به گزارش قدس آنلاین، ستاره عالم سینما نبود که درخشش او، چشم من و شما را گرفته باشد اما از آنهایی هم نبود که در هفت آسمانِ هنر هفتم، ستاره ای نداشته باشد و رشته امیدش به جایی بند نباشد. «حاج حبیب» گاه خودش هم ستاره امید این و آن شده بود تا در تاریک و روشنای سینمای ایران، راهنمای آنهایی باشد که مثل خودش برای سینمای مردمی و ارزشی حاضرند خطر کنند و هست و نیست هنری شان را فدا کنند.   «حبیب الله کاسه ساز» تنها برای آنها که تا کنون نامش را در تیتراژ فیلمها ندیده اند، ناآشنا نیست. «گوگل» و دیگر جستجوگران اینترنتی نیز  وقتی عبارت «حبیب الله کاسه ساز» را برایشان تایپ می کنید انگار بدجوری دست خالی شان رو می شود چون نتیجه جست و جو ها چیزی بیش از خبر تکراری درگذشت این تهیه کننده سینما نیست.

۵۵ سالگی

اگرچه مرگ، همواره به ما نزدیک است اما انگار در باور انسانها  ۵۵ سالگی خیلی به مرگ نزدیک نیست! همین ۵ ماه پیش وقتی بیماری، تهیه کننده سینمای ایران را به بیمارستان فرستاد  خیلی ها باورمان نشد که «حاج حبیب» قرار است بزودی تسلیم سرطان شود. دانش آموخته رشته فیلمنامه نویسی، علاوه بر تهیه کنندگی و مدیریت وتولید، در سینما بازیگری هم کرده بود. مدتی «مدیر کل تولید و پشتیبانی امور سینمایی» وزارت ارشاد و پس از آن «مدیر کل نظارت و ارزشیابی معاونت سینمایی» بود. البته مدیر عاملی «انجمن سینمای انقلاب و دفاع و مقدس» را هم می توانید به مسئولیت هایش بیفزایید.

از نوروز تا کارناوال مرگ

نخستین تجربه تهیه کنندگی اش در سینما به ۱۶ سال پیش بر می گردد و فیلم «نوروز» که بهترین فیلم جشنواره فیلمهای کودک و نوجوان نام گرفت. هرچند اگر دنبال پیشینه سینمایی

«کاسه ساز» باشید باید به اواخر دهه۶۰ و فیلم «پرواز در نهایت» برگردید و پس از آن دهه ۷۰ که در فیلمهای دفاع مقدسی «آخرین مرحله» و «هور در آتش» بازیگری کرد. «حاج حبیب» پس از دهه ۸۰ و وارد شدن به عرصه تهیه کنندگی، کارگردانی را نیز با فیلم «کارناوال مرگ» در سال ۱۳۸۷ تجربه کرده بود.

سینمای مسجدی

دغدغه اش اگرچه سینمای دفاع مقدس و فیلمهای ارزشی بود اما همه اینها را برای مردم می خواست. برای سینمایی که از دلِ زندگی مردم برخاسته باشد و نه تنها علاقمندان به هنر هفتم بلکه مردم کوچه و بازار را به سالن های نمایش بکشاند. یک فعال فرهنگی و رسانه ای در باره این دغدغه اش گفته است: «هم محله ای بودیم وهم مسجدی ... گاهی دغدغه های دینی وفرهنگی افکارمان را باهم گره می زد دلش می خواست کاری کند و راه را برای بچه های دیگر در حوزه سینما وهنر باز کند... مدتی بود جلسه نقد فیلم در مسجد راه انداخته بودیم با جمعی از بچه های بسیج فیلم های روز نقد می کردیم فیلم ها را در سینما یا در مسجد می دیدیم وبعد جلسه نقد می گذاشتیم... این جلسات خوشایند برخی نبود ومرتب مزاحمت ایجاد می شد اما آقای کاسه ساز موافق بود... این ایده اولیه را پرورش دادیم وبه این نتیجه رسیدیم باید اکران مردمی ومسجدی آثار خوب سینما را کلید بزنیم ...».  

محمدامین توکلی زاده در ادامه می افزاید: فیلم مجید مجیدی تازه اکرانش شروع شده بود-رنگ خدا- خوب دیده شده بود، ... از حبیب الله خواستیم این فیلم را اکران کنیم اکران هم زمان با سینماهای شهر تهران آن هم با حضور عوامل فیلم .اکران شروع شد با اینکه تبلیغات محدود بود وامکانات بسیار ابتدای بود ولی در هم شب های اول کل فضای مسجد پر شد نا چار شدیم فضا را بزرگتر کنیم ودر نهایت به سینمای روباز رسیدیم تمام چادر های آخر سالن را برداشتیم وسینمای مسجدی ومردمی واکران مردمی جامه عمل گرفت... ت. خیلی ها که اهل سینما نبودن فیلم رنگ خدا را دیدن خانواده های مذهبی رفتن سینما برایشان دشوار بود استقبال خیلی خوبی از این اکران کردن این تجربه سرمایه تصمیم های بعدی ما شد.

سینماگران بدهکارش هستند

فراتر از «اخراجی ها» که تهیه کنندگی اش را به عهده داشت، دست اندرکاران سینمای دفاع مقدس می گویند، این ژانر سینمایی خیلی از داشته ایش را مدیون «حاج حبیب» است. «محسن علی اکبری» تهیه کننده سینما در این باره می گوید: «او ۳۰ سال گذشته را به همه گروههایی که فیلم دفاع مقدس می شاختند همکاری می کرد... بیشتر این گروه‌های فیلمسازی بدهکارش هستند و زحماتش از ۳۰ سال پیش در سینمای دفاع مقدس سایه گسترانده بود...».

سینمای دفاع مقدس مدیون اوست

دنبال گفت و گوهایش با خبرنگاران، هر چه بگردی کمتر می یابی. در اینترنت بیش از همه می رسی به سخنان «حاج حبیب» روی تخت بیمارستان که با صدایی لرزان، تها خواسته اش را می گفت: «برای سلامتی و عافیت همه بیماران دعا کنید...» و جز این یک گفت و گوی باز نشر شده دیگر که مانند همیشه از دغدغه هایش می گوید: «سینمای دفاع مقدس، به دفاع مقدس مدیون است و نتوانسته دین خود را به آن ادا کند ... مسئولان فرهنگی و دست‌اندرکاران سینما باید به افکار عمومی و شهدا جوابگو باشند ... دولت باید از فیلم سازان این حوزه حمایت کند. در همه‌ جای دنیا شاخص‌ترین فیلم‌های جنگی با حمایت دولت ساخته می‌شوند... سینمای دفاع مقدس سینمای ملی و نجات دهنده‌ سینمای ما بوده است اما متاسفانه نتوانسته انتظارات مردم، رزمندگان و خانواده‌های شهدا را بر آورده کند.