این که چرا معاون آموزش ابتدایی وزیر آموزش و پرورش در یک روز از نصب دوربینهای مدار بسته در کلاسها جهت کنترل بیشتر بر عملکرد آموزشی کلاسها خبر می دهد و دقیقا فردای آن روز همین خبر توسط همین فرد تکذیب می شود هنوز برای ما هم جای سوال است.
ولی آنچه ذهنمان را مشغول می کند این است که آیا واقعا نصب دوربین مدار بسته در کلاس _ با توجه به این که تاکید بر دوره دبستان شده بود _ هیچ جنبه مثبتی ندارد؟
همین چند شب پیش اخبار 20 و 30 خبری را مبنی بر تنبیه یک دختر دانش آموز دبیرستانی توسط یکی از مسوولان مدرسه به صورت قیچی کردن موهایش اعلام کرد و متاسفانه این مسوول محترم خط و نشان هم کشیده بود که مبادا موضوع به خارج از مدرسه درز کند!
بنابراین یکی از جنبه های مثبت این دوربینها کنترل رفتار معلم و ناظم و مدیر در خصوص تنبیه بدنی است. حال آنکه تنبیه بدنی دانش آموزان در کشور از سوی مسئولان انکار می شود اما موضوعی است که ما می‌دانیم وجود دارد؛ولی متاسفانه این موضوع تبدیل به یک اتفاق پنهانی در مدارس شده و همراه با اینکه مسئولان آموزشی کشور قبول نمی کنند که این موضوع در مدارس وجود دارد، خیلی اوقات این تنبیه‌ها حتی گزارش هم نمی‌شود.در همین خصوص از موارد تنبیه و اهانتی که آثار ماندگاری بر جسم دانش آموز نداشته، گزارش داده نمی شود ،ولی آمار تنبیهاتی که اثرات غیر قابل جبرانی بر روح و جسم دانش آموزان باقی می گذارد و منجر به شکایت والدین دانش آموزان می شود کم نیست. حال آنکه در فصل پنجم و ششم آیین نامه آموزش و پرورش که مسایل انضباطی و تشویقی را مطرح می کند، طی مواد 68 تا 85 به مساله تنبیه پرداخته شده و در ماده 76 درباره ممنوعیت تنبیه بدنی، خصوصا در دوران دبستان به شدت تذکر داده شده است.
پروین طاهری معلم مقطع راهنمایی با 20 سال سابقه کار می گوید:کلاس درس مال معلم است و هر معلم از شیوه های خاص خودش برای تدریس یا رفتار استفاده می کند. این که توسط چشم سومی تحت نظر باشد و این نظارت روی نوع برخورد یا شیوه تدریس اش تاثیر بگذارد کار خوبی نیست. با نصب دوربین مدار بسته، بیشتر از آن که رفتار دانش آموز کنترل شود در واقع رفتار معلم کنترل می شود. در حالیکه حتی اگر هدف از نصب دوربین کنترل رفتار دانش آموز هم باشد باید گفت هیچ وسیله ای به اندازه معلم یا مسوولان مدرسه نمی تواند رفتار دانش آموز را کنترل کند.
به گفته وی دانش آموزان آنقدر سر پر شوری دارند که برایشان خیلی هم مهم نیست رفتارشان توسط کسی دارد کنترل می شود بنابراین این کنترل بیشتر روی رفتار معلم اعمال می شود.
او می گوید:رفتار بادانش آموز نیاز به روانشناسی ظریفی دارد که معلمان و مسوولان مدرسه که تجربه کاری داشته باشند در زمان مناسب خود اعمال می کنند.
محمد طغرایی مدیر یک مدرسه پسرانه هم با تاکید بر این که نصب دوربین مدار بسته سال گذشته از طرف آموزش و پرورش به شدت ممنوع شد می گوید: کنترل ریز رفتار دانش آموز اثرات مخربی بر او می گذارد.چرا که دانش آموز با این تصور که مدام در حال کنترل است رفتارهای کودکانه اش را سرکوب می کند.
طغرایی می افزاید:نصب دوربین مدار بسته به عنوان یک سیستم امنیتی جهت مراقبت از وسایل مدرسه مناسب است اما این که در کلاس درس و برای کنترل رفتار دانش آموز و یا معلم نصب شود نتیجه مثبتی نمی دهد.
به گفته این مدیر در حال حاضر هم مدیران مدارس با شیوه هایی چون سرکشی از کلاس ها و دفاتر حضور و غیاب و ... به کنترل معلمها می پردازند و نیازی به دوربین ندارند.
وی در خصوص تاثیر این وسیله در کاهش تنبیه دانش آموزان می گوید: اتفاقا این وسیله بیشتر باعث درگیری بین مسوولان مدرسه با دانش آموزان می شود. چون مدام رفتار دانش آموز تحت نظر است و مرتب هم باید با آنها به خاطر فلان رفتار یا فلان حرف برخورد کنیم؛ چه بسا در نوع چنین برخوردی با دانش آموز نوعی از رفتار اعمال شود که جنبه تنبیهی داشته باشد.
مهناز طیبی یک کارشناس علوم اجتماعی در خصوص اعمال تنبیه بدنی پنهان و آشکار در مدارس می گوید: وقتی یک معلم نه تنها در کلاس و توسط بچه ها بلکه در خانه و از لحاظ وضعیت خانوادگی و نیز معیشتی تحت فشار است شما انتظار دارید با دانش آموزان چگونه رفتار کند؟
به گفته وی ما یک جامعه خشن داریم و در این خیل جمعیت، خارج از مدرسه هم با کودک آزاری مواجهیم. حال قضاوت کنید در خصوص نوع رفتار با کودکان چقدر به خانواده ها آموزش داده ایم؟ اگر بپذیریم که معلم هم فردی از خانواده و جمعیت ایران محسوب می شود باید ببینیم چقدر در شیوه رفتار با کودکان به آنها آگاهی داده ایم.
به گفته طیبی ما در جامعه با یک سیکل معیوب در خصوص پرورش کودکان خشن و داشتن بزرگترهای خشن مواجه شده ایم که نتیجه آن باز به کودک آزاری بر می گرد.
وی می گوید: با این تصور هیچ گاه انتظار نداشته باشید تنبیه کودکان در جامعه ما نقطه پایان داشته باشد.
با این وجود تکلیف معلمان در مواجهه با دانش‌آموزان خاطی هم مشخص شده به طوری که بر اساس همین ضوابط، روش‌‌های تنبیه مورد تایید آموزش و پرورش، تذکر و اخطار شفاهی، تغییر کلاس، اطلاع والدین، اخراج موقت با اطلاع ولی دانش‌آموز به مدت حداکثر 3 روز و درنهایت انتقال به مدرسه دیگر عنوان شده است.
ولی آنچه عملا مشاهده می شود خلاف این قانون است. با توجه به این حقیقت تلخ آیا باز هم می توان گفت نصب دوربین مدار بسته برای معلم و مدیر و ناظم دست و پا گیر است و ضرورتی ندارد؟!