«فرشتگان هنگام دیدارِ بهشتیان به آنان می‌گویند: بخاطر صبر و شکیبایی که کردید، بر شما درود باد. پس چه نیکوست سرای آخرت».

این جمله‌ شگفت‌انگیز، ‌امید آفرین و البته بسیار زیبا و تحسین برانگیز، بخشی از آیه ۲۴ سوره‌ مبارکه نور است که در آن خداوند متعال به آدمیان چنین بشارت می‌دهد. آن جا که می‌فرماید: «سَلامٌ عَلَیْکُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَی الدَّارِ».

در تفسیر نور در ارتباط با این موضوع پر معنا و شیرین چنین آمده است: «سلام، یکی از نام‌های خداوند، تهنیت خداوند بر پیامبران، تبریک الهی بر بهشتیان، زمزمه فرشتگان، کلام بین‌المللی تمام مسلمانان، شعار بهشتیان در این جهان و آن جهان و.. است. پیامِ سلام، احترام، تبریک، دعا، ‌امان و تهنیت از سوی خداوند است،«سَلامٌ قَوْلًا مِنْ رَبٍّ رَحِیمٍ».

در روایات آمده است: گروهی از مردم قبل از رسیدگی به حساب، به بهشت می‌روند، وقتی فرشتگان علت را سؤال می‌کنند، جواب می‌شنوند که ما در دنیا بر اطاعت خداوند و بر مشکلات و مصائب صبر می‌کردیم و اهل شکیبایی بودیم. فرشتگان با شنیدن جواب، از آنان با سَلامٌ عَلَیْکُمْ... استقبال می‌کنند.» صبر از مراتب انسانیت است و بدون آن کسی نمی‌تواند پله‌های تکامل را طی کند.

صبر کلمه‌ای نورانی و از نعمات خداوند است. برای هیچ کس مشکلات و نزول بلا رفع نمی‌شود و لذا نمی‌توان دعا کرد که بلا نازل نشود، بلکه می‌توان از خدا خواست که به ما توفیق صبر بدهد و الا بلا و امتحان حتمی است. در زندگی شخصی و در کار نیز صبر ضررورتی غیر قابل انکار است. صبر زیر مجموعه حلم است. حلم یعنی صبری که از عقل برخاسته باشد.

برخی از ما صبر می‌کنیم، چون ضعیف هستیم، اما حلم صبری است که عقل به انسان دستور داده است. انسان حلیم اصل و نسب دارد و کسی که صبر ندارد خودش را بی‌ابهت می‌کند و جامعه به او اهمیت نمی‌دهد، چون تا کسی به او حرفی می‌زند از کوره در می‌رود، در نتیجه کسی به او نزدیک نمی‌شود چون او را احمق می‌پندارند.

حضرت علی(ع) در کلامی می‌فرمایند: «صبر برای عبادات، مانند سر برای بدن است. آیا دیده‌اید انسانی بی‌سر را که زنده باشد، راه برود و حرف بزند؟ همان قدر که سلام کردن یک انسان بـﻰسر مسخره است، اگر انسانی که صبر ندارد هم بگوید من دیندارم، مسخره مـﻰنماید.

صبر در تمام امور زندگی برای همه مهم و مفید است و تأکید قران و بزرگان در اهمیت آن برای همه مشخص است. بعضی‌ها به تقسیم‌بندی صبر در زندگی پرداخته و صبر را در مصیبت، در معصیت و در عبادت دیده‌اند. بعضی‌ها به تأثیرات عملی صبر پرداخته‌اند و عده‌ای دیگر در روان‌شناسی به آن توجه کرده‌اند. زندگی دنیایی آن چنان در مشکلات، دردها و سختی‌ها پیچیده شده است که گاهی حتی نفس کشیدن ساده برای انسان سخت می‌شود اما این همه‌ی ماجرا نیست.

در بسیاری از موارد این چالش‌ها برای آدمی به وجود می‌آید تا خود را محک بزند، ارزیابی کند و در بوته امتحان و مشکلات رشد و توسعه یابد. همانا کسانی که اهل توجه و تدبیر هستند در هر حالی شاکر خداوند خواهند بود به گونه‌ای که در هنگام بهره‌مندی از فرازها و نعمت‌ها درک بالایی از دریای «رحمت» الهی دارند و در فرودها و سختی‌های زندگی به «حکمت» پروردگار باور دارند.

اگر انسان به صبوری و شکیبایی عادت کند آرام آرام بسیار قدرتمند می‌شود و در مسیر پیشرفت و قله‌های پیروزی قرار خواهد گرفت و بدین صورت می‌تواند دنیا و آخرت خویش را آباد سازد. صبر در زندگی فردی باعث ایجاد روحیه شکست ناپذیری، افزایش قدرت درونی، شناسایی نیروها و استعدادهای خویشتن، توجه و اتکاء بیشتر به خدا می‌شود. همچنین صبر در زندگی خانوادگی آثاری همچون؛ استحکام پایه‌های زندگی، بالا رفتن اعتماد به نفس اعضای خانواده، ایجاد فضای سالم و بانشاط در محیط خانواده را به همراه دارد.