به گزارش قدس آنلاین، مهر در این مورد نوشت: بیست و هفتم مهرماه سالجاری بود که محمود گودرزی پس از نشستی که با حسن روحانی داشت استعفایش را از وزارت ورزش را به طور رسمی اعلام کرد و در شرایطی که عمر مدیریتش به چهار سال نرسیده بود صندلی وزارت را ترک کرد.

چند روز پس از این اتفاق مسعود سلطانی فر به عنوان وزیر پیشنهادی راهی مجلس شد و توانست با گرفتن رای اعتماد نمایندگان ملت به عنوان سومین وزیر ورزش و جوانان راهی ساختمان سئول شود. پس از حضور سلطانی فر انتظار می رفت تغییراتی در بخش های مختلف این وزارتخانه صورت گیرد اما درحالی که نزدیک به پنجاه روز از حضور وی می گذرد هنوز کمترین تغییر هم صورت نگرفته است.

محمود گودرزی در شرایطی از وزارت ورزش رفت که به نظر می رسید ضعف در بخش های مختلف این وزارتخانه رئیس جمهور را مجاب کرده تا تغییراتی را ایجاد کند و نارضایتی ها از بخش های مختلف وزارت ورزش را از بین ببرد.

قطعا اگر معاونت ها، روابط عمومی، ادارات کل، فدراسیون ها و .. وظایف خود را به درستی انجام می دادند دلیلی برای نارضایتی از شخص محمود گودرزی وجود نداشت. قطعا ایرادی در مجموعه وزارت ورزش بوده که رئیس جمهور تصمیم به تغییر گرفته است.

حالا پرسش این است که اگر ایرادی در کار بوده - که قطعا بوده - چرا مسعود سلطانی فر پس از حضورش همچنان با همان مجموعه کار می کند و هنوز تغییری ایجاد نکرده است؟ اگر بپذیریم که ایرادی در کار معاونت های مختلف و روابط عمومی و ... نبوده، پس باید گفت مشکل کل ورزش ایران فقط محمود گودرزی بوده است!

مسعود سلطانی فر در حدود ۵۰ روزی که مسئولیت وزارت ورزش را برعهده گرفته بیشتر از هر چیز به سرکشی به بخش های مختلف و حضور در مسابقات معمولی و حتی سطح پایین پرداخته و هنوز نتوانسته تاثیر حضورش در ورزش ایران را نشان دهد. او بیشتر حرف های امیدوارکننده زده و حتی عنوان کرده میزبانی جام ملت های ۲۰۲۳ را هم برای فوتبال می خواهد!

هرچند وزیر ورزش به زمان نیاز دارد تا برنامه های کوتاه مدت و بلند مدتش را به اجرا درآورد اما از آنجایی که تا پایان عمر دولت فقط چند ماه باقی مانده باید تاثیرات حضور او را در همین مدت کوتاه می دیدیم مگر اینکه وی آمده باشد تا اوضاع ورزش را برای چندماه دیگر آرام کند! به همین خاطر تصمیم گرفته فعلا همه دور هم باشند و خوش خرم امور ورزش را در اختیار بگیرند تا ببینند تکلیف انتخابات چه می شود!