یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تَخُونُواْ اللّهَ وَالرَّسُولَ وَتَخُونُواْ أَمَانَاتِکُمْ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ؛ اى کسانى که ایمان آورده‏اید به خدا و پیامبر او خیانت مکنید و [نیز] در امانتهاى خود خیانت نورزید و خود مى‏دانید [که نباید خیانت کرد] (انفال، 27)
در فرهنگ قرآن، امانت مفهوم وسیعی دارد و تمام شئون زندگی سیاسی، اجتماعی و اخلاقی را شامل می شود از جمله:
الف) تمام نعمت های مادی و معنوی مثل مکتب، قرآن، رهبر، فرزند و آب و خاک.
ب) اهل بیت پیامبر (ص). (ملحقات احقاق الحق، ج 14، ص 564)
ج) هم خودمان امانت برای خویشتن هستیم. "انکم کنتم تختانون انفسکم" (بقره، 187) و هم جامعه برای ما.
د) انفال، غنائم، خمس، زکات و اموال عمومی. (ورود آیه در سوره انفال و غنائم جنگی)
ه) امام باقر (ع) فرمودند: احکام دین، فرائض و واجبات الهی امانت است. (تفسیر نورالثقلین)
و) حکومت و مسئولیت.
بنابراین نافرمانی و ادا نکردن حقوق و وظایف خود در ارتباط با این امانت ها، خیانت است، چنان که ابن عباس می گوید: هر کس چیزی از برنامه های اسلامی را ترک کند، یک نوع خیانتی به خدا و پیامبر (ص) مرتکب شده است. (تفسیر نمونه)
همانگونه که پیشی گرفتن ناصالحان بر صالحان در مسئولیت های اجتماعی، خیانت به خدا و رسول و مسلمانان است.
پیامبر اکرم (ص) فرمودند: کسی که در امانت خیانت کند در حقیقت منافق است، هر چند روزه بگیرد و نماز بخواند و خود را مسلمان بداند. و امام صادق (ع) فرمودند: نماز و روزه مردم شما را نفریبد، زیرا گاهی همه آنها از روی عادت است. مردم را با راستگویی و ادای امانت امتحان کنید و بشناسید. (کافی، ج 2، ص 104)
خیانت نکردن در امانت از وظایف و حقوق انسانی است، بنابراین حتی به امانت غیر مسلمان هم نباید خیانت کرد.

انتهای خبر/