قدس آنلاین- احمد غفوریان:دو ماه از آن حادثه دردناک و تلخ می‌گذرد، تجربه سختی که تصور آن و دیدن حتی عکسی از آن خارج از طاقت ماست، اما محمد امین که هنوز حتی ۱۵ بهار از عمرش نگذشته، مردانه با آن کنار آمده است.

این غیرت در «همه بچه‌های کار» وجود دارد، همان هایی که وزنه دارند، گل می‌فروشند، در تعمیرگاه خودرو صورت‌های زیبایشان آغشته به روغن موتور شده و فضای سینه‌هایشان در سر چهار راه‌ها پر از دود ماشین‌هاست و دود روزگارهم در چشمشان.

اما دیر یا زود بچه‌های کار به خاطر کار باید بهای سنگینی را بپردازند و حاصل آن هم حوادث تلخی است که تا آخر عمر با آن‌هاست و محمد امین نیز بهای سنگینی را پرداخت.

او همراه با خواهرش با غیرت خودشان در رستورانی مشغول به کار می‌شود تا خرج خود و تحصیلاتشان را به دست آورند و باری از دوش خانواده‌شان بکاهند، اما نمی‌دانستند چه خطری در انتظار آن‌هاست و اما پرسش اینجاست که چه کسی مقصر است؟
کارفرما، والدین، جامعه، مسؤولان و...؟ به طور مطلق خود او مقصر نیست، هر چند کارشناسی بگوید ۵۰ درصد کارفرما و ۵۰ درصد خود او مقصر است، البته هنوز حکمی صادر نشده و همه دلخوشی این خانواده عدالت اسلامی است.

آنچه گذشت

محمد امین یک روز هنگام کار با چرخ گوشتی صنعتی، در حالی که گوشت مورد نیاز برای کباب را آماده می‌کرد، دست خود را برای همیشه در چرخ گوشت بی‌رحم جا می‌گذارد، چرخ گوشتی که برایش تفاوت ندارد ورودی قلوگاه گوسفند یا دست ظریف و زحمتکش نوجوان ۱۴ ساله باشد.

در همین رابطه به همراه جمعی از مسؤولان آموزش و پرورش طرقبه شاندیز به دیدار او  می رویم و خوشحالیم وقتی او در کلاس درسش حاضر  می بینیم.

ظاهرا تاکنون هیچ مسؤول استانی و یا شهرستانی به عیادت محمد امین نرفته است. در روز سانحه برحسب اتفاق وزیر بهداشت در مشهد بود و باخبر می‌شود و در بیمارستان طالقانی به عیادت او می‌رود و سکه ای به او می‌دهد و این تمام کمک به محمد امین است.

چندی پیش با پیشنهاد پنج میلیون تومان به پدر محمد امین از وی خواسته شده تا از ادامه شکایت منصرف شود و به وی گفته شده که به احتمال زیاد ۵۰ درصد در این حادثه تقصیر متوجه محمد امین خواهد بود.