به گزارش قدس آنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران، هنگام نزول باران، درهای رحمت خداوند باز می شود. از این رو می گویند در این زمان، دعا اجابت می شود و یکی از زمان هایی است که توصیه شده است برای اجابت نیاز ها به درگاه خداوند، دعا خوانده شود.

خداوند در سوره فرقان آیه 46  فرموده است: وَ هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ الرِّیاحَ بُشْراً بَیْنَ یَدَیْ رَحْمَتِهِ وَ أَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً طَهُورا"؛ و او کسی است که بادها را پیش از (باران) رحمت، به بشارت فرستاد.- و از آسمان آب پاک‏کننده فرو فرستادیم. که یکی از آیاتی است که دلالت بر استجابت دعا به هنگام باران می کند.

همچنیبن در سوره روم آیه 46 آمده است :«وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ یُرْسِلَ الرِّیاحَ مُبَشِّراتٍ وَ لِیُذیقَکُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ"؛ و از نشانه های او است که بادها را مژده دهنده می‏فرستد تا شما را از رحمت خویش بچشاند.»

امام صادق (ع) فرمود: سه وقت است که در آن، حجاب و مانعی از جانب خداوند برای استجابت دعا نیست: دعا بعد از نماز واجب، هنگام فرود آمدن باران،  ظاهر شدن نشانه‏ای از نشانه‏های قدرت پروردگار در زمین که بر خلاف طبیعت و عادت باشد.*

در روایتی امام صادق (ع) به نقل از پدرشان می فرماید: «علی (ع) در اولین بارانی که در هر سال می بارید در زیر آن قرار می گرفت تا سر و ریش و لباسش خیس می شد، وقتی از حضرت می خواستند زیر سقف یا سایبانی، برای پرهیز از خیس شدن، بروند، می فرمود: این آبی است که به عرش خداوند نزدیک است.»**

همچنین توصیه شده است هنگام بارش باران این دعا خوانده شود:

«الحمد للَّه الّذی ینزل الغیث من السّماء، و ینشر رحمته لعباده، اللّهمّ لک الحمد عدد کلّ قطرة نزلت من السّماء منذ کانت، و عدد کلّ قطرة تنزل منها ما دامت، اللّهمّ اجعلها صیّبا هیّنا، و غیثا نافعا، و مطرا موافقا، مبارکا فی أوله و آخره، و بدءه و عاقبته و مهبطه و مجراه، و مغیظه و مسیله و مستقرّه، و ما ینشأ علیه و ما ینبت به، و اجعله سببا للأمن و العافیة برحمتک یا أرحم الراحمین».

«هر ستایشی مخصوص خداوندی است که باران را از آسمان نازل کرده و رحمتش را بر مردم می‏ گستراند. خداوندا، سپاس تو را به تعداد هر قطره باران که از ابتدا تا کنون نازل شده و به تعداد هر قطره که در آینده از آسمان نازل خواهد شد، خداوندا، این بارش را فراوان و گوارا و بارانی سودمند و مناسب قرار ده، برکت را در اول و آخر آن، آغاز و انجامش، محل نزول و محل جریانش، و محل فرو رفتن آن و محل گرد آمدنش، و آنچه بر آن می‏ روید و بوسیله آن رشد می ‏کند، قرار ده. و آن را به سبب رحمت خود موجب امنیت و تندرستی و فرجام نیک قرار ده، ای مهربانترین مهربانان».***

* شیخ طوسی، الأمالی، ص 280، انتشارات دار الثقافة، قم، 1414 ق

**بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، ج 3، ص 337، بنیاد بعثت، تهران، 1416 ق

***الآداب الدینیة للخزانة المعینیة / ترجمه عابدی، ص: 255