بارها در جوار امام رضا (ع) قرآن تلاوت کنم. در این سرزمین قرآن و عترت کنار هم جمع شده‌اند و من همیشه در این بارگاه ملکوتی یاد حدیث شریف رسول‌الله (ص) می‌افتم که «إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ الثَّقَلَیْنِ،کِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِی».
شما از مشهد که پایتخت قرآنی جهان اسلام است به جهان قرآن معرفی شدید. حضور در کنار امام رضا (ع) چقدر در قرآنی شدن شما تأثیر داشت؟
قاریان موفق بسیاری داریم، هر کس با قرآن انس بگیرد موفق می‌شود و زندگی بهتری نسبت به دیگران دارد. اما اگر آن قاری در شهری مثل مشهد و در جوار امام رضا (ع) زندگی کرده باشد این لذت چندبرابر می‌شود و او را متفاوت می‌کند.
در کنار مضجع شریف آقا علی موسی‌الرضا (ع) محافل دائمی انس با قرآن بسیاری برگزار می‌شود که قاری در آن محک می‌خورد و مدام در بین مردم حضور پیدا می‌کند و هم‌جواری با امام جنس بسیار متفاوتی دارد. انگار بودن در کنار امام رضا (ع) آدم را دعوت می‌کند به اینکه بیشتر به قرآن فکر کند و با کلام خدا مأنوس‌تر باشد.
سالیانی است که مقیم پایتخت شده‌اید و از حضرت دور بوده‌اید، لحظه‌های دلتنگی برای شما چگونه می‌گذرد؟
اعتقاد من این است آدم دلش باید به حضرت وصل باشد، هرچند که حضور در کنار امام لذتی وصف‌ناپذیری دارد و با هیچ حسی در دنیا قابل‌مقایسه نیست؛ تهران که سهل است من هر موقع در سفرهای خارجی هم یاد امام رضا (ع) می‌افتم دلتنگشان می‌شوم و از راه دور سلام می‌دهم.
امام رضا (ع) را با چه ویژگی شاخصی می‌شناسید؟
امام رضا (ع) آن قدر رئوف‌اند که همه زائرانشان را با همه صفاتی که دارند پذیرا هستند. من به همه ائمه (ع) ارادت دارم؛ ولی اسم امام رضا (ع) که می‌آید حالم دگرگون می‌شود و روحم پر می‌کشد که آن لحظه در حرم باشم.
به همراه عوامل برنامه محفل در شبی باشکوه در حرم امام رضا (ع) حضور پیدا کردید و در میان خیل عظیم زائران به تلاوت قرآن پرداختید. از این حس و حال زیبای تلاوت در محضر امام مهربانی‌ها با آن جمع باصفا برایمان بگویید...
آن برنامه، شب بی‌نظیری را برای همه ما رقم زد و چه حس و حال خوبی داشتیم! من در جمع‌های قرآنی بزرگ و باشکوه بسیاری حضور داشته‌ام؛ ولی اعتراف می‌کنم که آن برنامه بی‌نظیر بود، خیلی کم پیش می‌آید با چنان جمعیتی آن هم به میزبانی امام هشتم انسان تلاوت قرآن داشته باشد.
در طول عمرم نظیر آن جلسه که خیلی‌ها آن را بزرگ‌ترین محفل قرآنی جهان اسلام و به عبارت درست‌تر جهان می‌دانند، ندیده‌ام.
الحمدلله برنامه سطح کیفی خیلی خوبی هم داشت و من به سهم خودم از همه مسئولان آستان قدس رضوی بابت برگزاری این برنامه تشکر می‌کنم.
رویکرد برنامه محفل از این که در کشورهای مختلف اجرای برنامه دارد چیست؟ خاطرم هست در برنامه‌ای که در حرم اجرا داشتید از اقصی‌نقاط دنیا حضور داشتند، پاکستانی، هندی، عراقی و حتی فلسطینی و لبنانی، این حضور چه پیامی دارد؟
ما به دیپلماسی قرآنی در جهان اسلام نیاز داریم. قرآن عاملی است که قلب‌های امت اسلام را به هم وصل می‌کند. به باور من، مقام معظم رهبری این دیپلماسی را در جهان اجرا، مدیریت و رهبری می‌کنند.
قبل انقلاب که حتی قرآن هم در کشور ما مهجور بود، (نه این که مردم ما قرآن نخوانند) مردم مثل الان با آن مأنوس نبودند و در سیاست‌های کلان کشور جایگاهی نداشت، اما در حال حاضر نگاه ویژه‌ای به قرآن در کشور وجود دارد و مقام معظم رهبری عنایت ویژه‌ای نسبت به ساحت مقدس قرآن کریم دارند.
خداوند ان شاء الله به ایشان سلامتی بدهد و سایه پدرگونه ایشان را بر سر ملت ما و امت اسلام مستدام نگه دارد که اگر تدابیر بزرگانی همچون ایشان نبود این محافل در کشور برگزار نمی‌شد.
قرآن خواندن و عشق به ساحت کلام خدا خوب است؛ ولی این که رهبر سیاسی و مذهبی یک کشور با آیات قرآن، دنیای امروز را اداره کند، خیلی مهم است. ان شاء الله نظام مقدس جمهوری اسلامی پایدار باشد تا ما همواره بتوانیم از نعمات این نظام و این اتفاقات مبارک، همیشه بهره ببریم.
اگر سخن پایانی دارید، بفرمایید؟
من خیلی خوشحالم که نماینده نسل دهه ۶۰ هستم. به هر حال بیشترین حجم جمعیت کشور ما دهه شصتی‌ها هستند و با سید حسنین که هم سن و سال من است شوخی زیادی می‌کنیم تا مخاطبان بیشتری را جذب کنیم که اتفاقا مورد پسند هم واقع شده.
همه اینها از عنایت الله است. مردم ولی نعمت ما در این کشور هستند ،من به تک تک این مردم افتخار می‌کنم و به عنوان عضو کوچکی از خانواده محفل ،به مردم کشورم عشق می‌ورزم، این مردم لایق بهترین‌ها هستند و مسئولان باید بیشتر به فکر مردم باشند.
نظر شما