به گزارش قدس آنلاین از شهرکرد، مدیر کل تبلیغات اسلامی استان با اشاره به اهمیت تلاوت قرآن و توجه به مفاهیم قرآن در زندگی گفت: در دین اسلام، بسیاری از کارها و اعمال، از نماز و روزه تا خوردن و خوابیدن و جز آن دارای احکام و آدابی هستند که رعایت آن ها گاه بر ما واجب و گاه مستحب می‌شود.

حجت‌الاسلام سید جعفر مرتضوی با اشاره به اینکه احکام و آدابی که برای تلاوت قرآن گفته می‌شود به طور مستقیم و یا غیر مستقیم، از آیات قرآن و روایات معصومان علیهم السلام برگرفته شده است، افزود: تلاش کنیم که در هنگام تلاوت قرآن، با طهارت و با وضو باشیم و چنانچه بخواهیم جایی از بدن خود، مثلاً دستمان، را به نوشته های قرآن برسانیم، بر ما واجب است که با طهارت و با وضو باشیم.

حجت‌الاسلام مرتضوی تصریح کرد: پیش از خواندن آیات قرآن، عبارتِ «أَعوذُ بِاللّه ِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم؛ من از شیطان رانده شده، به خدا پناه می برم.» و پس از آن، آیه «بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ» را بخوانیم و در پایانِ قرائت قرآن، عبارتِ «صَدَقَ اللّه ُ العَلَیُّ العَظیمُ، خدای بلند مرتبه و بزرگ، راست گفته است.» را بخوانیم، کلمه «العَلیّ» در عبارت پیشین به معنیِ «بلند مرتبه» و صفت برای کلمه «اللّه » است.

وی با اشاره به اینکه در تمام کارها باید به خدا توکل کرد، افزود: برای قرائت قرآن، بر خدا توکل کنیم و از او استمداد بجوییم که ما را در این کار خیر موفق بدارد، چون که  قاری قرآن شدن و قرائت قرآن، از عنایات و توفیقات الهی و با تأییدات آسمانی است که نصیب هر کس نمی شود و  به معصومان علیهم السلام و به‌ویژه پیامبر عزیز خدا (ص) و حضرت امیر مؤمنان(ع) و حضرت فاطمه زهرا(س) و امام حسن و امام حسین و امام زمان علیهم السلام توسل بجوییم و از آنان بخواهیم که ما را در امر تلاوت و فهم  قرآن پایدار بدارند.

حجت‌الاسلام مرتضوی با اشاره به روایات متعدد در مورد عمل به دستورات الهی که در قرآن آمده است، ادامه داد: خود را وظیفه مند بدانیم که به آیات قرآن عمل کنیم، یعنی اینکه کارهای واجبِ گفته شده در قرآن را انجام دهیم و کارهای حرامِ گفته شده در آن را ترک کنیم و نیز تا آنجا که می توانیم به کارهای مستحبِ مذکور در قرآن عمل نماییم و از کارهای مکروهِ گفته شده در آن خودداری کنیم. 

مدیر کل تبلیغات اسلامی استان افزود: فهمیدن اصل کلام الهی، بزرگ شمردن قرآن، حضور قلب و نیت خالصانه داشتن، تدبر و تفکر کردن در آیات قرآن و توجه داشتن به معانی آن، تأثیر پذیرفتن از آیات قرآن و خود را مخاطب آیات قرآن و امر و نهی های آن دانستن، از آداب باطنی تلاوت قرآن است.

وی با بیان اینکه یکی از وظایف والدین آموزش قرآن به فرزندان است، ادامه داد: اگر پدر و مادری در هر بیست و چهار ساعت کمتر از یک ساعت را به خواندن آیات نورانی قرآن اختصاص دهند، فرزندان خود به خود جذب به قرآن می شوند و بدون هیچ اجباری آنها هم به خواندن قرآن روی می آورند.

حجت‌الاسلام مرتضوی با بیان اینکه قرآن در بین ما محجور است افزود: روزها، ماه ها و سال ها می گذرد و عده ای حتی آیه ای از قرآن را قرائت نمی کنند و کاربرد قرآن برای آنها منحصر است در زینت بخشی سفره عقد، بدرقه مسافر، ورود به خانه جدید، بوسیدن و استخاره کردن، سوگند خوردن و به سر گرفتن قرآن در شب های احیا.

 وی گفت: بعضی افراد مقید به قرائت قرآن هستند و از این نظر، با قرآن در ارتباطند، ولی هیچ گاه در صدد درک مفاهیم آیات قرآن برنمی آیند، اینان که هدف اصلی شان کسب ثواب است، پیوسته الفاظ قرآن را به زبان می آورند، بدون آنکه معنای آنچه را می خوانند بفهمند.

مدیر کل تبلیغات اسلامی چهار محال و بختیاری افزود: عده ای نیز قرآن را می خوانند و در فهم معانی آن می کوشند، ولی در عمل به آیات قرآن، سست و بی توفیقند و در این میان، تنها اندکی از انسان ها هستند که مفاهیم و معانی قرآن را درک و همواره آن را تلاوت می‌کنند و با عمل به آیه های آن، سرنوشت سعادت باری را برای دنیا و آخرت خود رقم می زنند.

وی افزود: وقتی از هوای نفس پیروی می‌شود، وقتی مسحور جاذبه های مادی می شویم، وقتی شیطان از کنار انسان نگریخته است، وقتی جایگاه قرآن در زندگی روز مره ی ما شناخته نشده است و وقتی نظام آموزشی کشور از مهد کودک ها گرفته تا دانشگاه ها با بها دادن لازم به قرآن، به منظور حاکمیت احکام قرآنی در میان جامعه، گامی موثر برنمی دارد، قرآن در بین ما مسلمانان و شیعیان محجور می‌شود.

حجت‌الاسلام مرتضوی در پایان گفت: بی تردید آموزش و پرورش، نقش اساسی در ایجاد شناخت ها، باورها و گرایش ها در افراد دارد، چه بسا اشخاصی با تعلیم علوم در محیط آموزشی، نگرشی بر خلاف محیط خانوادگی خود می یابند که این امر، گویای تأثیر فراوان مواد درسی و معلمان بر دانش آموزان است و اگر در نظام آموزشی ما، از مهد های کودک گرفته تا حوزه و دانشگاه، به آموزش قرآن بیش از بعضی دروس مانند ریاضی، زبان انگلیسی و فقه و اصول بها داه می شد، مهجور نمی ماند و در اجتماع، حضور و نفوذ چشم گیری می یافت.