به گزارش قدس آنلاین،  رئیس جمهور طی سخنانی در مراسم افتتاحیه نمایشگاه مطبوعات مطالبی را گفت که مورد نقد ناقدان قرار گرفت. ناقدان، بی‌مهری های رئیس جمهور به ملت ایران در مورد سکوت در برابر نقض عهد آمریکایی ها در اجرای برجام را مورد توجه قرار دادند و انتظار داشتند آقای روحانی در مورد تازه‌ترین تحریم‌ها توسط کاخ سفید که در روز ۱۳ آبان صورت گرفت موضع بگیرد اما او ترجیح داد نطق خود را در مراسم افتتاحیه تماماً به داخل معطوف دارد. گویی ملت ایران هیچ دشمنی ندارد و دولت مسائل خود را با آمریکایی‌ها حل کرده و آنها لطف کرده‌اند ۱۰۰ تحریم را برداشته و فقط ۳ تای آن باقی مانده است! رئیس جمهور در بخشی از سخنان خود رأی مجلس به سه وزیر پیشنهادی را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد و با طرح این پرسش که چرا همان سه وزیر معرفی شده در مجلس گذشته را با وجود مدیران شایسته در کشور به مجلس معرفی کرد، گفت: "دلیل آن، این بود تا به جامعه و مردم ایران نشان دهیم که رأی اسفند ۹۴ گم نشده و در صندوق‌ها صحیح ریخته شده است! " وی در تحلیل این سخن گفت: " رأی به وزرای پیشنهادی نشان داد که مجلس گوشش به اتهامات واهی بدهکار نیست! " رئیس جمهور این نکته را باز نکرد که "اتهامات واهی" از نظر ایشان چیست؟
اما این سخن وی نشان می‌دهد که فهم او از مقوله فتنه با دیگر مسئولین نظام متفاوت است و این درک برای امنیت ملی کشور فوق العاده خطرناک است، چرا که رئیس جمهور، رئیس شورای امنیت ملی است و در وقت بحران و فتنه باید دست به ماشه باشد.
بر کسی پوشیده نیست که "فتنه خط قرمز نظام است". مقام معظم رهبری بارها بر این نکته انگشت تأکید گذاشته است و ملت ایران در راهپیمایی‌های سراسری همین خط قرمز را مورد تاکید قرار داده‌اند.
در همین راهپیمایی روز ۱۳ آبان یکی از مفاد قطعنامه ملت این بود که؛ "آمریکا دشمن شماره یک بشریت است و نظر به تقابل همه جانبه استکبار جهانی با جمهوری اسلامی، فراهم کردن امکان حضور فتنه‌گران و حامیان فتنه در جایگاه‌های مدیریتی و تصمیم‌سازی، خیانت به استقلال کشور و ملت است و هرگونه مسامحه و مماشات در برابر تفاله‌های دلداده به مستکبرین را محکوم می کنیم. "
وقتی رئیس جمهور اتهام سه وزیر را واهی می‌داند و مجلس نهم را متهم به این می‌کند که بر اساس اتهام واهی ۳ وزیر را رد کرده است و دلیلی برای این مهم اقامه نمی‌کند، نشان می‌دهد درک درستی از فتنه و فتنه‌گران ندارد. این یک اهانت آشکار به نمایندگان مجلس نهم و جمع کثیری از نمایندگان مجلس دهم است که به این دلیل به برخی از وزرا رأی ندادند. رئیس جمهور مفسر رأی ملت در سال های ۹۲ و ۹۴ نیست و چنین شأنی در قانون اساسی برای وی تعریف نشده است.
واقعاً مشکل کجاست؟ مشکل در ادبیات گفتمان سیاسی رئیس جمهور است که کلیدواژه "فتنه" در آن یافت نمی‌شود. این نوع سخن گفتن نادیده گرفتن شعور و حافظه تاریخی ملت است. اگر عقل جمعی مجلس به این نکته معطوف بود که برای هفت ماه باقی مانده عمر دولت هر گونه بهانه را از رئیس جمهور بگیرند تا وی به مطالبات معیشتی مردم برسد، دلیل نمی‌شود که صورت مسئله فتنه را از کارنامه سیاسی وزرای پیشنهادی پاک کرده یا آن را واهی تلقی کند. ضمن اینکه تقابل قوا، خود نوعی فتنه گری است. باید یک طرف هوشمندانه عمل کند که کرد.
۱۱۱ نماینده مجلس حداقل به همین دلیل به یکی از وزرا رأی ندادند. نمی‌شود این دسته از نمایندگان را متهم به ارتباط با اجنه دانست و از این مسئله عبور کرد! وقتی رئیس جمهور خشم و نفرت ملت ایران علیه رهبران فاسد و جنایتکار کاخ سفید را نمایندگی نمی‌کند و در روز ۱۳ آبان و پس از آن در برابر فشارها و تداوم تحریم ها سکوت می‌کند و حتی آن را برخلاف واقع و اعتراف مسئولین دولتی انکار می‌کند، طبیعی است در مورد فتنه نظر متفاوتی داشته باشد.
مجلس هوشمندانه به وزرای پیشنهادی رأی داد تا خللی در تعامل قوا وارد نشود اما رئیس جمهور با حاشیه‌سازی می‌خواهد اصلاً این خلل پدید آید والاّ نیازی نبود رئیس جمهور ده‌ها سوال در مورد عدم کارآمدی دولت در عمل به وعده ها را بی‌ پاسخ بگذارد و یک راست برود سراغ مطلبی که از نظر نظام و ملت حل شده است. بدون شک این حرف‌ها وحدت آفرین نیست. متأسفانه مشاوران رئیس جمهور مشوق او در دوقطبی سازی‌های کاذب هستند. با آنکه خود رئیس جمهور اعتراف دارد مدیران شایسته در کشور بسیارند، اما او کسانی را به مجلس معرفی می‌کند که حاشیه دارند و او با تولید این حاشیه کار دارد و فکر می‌کند با این نمد می‌توان کلاهی برای ریزش رأی در انتخابات آینده درست نمود یا دست تمنا به سمت فتنه‌گران دراز کرد.
سخنان رئیس جمهور پس از تحلیل رأی مجلس، کلیدواژه‌های جالبی پیدا می‌کند؛ "اخلاق"، "امانت"، "راستی"، "وحدت ملی"، "منافع ملی" و... آیا پس از آن اهانت به مجلس نهم و اهانت به بخشی از نمایندگان محترم مجلس دهم جایی برای باور به این کلیدواژه‌ها باقی می‌ماند؟
رئیس جمهور در همین سخنرانی منتقدان خود را به دو صفت جدید متصف کرد؛ "لات" و "مرتبط با اجنه"! آیا این گونه برخورد با منتقدین متضمن وحدت ملی و عمل به سوگند ریاست جمهوری در حفظ استقلال کشور و پاسداشت حق و عدالت و پرهیز از خودکامگی و ترویج دین و اخلاق در جامعه است؟
با این حساب باید از رئیس جمهور پرسید؛ خط قرمز شما کجاست؟ و مرز آن با خط قرمز مردم و نظام چیست؟ چرا هر چه فریاد دارید بر سر ملت می‌زنید و از فریاد شما علیه آمریکا و جهانخواران خبری نیست؟ رئیس جمهور نباید فراموش کند که رأی او یک رای میلی‌متری بوده است. نادیده گرفتن کسانی که به او رأی ندادند و تقریباً نیمی از جمعیت رأی دهنده کشور در انتخابات ۹۲ بوده، با عقلانیت سیاسی نمی‌خواند.

منبع:مشرق