به گزارش قدس آنلاین به نقل از  سایت تحلیلی نشنال اینترست اخیرا در مقاله ای با قلم «جان همینگز» اتحاد انگلیس، ژاپن و ایالات متحده علیه چین را اتحادی طبیعی دانسته و آن را شرح می دهد. ترجمه مقاله پیش روی شماست.

در ژانویه ۲۰۱۶، «مایکل فالون» وزیر دفاع انگلیس در ژاپن در مورد تعهد واشنگتن به اتحاد سه گانه انگلیس، ژاپن و ایالات متحده آمریکا سخنرانی کرد. وی در این سخنرانی تاکید کرد که هر سه کشور تعهد خود را به برقراری روابط نزدیک تر با یکدیگر در آینده حفظ خواهند کرد.

این سخنرانی بسیار مهم است زیرا دقیقا زمانی مطرح شده است که سوالات جدی در مورد ثبات منطقه آسیا پاسیفیک ایجاد شده و دریای چین جنوبی و شرقی به یکی از مسائل بسیار مهم در روابط ایالات متحده آمریکا و چین تبدیل شده است.

در ۲۰ اکتبر ۲۰۱۶ ، جهت عملی شدن سخنرانی وزیر دفاع انگلیس، فرماندهان کل نیروی دریایی انگلیس، ایالات متحده و ژاپن در پنتاگون بر سر یک میز نشسته و توافقنامه همکاری سه جانبه را امضاء کردند. بر اساس این توافقنامه نیروی دریایی هر سه کشور متعهد به همکاری با یکدیگر شده و مانورهای دریایی و فعالیت های گشت زنی مشترک را افزایش می دهند. این توافقنامه در واقع یک نقشه راه جهت اجرای استراتژی ائتلاف میان سه کشور علیه چین محسوب می شود.

چرا اتحاد؟

در جهان نامشخص و مبهم ، دولتهای زیادی گرد هم آمده اند که دارای روابط غیرسنتی هستند، به این معنا که آنها متحدان رسمی نیستند و به طور غیررسمی روابط با یکدیگر را گسترش می دهند. با توجه به اینکه هر کشور از منطقه خاصی است، اتحاد غیررسمی آنها با یکدیگر در واقع واکنشی به سطوح پیچیده تهدیدات که دموکراسی های لیبرال امروزه با آنها مواجه هستند، می باشد.

با توجه به خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، تشکیل اتحاد با دیگر دولتهای قدرتمند در سراسر جهان برای این کشور بسیار اساسی و مهم است. انگلیس، ژاپن و ایالات متحده آمریکا دارای سیستم سیاسی تقریبا مشابهی هستند لذا منافع گسترده ای در حفظ سیستم بین المللی که بر اساس قوانین بین المللی ادراه می شود، دارند. بنابراین آنها خواهان حفظ این نوع سیستم بوده لذا متحدینی طبیعی محسوب می شوند.

وضع موجود همکاری انگلیس و ژاپن

با تمرکز دقیق بر روابط بین انگلیس و ژاپن می توان متوجه شد که سنگ بنای همکاری امنیتی فعلی ژاپن و انگلیس، ترتیبات امنیتی ۲+۲ است که از سال ۲۰۱۵ به طور سالانه برگزار می شود. در این اجلاس ها وزرای دفاع و وزرای امور خارجه هر دو کشور به مدت دو روز در مورد طیف وسیعی از موضوعات و اهداف مشترک صحبت می کنند. در طی اجلاس های ۲+۲ طرفین در مورد نگرانی ها، منافع و اهداف امنیتی مشترک تبادل نظر نموده و طرفین و دولتهای ثالث را از مقاصد و اهداف خود مطلع می سازند. در ژانویه ۲۰۱۶ اجلاس ۲+۲ ، هر دو کشور بر حمایت خود از حکومت قانون در دریای چین جنوبی و شرقی تاکید کردند، آنها همچنین بر تعهد کامل خود از حاکمیت اوکراین تاکید نموده و در مورد برنامه هسته ای و موشکی کره شمالی ابراز نگرانی کردند. از اهداف ترتیبات امنیتی ۲+۲ می توان به همکاری دو کشور جهت دستیابی به منافع امنیتی مشترک و ایجاد چارچوبی برای همکاریهای امنیتی دوجانبه اشاره کرد.

در ژانویه ۲۰۱۷ در اجلاس ۲+۲، هر دو کشور توافقنامه خدمات جانبی و آموزشی (ACSA) را امضاء کردند که بر اساس آن تدارکات دفاع دوجانبه تسهیل شده و ارتش هر دو کشور جهت مانورها و تمرینات نظامی و انجام عملیات حفظ صلح در کنار انجام ماموریت های بشردوستانه و امدادرسانی با یکدیگر همکاری می کنند. این مساله باعث کارآمدی نیروهای نظامی هر دو کشور خواهد شد. بر اساس توافقنامه فوق، برای مثال، تانکرهای انگلیس هواپیماهای ژاپن را سوخت گیری نموده و کشتی های بریتانیایی قادر به سوخت گیری کشتی های ژاپنی خواهند بود و برعکس.

توافقنامه (ACSA) در واقع اولین گام جهت همکاری نزدیک ارتش های هر دو کشور است که باعث افزایش کارآمدی همکاریها میان دو کشور در آینده خواهد بود و نیاز برای انعقاد قراردادهای دوجانبه جداگانه را رفع می کند.

آینده همکاری ژاپن و انگلیس

تحکیم روابط امنیتی ژاپن و انگلیس درست در زمانی انجام می شود که قدرتهای نوظهور در منطقه آسیا پاسیفیک سر بر آورده اند. این واقعیت باعث شده است که سیاستگذاران، اتحادها را در سراسر جهان تقویت کنند. انگلیس و ژاپن یک مثال خوب در این مورد هستند. در عصر کاهش بودجه دفاعی و افزایش تهدیدات، همکاری با دیگر کشورهای دارای دموکراسی لیبرال باعث اشتراک گذاری تکنولوژی های مفید و انجام تحقیقات سنگین با بودجه معین و مشترک می شود. پس می توان گفت انجام تحقیقات سنگین و مشترک دفاع بیولوژیک ، شیمیایی و ..... یکی دیگر از اهداف امنیتی توکیو و لندن در آینده نزدیک است که باعث اشتراک گذاری تکنولوژی های جدید و مفید بین دو کشور و ایجاد چارچوبی برای همکاری نزدیک تر میان دو کشور در آینده قابل پیش بینی و در جهانی که کشورها متحدان خود را با احتیاط انتخاب می کنند، خواهد شد. واقعیت این است که در زمانی که ناامنی و تهدیدات علیه کشورها رشد کند، از چنین اتحادها و مشارکت هایی استقبال می شود.