قدس آنلاین/کیوان سرافرازی: وقتی خبر تعطیلی شرکت های تولیدی و کارخانجات نساجی سبلان پارچه ، املش ، بروجرد، تبد ، ازنخ ، مه نخ و فرنخ منتشر شد خیلی ها می دانستند که این موج شرکت های بزرگی همچون نساجی مازندران را هم در خود فرو برد.درست مثل همان بلایی که بر سر شرکت هایی همچون ارج آمد. حالا دیگر باورمان می شود که کمر صنعت ایران از رکود و واردات بی رویه خمیده شده و علاوه بر تعطیلی برخی از واحدهای صنعتی بسیاری از کارگاه های تولیدی نیز با توانی بسیار پایین در حال فعالیت اند.

فشار سنگین مالیات ارزش افزوده بر بنکداران پارچه

رئیس اتحادیه بنکداران و طاقه فروشان در گفت و گو با ما از بحرانی می گوید که به تعطیلی کارگاه ها و کارخانه های نساجی کشور دامن زده است.

گفت و گوی ما را با امیر قدیمی نژاد بخوانید:

  • آقای قدیمی نژاد ، اتحادیه بنکداران و طاقه فروشان چه مشاغلی را زیر پوشش خود دارد؟

اتحادیه بنکداران و طاقه فروشان، بنکداران و کارخانه داران نساجی را تحت پوشش دارد یعنی کارخانه دارانی که محصولات شان را بصورت عمده به طاقه فروش ها ارایه می کنند و طاقه فروشانی که این اجناس را به مراکز تولیدی و یا کسبه خرده فروش که اتحادیه ای مجزا دارند عرضه می کنند.

  • جامعه آماری این صنف چقدر است؟

در حال حاضر در تهران حدود 5 هزار طاقه فروش و بنکدار فعالیت دارند.

  • شما دو سال پیش با اشاره به اوضاع و احوال اقتصادی آن روز گفته بودید 60 درصد طاقه فروش ها مغازه های خود را تعطیل کرده اند.از دو سال پیش تا امروز چه تغییری در این بازار و آماری که به آن اشاره داشتید به وجود آمده است؟

آن موقع 7 هزار واحد صنفی در تهران وجود داشت که از دو سال پیش تا امروز این تعداد به زیر 3 هزار واحد کاهش یافته است.البته زمانی که موفق شدیم مالیات ارزش افزوده را از صنف طاقه فروش ها حذف کنیم تقریباً این صنف بار دیگر احیا شد و همین موضوع در روحیه آن ها تاثیر خوبی گذاشت و تعداد آن ها مجدداً رو به افزایش گذاشت.

  • اما با این حال هنوز موضوع مالیات ارزش افزوده بنکداران همچنان باقی است؟

بله ؛ الان مشکلی که در خصوص بنکداران وجود دارد این است که آن ها زیر چکمه های مالیات ارزش افزوده نابود می شوند .مالیات ارزش افزوده سبب ریزش بنکداران شده و کارخانه های نساجی نیز به دلیل مالیات های سنگین ارزش افزوده رو به نابودی هستند.

مالیات ارزش افزوده همچنین سبب هجمه تورمی بر روی پارچه شده است و بنابر این دیگر برای تولید کنندگان هم مقرون به صرفه نیست که پارچه خریداری کرده و تولید کنند. پس در چنین شرایطی ترجیحاً نقدینگی بازار به سوی واردات پوشاک که عمدتاً از مبادی غیر قانونی است سوق یافته و این موضوع لطمه ای جدی به صنعت نساجی وارد کرده است.با توجه به بالا بودن نرخ تسهیلات بانکی در کشور و فرآیند تولید پارچه که شامل کارخانه های ریسندگی ، نساجی ، رنگرزی و عرضه پارچه              می شود هر یک از آن ها درگیر تسهیلات بانکی 20 درصدی می باشند.از سوی دیگر چنانکه می دانید اگر هر کسی بخواهد تسهیلاتی از بانک دریافت کند باید یک سوم آن بصورت معدل در بانک مسدود شود بنابر این، نرخ تسهیلات بانک نزدیک به 30 درصد خواهد رسید.بالا رفتن همین درصد،سبب افزایش 100 تا 120 درصدی هزینه ها در چرخه تولید پارچه شده است. متاسفانه برغم اینکه رشد فناوری در کشور ما هنوز در رده دوم جهانی قرار دارد ولی استهلاک ماشین آلات نساجی بالا و راندمان آن پایین است حال آنکه برخی از کشورهای دنیا که در رده های پایین تر جهانی هستند استهلاک ماشین آلات نساجی شان پایین و راندمان آن ها بالاست.علاوه بر اینکه نرخ تسهیلات بانکی در کشورهای دیگر که مالیات بر ارزش افزوده بر آن ها اعمال می شود زیر 5 درصد می باشد.

  • یعنی همین عامل هم سبب واردات پوشاک شده است؟

به نظر من دو عامل کیفیت و نرخ سبب شده که مردم و یا کسبه به واردات پوشاک که ارزان تر از تولیدات داخلی هستند روی بیاورند.بد نیست به این نکته اشاره کنم که میانگین سرانه مصرف پارچه در کشور بین 25 تا 28 متر در سال است  و بر اساس آمار موجود باید سرانه مصرف بر اساس جمعیت 80 میلیونی کشور حدود 2 میلیارد متر پارچه باشد که چنین مساله ای تحقق نیافته و بر عکس تمامی کارخانه های نساجی یکی پس از دیگری در حال نابودی و تعطیلی و در نتیجه بیکاری کارگران می باشند.

  • کارخانه های فعلی که توانسته اند روی پای خود بایستند می توانند با تمام ظرفیت خود ادامه فعالیت دهند؟

خیر اصلاً اینطور نیست.کارخانه های موجود تقریباً فقط با 30 درصد توان تولید فعالیت می کنند.

همانطور که اشاره کردم 7 هزار واحد صنفی ما به کمتر از 3 هزار واحد کاهش یافته بود و الان این تعداد به 4 هزار واحد رسیده است.بقیه مغازه های ما که تعطیل کردند تغییر کاربری داده و به فروش پوشاک آن هم از نوع خارجی روی آورده اند.این موضوع یعنی فاجعه ای برای کشور ما ، یعنی مرگ تولید در کشور.

  • چند درصد این بازار در اختیار کالای قاچاق است ؟

بیشتر پوشاک داخلی به صورت قاچاق وارد می شود.اندکی از آن یعنی شاید حدود یک هشتم تا یک دهم را به نام قانونی وارد می کنند و بقیه غیر قانونی به بازار می رسد.

  • از چه کشورهایی؟

بیشتر آن ها چینی است و درصد دیگری هم از ترکیه وارد می شود.

  • عمده ترین چالش ها و مشکلات صنف شما چیست؟

مالیات بر ارزش افزوده همچون ارابه ای جنگی تمام زیربناهای تولید در کشور را نابود کرده است .

  • برای سامان دادن به این وضعیت چه باید کرد؟

حذف کامل مالیات بر ارزش افزوده و پایین آوردن نرخ تسهیلات بانکی به زیر 5 درصد برای نساجی.

  • به نظر شما این مساله امکان پذیر است؟

ببینید ؛ تمام دنیا بر این باورند که اگر بخواهند رشد اقتصادی را تجربه کنند ابتدا باید کشاورزی و صنعت مواد غذایی خود را رونق دهند و حمایت کنند و پس از آن هم صنعت نساجی که مادر این صنعت سبب اشتغالزایی در سطح وسیع برای مردم کشور است . این شعار مردم کشور همسایه ما، ترکیه است که می گویند درست است که ما هیچگونه منابع نفتی ،گازی و طبیعی نداریم اما نیروی گسترده ای از جوانان و مردم را در اختیار داریم که می توانیم از آن ها در به گردش در آوردن چرخ تولید استفاده کرده و پیشرفت کنیم.آن ها می گویند ما پنجمین کشور صادر کننده پارچه و پوشاک به نقاط مختلف دنیا هستیم.

 

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.