قدس آنلاین - ساحل عباسی - از اوایل دی ماه کارمندان و کارگران منتظراعلام عیدی هستند. عیدی که قرار است بخشی از نیازها و احتیاجات شب عید آنها را تامین کند؛ امسال ۷۷۰ هزار تومان عیدی برای کارمندان در نظر گرفته شده است.

کارمندان معمولی دولت باید با حقوق مشخص خود و عیدی اعلام شده، فروردین را به سلامت پشت سر بگذارند.البته این سلامت بیشتر نصیب مدیرکل هایی می شود که حقوق های تقریبا نجومی و پاداش های میلیونی دارند.

پاداش هایی که  اگر یک بار در زندگی کارمندهای معمولی بیاید احتمالا بسیاری از آرزوهای محال آنها را ممکن می سازد یا از هیجان چنین خوشحالی سکته ناقصی دچارشان می کند!

 سر به سلامت بردن از تیرهایی که از گرانی اقلام خوراکی تا پوشاک و وسایل منزل به سمت آدم روانه می شود واقعا جای شگفتی دارد. به قول مادر پیری که آمده بود با حقوق بازنشستگی همسرش گوشت بخرد و می گفت به هر چه که دست میزنی مثل مار نیشت می زند،  با این حقوق بازنشستگی وعیدی نمی دانم چگونه پیش نوه ها و فرزندانم که عید به خانه ما می آیند سربلند کنم؛ باید با اژدهای تورمی که دولت روی کاغذ از آن حرف میزند جنگید. به آن بانوی مسن گفتم مادر این مار در خانه همه ما خوابیده است. الان مار تورم هر روز ما را نیش می زند. نمی کشد، اما فلج می کند...

اگر شما هم کارمند معمولی دولت هستید و دریافتی های طلایی ندارید حتما با اظهارنظرهای هم ردیفان خود که با قدس آنلاین درد دل کرده اند همراه شوید چراکه شما هم مثل ما می دانید خرید یک دست لباس کامل برای بچه ۶ ساله چقدر تمام می شود. یا یک کیلو آجیلی که بوی نا ندهد چقدر خرج روی دست خانواده می گذارد.

با ما در این گزارش همراه باشید. گزارش پیش رو درددل مختصری از سنگینی مخارج شب عید از سوی قشر ضعیف جامعه یعنی کارمندان معمولی دولت است.

کاسب هایی که کساد بازار را، شب عید جبران می کنند!/ بجای شستن فرش روی آن را شامپو کشیدیم

«سعید. ک»، کارمند یکی از ادارت دولتی در شمال ایران است. وی با اشاره به افزایش قیمت ها در آخر سال و و عدم توجه دولت به افزایش قیمت های خودسرانه می گوید: «امسال متاسفانه هرچه به روزهای آخر سال نزدیکتر می شویم قیمتها بیشتر افزایش پیدا می کند. کاسبها چون درطول سال کاسبی شان کساد بوده حالا می خواهند این را جبران کنند. چون مردم برای عید مجبورند خرید کنند و این همان چیزی است که هیچکسی به آن توجه ندارد و در آمارهای دولتی و تورم هم دیده نمی شود.»

این کارمند دولت که رقم عیدی دولت را برای تامین بخشی از هزینه های زندگی دو نفره مناسب می داند اضافه می کند: «دولت رقمی برای عیدی تعیین کرده که شاید بتواند بخشی از نیازهای مثلا یک خانواده دونفره را تامین کند و بازهم تاکید میکنم بخشی از نیازهای آنها را اما درخانواده هایی مثل من که چهار نفر هستند و پسر بزرگ دارند واقعا این پول به هیچ کاری نمی رسد.»

وی ادامه می دهد: «راستش را بخواهید ما قشر کارمند ساده که درآمدهایمان مانند مدیران نیست و مانند آنان پاداش های میلیونی آخرسال هم نداریم سعی میک نیم هزینه یمان را با تورم تنظیم کنیم؛ مثلا امسال عید، بخشی زیادی از خریدهای مان را کاهش دادیم و بجای شستن فرش روی آن را شامپو کشیدیم.»

دولت مدام شعار می دهد

و بعد توضیح می دهد که: «اما برخی از مخارج را نمی توان کاهش داد مثلا آیا می توان گوشت و مرغ نخورد یا برنج و حبوبات مصرف نکرد؟ کافی است که سری به بازار بزنید تا ببینید که تمام حقوقتان صرف خرید مایحتاج ضروری می شود و دیگر چیری برای خرید عید باقی نمی ماند. دولت هم مدام شعار میدهد که گوشت را ارزان می کنم و میوه شب عید را ذخیره کرده ایم اما درعمل که بازار می روی می بینی گوشت همان ۴۰هزارتومان است و میوه هم کیلویی ۱۰هزار تومان.»

آقاسعید که دوست ندارد نام فامیلش در گزارش بیاید با نارضایتی از وعده های دولت می گوید: «شب عید بچه من این حرف ها را نمی فهمد که دولت نمی تواند بازار را کنترل کند یا حقوق و عیدی من صرف خرید نان و میوه شد. او لباس و کفش عید می خواهد ... خیلی ها هستند مثل بچه من که بخاطر حقوق دولت درطول سال تنها یک جفت کفش دارند که آن هم دیگر پاره شده و مدت هاست با وصله و پینه دارد راه می رود! جواب او را چه بدهم؟ یا باید قرض کنم یا باید بروم سراغ شغل دوم وسوم. من رفتم سراغ شغل دوم و نیمه های شب در آژانس کار می کنم. این زندگی است که دولت وعده داده بود؟ قبض گاز ما آمده ۱۵۰ هزار تومان، آب آمده ۷۰هزارتومان و برق هم همینقدر. این چه یارانه ای است که حتی کفاف پول قبض ها را نمی دهد؟ مردم واقعا دیگر از دست دولت و گرانی ها خسته شده اند و هرسال  هم وضع بدتر و بدتر می شود. امید به اینده دارد کمرنگ می شود، اگر دولت و دولت بعدی فکر ی به حال حقوق و عیدی کارمندان نکنند تاحداقل آنها این ماه اول سالی شرمنده خانواده خود نباشند!

مسافرتی که نمی شود رفت!

«م.فرجی»، مشاور آموزش و پرورش در یکی از مدارس مقاطع راهنمایی و دبیرستان تهران است. او درباره حقوق و مزایای شب عید و اینکه آیا از عهده دخل و خرج خانواده برمی آید یا نه می گوید: «در ایام سال با همکاری خانواده سعی می کنیم یکی دو بار به سفر برویم تا اگر ایام عید امکانات مناسبی نیافتیم حداقل بچه ها حسرت مسافرت نداشته باشند. البته آموزش و پرورش تسهیلاتی برای سفر فرهنگیان در ایام تابستان و تعطیلات نوروز دارد. این تسهیلات آنقدر نیست که عموم فرهنگیان بتوانند از آن استفاده کنند. ظرفیت ها محدود است. مثلا ظرف زمانی خاصی می توانی از خوابگاه ها و مهمانسراها استفاده کنی. باید مدت زمانی بگذرد یا جا برای ماندن باشد که بتوان با قیمت مناسب تری از آن بهره مند شد.»

وی درباره مسافرت و استفاده از مدارسی که آموزش و پرورش برای کارمندان و مردم در نظر گرفته هم حرف هایی برای گفتن دارد: برخی از خانواده ها فقط برای اینکه سرشان هوایی بخورد به مسافرت می روند و  از اینکه در مدرسه شب را به صبح برسانند یا امکانات بهداشتی و خدماتی مطلوبی نداشته باشند نیز راضی هستند. در حالی که برخی از خانواده ها حاضر به مسافرت در چنین شرایطی نیستند و ترجیح می دهند یا در شهر بمانند یا به منزل اقوام خود سفر کنند.»

بازار شب عید؛ جایی برای تفریح، نه خرید/ خرید فقط برای بچه هاست

فرجی درباره خرید شب عید و دخل وخرج فرهنگیان هم می گوید: «میزان حقوق و مزایا در آموزش وپرورش متفاوت است. بالاترین حقوق بین ۲ تا ۳ تومان گزارش شده است. البته بسیاری از معلمان برای سرهم بندی دخل و خرج مجبور به تدریس دو شیفته، کلاس خصوصی گرفتن یا کارهای جانبی خارج از مدرسه هستند. در صورتی که مستاجر باشند که روز از نو روزی از نو! عیدی کارمندان که مشخص است. در یک حساب سرانگشتی باید مقداری آجیل درجه دو یا سه بخریم که بتوانیم جلوی دوست و فامیل سری بالا نگه داریم. بالاخره میهمان است و باید به میهمان احترام گذاشت. خرج و مخارج لباس بچه ها هم بالاست. با اینکه بسیاری از شهرها و در تهران بازار بهاره برای خرید عید تدارک دیده می شود اما قیمت ها در این بازارها چندان با بیرون تفاوتی ندارد یا اجناس از کیفیت بالایی برخوردار نیستند. گاهی که با اعضای خانواده یا دوستان به بازارهای شب عید می رویم بیشتر برای تفریح و سردرآوردن از تفاوت قیمت ها است که آن هم چندان تفاوت محسوسی با بیرون ندارد.»

«ب.مرادی»، کارمند آب و فاضلاب یکی از استان های غرب کشور است. او درباره عیدی پیش بینی شده از سوی دولت می گوید: «عیدی را به لباس بچه ها و همسرم اختصاص می دهم. البته همسرم هم قادر به تامین همه مخارج لباس خود نیست بنابراین سعی می کنم آنچه ضروری است خریداری شود.»

۱۵ روز دوم فروردین را چه کنیم؟/ ایام عید هم مسافرکشی می کنم

امسال هیات وزیران چیزی حدود ۷۸۰ هزار تومان عیدی برای کارمندان دولت در نظر گرفته است. بنده وزرای محترم را به قیمت های بازارهای داخلی ارجاع می دهم تا ببینم با این مقدار عیدی چند قلم کالا یا لباس می توانند بخرند. مانتو زیر صد هزار تومان پیدا نمی شود. اگر هم پیدا شود مانتوی مدرسه ای است، نه مانتوی میهمانی. مانتویی که دوبار شسته شود زوارش در می رود و رنگ و رو رفته دیگر قابل پوشیدن نیست. یک جفت کفش نمی توانی زیر صد تومان پیدا کنی. لباس بچه گانه که از لباس بزرگترها گران تر است. بنده به یاد ندارم که هیچ سالی بعد از ازدواجم یک دست لباس درست و حسابی برای خودم خریده باشم. سعی می کنم قبل از گرانی شب عید یک پیراهن معمولی بخرم که تا سیزده بدر قابل پوشیدن باشد و بس. اما آیا می توان به بچه ها گفت لباس عید نخرید؟ آیا می توان میوه و آجیل و شیرینی نخرید؟»

وی دراین باره می گوید: «الان شیرینی زیر ۱۰ هزار تومان پیدا نمی شود. شب عید هم که مافیای میوه وارد عمل می شود و  پرتقال ۲ هزار تومانی می شود ۵ هزار تومان! واقعا با حقوق و عیدی کارمندان دولت آیا می توان ایام عید را برگزار کرد؟»

این کارمند اداره آب و فاضلاب می گوید: «بنده در ایام عید هم سعی می کنم مسافرکشی کنم چون بعد از عید و عیدی دادن که بخش بد ماجراست! باید ۱۵روز باقیمانده فروردین را سر کنیم. ۱۵روزی که همه از سخت گذشتن آن گله و شکایت دارند.»

هیچوقت مسافرت عید نمی رویم

مرادی درباره سفر درایام نوروز و مخارج و هزینه های آن هم توضیح می دهد: «ما هیچ سالی در ایام نورزو سفر نمی رویم. یک سال مسافرت رفتیم پشت دستمان را داغ کردیم. متاسفانه درایران درسفر بخصوص در ایام نوروز به مسافر به عنوان عابربانک وکیف پول نگاه می کنند نه مسافر! همه اجناس خود را به چند برابر قیمت واقعی به مسافر می فروشند. هر چند امسال هتلداران اعلام کرده اند که قیمت ها را افزایش نمی دهند و حتی ۴۰ درصد هم به مسافران تخفیف می دهند اما با ارزش افزوده و هزینه های غذا و سایر هزینه ها آن را جبران می کنند. به هر حال کارمندانی که حقوق زیر ۲ میلیون تومان دارند حتی با داشتن شغل دوم نیز نمی توانند یک دل سیر مسافرت کنند. از این رو ترجیح می دهیم ایام عید در خانه بمانیم.»

پریسا بهرامی، کارمند  یکی از اداره های استان کرمانشاه است. وی درباره خرج های مضاعف شب عید می گوید: «شب عید خرج های مضاعفی به مردم تحمیل می شود. هر چند پاسداشت ایام نوروز امر بسیار نیکویی است اما متاسفانه افزایش خرج و مخارج و خریدهای اجباری به یک فرهنگ تبدیل شده است. چیدن سفره هفت سین باید با حداقل قیمت و برای تعمیق مسائل فرهنگی و ایرانی باشد اما خانواده ها به سمتی می روند که برخی نصف عیدی شان را خرج چشم و هم چشمی سفره هفت سین می کنند.»

وی درباره میهمانی ها و خرج های مضاعف تحمیلی بر صاحب خانه هم می گوید: «من در ایام عید هر سال از شهرستان میهمان دارم. گاهی اوقات برای تامین گوشت و مرغ و پر کردن فریزر برای میهمانانی که برای شام و نهار تشریف می آورند مجبور هستم  برخی از نیازهای ضروری خودم و همسرم را تهیه نکنیم. گوشت کیلویی ۴۰ هزار تومانی. برنج کیلویی ۱۳ هزار تومانی و سایر اقلام خوراکی که دست کمی از این قیمت ها ندارند واقعا جایی برای میهمانی های شام و نهار نمی گذارد. بهتر است به جای تحمیل چنین مخارجی شب نشینی بعد از شام داشته باشیم چرا که تهیه آجیل به آن گرانی و شیرینی و شکلات خودش کلی خرج دارد چه برسد به اینکه سفره شام و نهار در سیزده روز عید پهن باشد.»