وی در عین حال گفت: اما این تفاوت‌ها بیشتر به‌لحاظ ظاهری است و اگر محتوای کتاب‌ها هم مورد توجه قرار بگیرد، اتفاق‌های خوبی را شاهد خواهیم بود.

این شاعر اضافه‌شدن کالاهای فرهنگی درکنار کتاب و حضور آن‌ها در کتابفروشی‌ها را اقدام مثبت دیگر کتابفروشی‌ها ارزیابی کرد و گفت: این مسأله می‌تواند مقدمه‌ای باشد برای ارتباط مردم با فضاهای سنتی گذشته که اگر با نگاه جدی‌تری به این مسایل پرداخته شود، می‌شود امیدوار بود به اینکه وضعیت کتاب در کشور ما بهتر شود.

نظرآهاری که مدتی است در لاهه به تدریس زبان و ادبیات فارسی مشغول است، معتقد است با توجه به فضای فرهنگی که در ایران برای کتاب ایجاد شده است، نسبت به مسایل کتاب و مطالعه، نباید ناامید بود، ضمن اینکه به هرحال با همه اقدامات انجام‌شده، همه می‌دانیم که هنوز با استانداردهای جهانی خیلی فاصله داریم و اولین اتفاقی که در کشور ما باید رخ دهد تا این فاصله کم شود، پیوستن به قانون کپی‎رایت است.

شاعر «کوله‌پشتی‌ات کجاست؟» توضیح داد: ناشران آثار را بدون اجازه نویسنده، ترجمه می‌کنند، و یا از تصاویر و نقاشی‌ها بدون اجازه استفاده می‌کنند، درحالی‌که باید تلاش شود در همه این امور، تولیدات فرهنگی داشته باشیم که فرهنگ‌سازی این مسأله سال‌ها طول می‌کشد، اما درنهایت اگر این مسأله تحقق بپذیرد، باعث می‌شود ما به فضای جهانی بپیوندیم. به هرحال باید بپذیریم که اگر بخواهیم به استاندارد جهانی نزدیک شویم، اولین‌قدم این است که به قانون کپی‌رایت در جهان ملحق شویم و آن را رعایت کنیم تا کشورهای دیگر هم با ما درمورد کتاب محترمانه برخورد کنند.

نظرآهاری با بیان اینکه در حال‌حاضر همه دنیا  ما را به‌عنوان کشوری می‌شناسند که بدون اجازه آثار ادبی و هنری کشورهای دیگر را برمی‌داریم و آن‌ها را  به آسانی چاپ می‌کنیم، تأکید می‌کنند که مسؤولان فرهنگی باید همه تلاش‌شان را بکنند تا ما به قانون کپی‌رایت جهانی ملحق شویم.