قدس آنلاین - رقیب هراسی در انتخابات ایران پیشینه ای طولانی دارد و همیشــه نیز از ســوی یک حزب و گــروه خــاص ایــن تاکتیک در انتخابات مختلف بخصوص انتخابات ریاست جمهوری دنبال شده اســت. در انتخابات پیش رو نیز این شــیوه از روز نام نویســی آغاز شــد؛ وقتی آقای رئیس جمهور تلاش کرد رقابت انتخاباتی را به برجام و نابرجام تقسیم کند. اما این دوقطبی شکل نگرفت و تدبیــر نامزدهای اصول گــرا در مواجهه عاقلانه و منطقی با مســئله برجام، نقشه دوقطبی سازان را به هم زد. اگرچه تحلیل رئیس جمهور و همراهانش همچنان برمدار گذشــته باقی بود؛ مشــاوران آقای رئیس جمهور باور داشته و دارند که تنها راه عبور از صندوق رای، دوگانه سازی های کاذب و غیر واقعی است. در تاریخ انتخابات ایران، سال هاست برخی جریانات با دیو و دلبر سازی فضای سیاسی کشور، از مردم رأی می گیرند. سال هاست رأیشان را از «نه» به دیگری اخذ می کنند و دلخوش به رأی سلبی اند. اما چه وقت این دوگانه کارساز است؟ وقتی که هیچ کارنامه قابــل دفاعی برای عرضه کــردن به افکار عمومی وجود نداشته باشد. راهبرد دوقطبی ســازی، جامعه را دچار هیجان می کند تا واقعیت ها را نبینند. دوقطبی سازی کمک می کند ضعف و قوت برنامه های انتخاباتی در لابــه لای فریادهــا دیــده نشــود. در رقابت های دوقطبی هرکس بیشتر داد بزند، دیده می شود، هرکس بیشتر دروغ بگوید، سرآمدتر است و هرکس بیشتر اتهام بزند، رأی آورترمی باشد. مســیری که آقای روحانی و مشاورانش از روز اول طراحی کردند ساخت دوقطبی های کاذب اصول گرایی و اصلاح طلبی است؛ اما آخرین پرده این دوگانه ســازی در مناظره دوم، انتحار سیاسی بود. وقتی تلاش کردند آرا را دوقطبی کنند؛ اینکه مردم یا به جنگ رأی می دهند و یا بــه صلح، یا به بی راهه رأی می دهنــد و یا راه، یــا به آرامش رأی می دهند و یا آشــوب یا به دیوار سازی راه می دهنــد یــا آزادی و در نهایت به گمان آن ها یا مرگ یا زندگی. اگر تــا دیروز دوقطبــی را روی موضوع و نامزدها می بردنــد این بار دوقطبی را روی جامعــه بردند. گویی اختلاف ســر برجام و نابرجام نیســت؛ اختلاف ســر دو فردی اســت که خروجــی یکی مرگ اســت و دیگری زندگی. این دوگانه، انتحار سیاسی بود چراکه حتی توجــه نکردند این روش خطرنــاک توهین به مردمی اســت که به آن هــا رأی نمی دهنــد و حاضر نیســتند مسیرطی شده تکرار شود. در دوقطبی های گذشته نامزدها مورد وهن قــرار می گرفتند و در این دوگانه ســازی جدید به مردم توهین شده است. در گذشــته دوگانه هــای کاذب درســت می کردند. سازش یا مقاومت؛ اصلاحات یا اصول گــرا؛ آزادی یا دیکتاتوری. اما این بار دوگانــه را روی مردم بردند. گویی اگر رأی ندهیــد طرفدار جنگ هســتید و اگر رأی ندهیــد بدون تردید در آینــده به بی راهه خواهید رفت. اما این دوره انتخابات ماجرا متفاوت است. مردم به این ســطح بلوغ و شعور سیاسی رســیده اند که جــز منطق و اســتدلال، هیجانات خودساخته و دست ساز سیاسی را باور نمی کنند. مردم این بار نشان دادند که دنبال برنامه هســتند و کارنامه. آقای روحانی اگر در روزهای باقیمانده نتواند این خواســت عمومی را جواب دهد و به نقدها و اشکالات منتقدات پاسخ دهد و از برنامه خود بگوید؛ که اگر پاسخی داشت همه چیز را ارتباط به گذشــته و دولت های گذشته نمی داد، بدون شــک روز انتخابات، نتیجه سختی را پشت سر خواهد گذاشت.