به گزارش قدس آنلاین، پایگاه رای الیوم در مطلبی با اشاره به نشست آتی شورای همکاری خلیج فارس در کویت در ماه دسامبر آینده پرسش هایی مطرح کرده و نوشته است: آیا این نشست برگزار می شود یا خیر؟ شرکت کنندگان در آن چه کشورهایی هستند؟ آیا از قطر و امیر آن شیخ تمیم بن حمد دعوت به عمل می آید؟ آیا رهبران کشورهای تحریم کننده می پذیرند که دور یک میز با وی، همانند نشست های قبلی بنشینند؟

این رسانه می افزاید: شاید برخی بگویند که هنوز سه ماه مانده و ممکن است که اوضاع تا قبل از برگزاری این نشست تغییر کند اما نکته این است که معمولا اقدامات مقدماتی برای این نشست از قبل شروع می شود از جمله؛ نشست وزیران خارجه این شورا، مقدماتی که دبیرخانه این شورا باید انجام دهد و برخی اقدامات مقدماتی دیگر.

رای الیوم می نویسد: شواهد نشان می دهد که نشست آتی مانند نشست های قبلی نخواهد بود و با اقدامات غیرقابل پیش بینی همراه است و حتی برخی از افراد بدبین احتمال برگزاری آن را کم اگر عدم برگزاری نباشد، می دانند به ویژه که اقدامات میانجی گرایانه کویت به بن بست خورده است و شاید سفر امیر کویت به واشنگتن و دیدار آتی اش با دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا آخرین فرصت در این زمینه باشد.

این رسانه عرب زبان بیان کرد: به گفته برخی منابع؛ قطر فعلا در حال بررسی این موضوع است و دو دیدگاه وجود دارد؛ نخست افرادی که خواستار خروج از این شورا پس از تشدید بحران هستند. دوم، افرادی که بر اهمیت ادامه عضویت قطر در این شورا تا لحظه آخر تاکید دارند.

رای الیوم نوشت: نمی دانیم که کدام گروه پیروز خواهند شد اما با توجه به حرفهای شیخ محمد بن عبدالرحمن آل ثانی وزیر خارجه قطر در بروکسل احتمالا باید نظر و دیدگاه طرفداران خروج از شورا را ارجح تر دانست. به ویژه که اگر این بخش از حرفهای وزیر خارجه قطر که گفت ما به شورا اعتماد داریم اما نمی دانیم که این اعتماد در آینده ادامه خواهد داشت را در نظر بگیریم. وی از ضرورت همکاری میان اعضای شورا سخن گفت و با دیکته های برخی دیگر از کشورها مخالفت کرد.

این رسانه می نویسد: این سخنان شیخ بن عبدالرحمن برای ما جدید است و تصویر بدبینانه ای که درباره امکان ادامه حضور قطر در این شورا است را نشان می دهد و چه بسا مقدمه ای برای خروج از شورا باشد.

رای الیوم در پایان با اشاره به تلاش های امیر کویت  و تمایل وی برای حفظ وحدت شورای همکاری خلیج فارس نوشت: بحران از نظر ما وارد مرحله بدون بازگشت شده است و حل آن شبه محال شده است.