قدس آنلاین- چند روز پیش دادستان عمومی و انقلاب گیلان از بازداشت دو نفر به اتهام آتش‌سوزی عمدی در نیزارهای تالاب انزلی خبر داد.

شاید شنیدن این خبر تأسفبار در بین اخبار مختلف این روزها زیاد جلب توجه نکرده باشد و شاید مردم و مسئولان به عمق فاجعه‌ای که این دو متجاوز به محیط زیست به بار آورده‌اند، به دقت نگاه نکرده‌اند. دادستان گیلان گفته است این آتش‌سوزی، عمدی و با هدف تصرف کردن این نیزارها بوده است.

این آتش سوزی ۱۴ساعته باعث از بین رفتن ۵۰هکتار از ارزشمندترین نوع زیست‌بوم کشور یعنی تالاب انزلی و موجب عقب‌نشینی تالاب و خشک شدن آن شده است. بد نیست بدانیم تالاب انزلی یکی از منحصر به فردترین ذخیره‌های زیستی کشور و منطقه است که با ویژگی‌های خاص زیستی خود، محل پرورش و زندگی گونه‌های متنوع و متعددی از پرندگان و جانوران است. این تالاب در سال ۱۳۵۴ در فهرست تالاب‌های بین‌المللی کنوانسیون رامسر به ثبت رسید. همچنین سازمان بین‌المللی حیات پرندگان این تالاب را به عنوان زیستگاه با اهمیت برای پرندگان تشخیص داده است.

این تالاب که در سال ۱۳۵۷ دارای ۸ متر عمق بوده تا سال ۱۳۹۴ بشدت تحلیل رفته و عمق آن به یک متر رسیده است! تالاب انزلی زیباترین مناظر آبی منطقه را دارد و محل تخم ریزی آبزیان و پناهگاه پرندگان بومی و مهاجر است. این تالاب با بیش از ۱۰۰ گونه پرنده، ۵۰ گونه ماهی و صدها گونه موجودات گیاهی اکوسیستم کم‌نظیری دارد.

اکنون پرسش این است با متجاوزانی که برای مطامع مادی زودگذر خود این گونه به مردم، نسل‌های آینده و کشور خود خیانت می‌کنند چه برخوردی باید کرد؟ بدون شک هیچ کارشناسی نمی‌تواند برای حتی یک متر مربع از این زیست‌بوم ارزشمند قیمت دقیقی بگذارد، پس با خاطیانی که عامدانه ۵۰۰هزار متر مربع از این زیستگاه را نابود و خاکستر کرده‌اند چه باید کرد؟ آیا کسی می‌تواند بهای این خسارت بزرگ را پرداخت کند؟ چند میلیون یا چند میلیارد تومان؟
به نظر می‌رسد تا زمانی که با مجرمان و متجاوزان به محیط زیست برخوردهای جدی و قاطع در حد اعدام و حبس‌های طولانی مدت و سنگین بدون امکان تبدیل به جزای نقدی نشود، باز هم شاهد چنین تعدی‌های ناجوانمردانه به محیط زیست خواهیم بود. تالاب زیبای انزلی به هزار و یک دلیل دارد جلوی چشمان بی‌تفاوت ما جان می‌دهد و از بین می‌رود، همچنان که دریاچه ارومیه و دریاچه هامون از دست رفته‌اند. اگر هر چه زودتر جلوی خاطیان و متجاوزان را نگیریم باید مطمئن باشیم که حتی فرزندان ما هم تالاب انزلی را نخواهند دید چه رسد به نسل‌های آینده. همچنان که برخی از همنسلان من دریاچه باشکوه ارومیه را ندیدند و معلوم نیست که دیگر بتوانند ببینند. مشکلات و مسایل فراوان زیست‌محیطی که با مرگ این زیست‌بوم‌ها رخ می‌دهد حکایتی دیگر است و مجالی دیگر می‌طلبد.