به گزارش قدس آنلاین به نقل از ایسنا ، پایگاه اینترنتی اینترنشنال افیرز(international affairs) دانشگاه جورج واشنگتن در گزارشی نوشت: زمانی که تصاویر یک مقام هسته‌ای بلژیک در محل سکونت یکی از تروریست‌های مسوول حملات تروریستی پاریس در ۱۳ نوامبر ۲۰۱۵ پیدا شد، این موضوع باعث تشدید نگرانی‌های کارشناسان امنیت ملی آمریکا و دیگر کشورها در مورد دستیابی تروریست‌ها به تسلیحات هسته‌ای شد.
اگرچه ممکن است عجیب به نظر برسد اما این حادثه می‌تواند به عنوان یک فرصت قلمداد شود.
آمریکا و دیگر قدرت‌های هسته‌ای باید از این فرصت در جهت تقویت سیاست امنیت هسته‌ای برای کاهش خطر دستیابی تروریست‌ها به تسلیحات هسته‌ای استفاده کنند.
محافظت فیزیکی شدید از تاسیسات هسته‌ای افزایش کنترل مناطق مرزی و افزایش شفاف‌سازی در این باره در بین شهروندان به طور غیرقابل انکاری خطر این تهدید را کاهش می‌دهد.
از آن‌جایی که برای ساخت بمب هسته‌ای باید از اورانیوم غنی شده با درصد بالا یا پلوتونیوم استفاده کرد، یک گروه تروریستی برای دستیابی به تسلیحات هسته‌ای لازم نیست اختیار یک کشور هسته‌ای را در دست بگیرد.
بازار سیاه پر رونقی در خصوص معاملات اورانیوم و پلوتونیوم وجود دارد که از این طریق یک گروه تروریستی می‌تواند به راحتی با تهیه مواد اولیه یک بمب هسته‌ای را بسازد.
تا دسامبر ۲۰۱۵ سیستم جمع آوری اطلاعات آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA)، تعداد ۲۸۸۹ مورد دستبرد، مفقود شدن و تلاش غیرقانونی برای دستیابی یا انتقال مواد شکافت‌پذیر در مرزهای بین‌المللی را ثبت کرده است. بنابراین یک حمله تروریستی با استفاده از بمب هسته‌ای غیرقابل تصور نیست اگرچه ممکن است در آینده نزدیک محتمل نباشد.
بنابراین گزارش، هم اکنون آژانس همه تاسیسات هسته‌ای در جهان را بازرسی نمی‌کند، بنابراین این احتمال وجود دارد که برخی از کشورها در راستای پادمان‌ها و اقدامات امنیتی آژانس حرکت نکنند.
بدتر از این، آن که برخی کشورها گزارش درستی از میزان مواد شکافت‌پذیر در تاسیسات مختلف خود به آژانس ارائه نمی‌دهند، برای مثال مواد شکافت‌پذیر به سرقت رفت پاکستان که می‌توان از آن‌ها در ساخت تسلیحات هسته‌ای استفاده کرد به ندرت به آژانس گزارش می‌شود و پس از آن از بازار سیاه سر در می‌آورد. یکی دیگر از نواقص شرایط کنونی آن است که برخی از کشورهایی که دارای برنامه هسته‌ای هستند، منابع لازم برای شفاف‌سازی امنیت هسته‌ای پیش از استخدام کاکنان‌شان را در اختیار ندارند.
هم‌چنین بدون بررسی پیشینه کامل این کارکنان، برخی از آن‌ها می‌توانند به عنوان جاسوس عمل کنند و در حالی که در تاسیسات هسته‌ای مشغول به کار هستند، اطلاعات بسیار حساسی را به تروریست‌ها منتقل کنند.
بنابراین گزارش، بسیاری از تلاش‌های آمریکا در حوزه امنیت هسته‌ای و منع اشاعه در نیم قرن گذشته به طور صحیحی بر روی معاهده‌های کنترل تسلیحات و توافق‌نامه‌هایی هم‌چون معاهده منع گسترش تسلیحات هسته‌ای (NPT)، که از دستیابی کشورها به قابلیت‌های ساخت تسلیحات هسته‌ای جلوگیری می‌کند، متمرکز بوده است. هر چند امروزه امنیت هسته‌ای نیازمند اتخاذ مواضع بازدارنده است که باید در راستای دستیابی به تاسیسات هسته‌ای ایمن‌تر، افزایش کنترل‌های مرزی و درک بهتر از این تهدید حرکت کند:
افزایش ایمنی تاسیسات هسته‌ای:
این مورد شامل همکاری با کشورهایی هم‌چون پاکستان که تروریست‌ها شانس بهتری برای دستیابی به تسلیحات هسته‌ای دارند، است.
هم‌چنین افزایش محافظت فیزیکی از راکتورهای تحقیقاتی و دیگر تاسیسات مربوطه احتمال دستیابی تروریست‌ها را به این تاسیسات کاهش می‌دهد.
افزایش کنترل‌های مرزی:
کاهش قاچاق مواد هسته‌ای و غیرممکن کردن دستیابی عاملان غیردولتی به مواد ضروری و ترکیبات لازم برای ساخت ابزار هسته‌ای را نیز باید مورد توجه قرار داد.
این می‌تواند شامل استقرار پلیس مرزی فعال و دیگر مجری‌های اجرای قانون باشد که می‌توانند نقش قابل توجه‌تری را در خصوص کاهش قاچاق مواد رادیواکتیو ایفا کنند.
درک بهتر از تهدید دستیابی ترویست‌ها به تسلیحات هسته‌ای:
شفافیت بیش‌تر میان دولت‌ها باعث ایجاد یک درک مشترک در مورد این تهدید و کمک به ایجاد توافق سیاسی جامع در مورد انجام روش‌های کارآمدتر برای ایمن‌سازی سایت‌های هسته‌ای خواهد شد.
البته این اقدامات نیازمند منابع گسترده و حمایت سیاسی محکم داخلی است. اگر چه گام‌های سیاسی ممکن است به طور کامل تهدید دستیابی تروریست‌ها به تسلیحات هسته‌ای را از بین ببرد؛ به طور قطع نشان‌دهنده تعهد عمیق جامعه جهانی برای مقابله با تهدید تروریسم و گامی در جهت مثبت خواهد بود.
نظر شما