قدس آنلاین- خبرهای منتشر شده از برخورد رضا کیانیان بازیگر سینما و تلویزیون با فعالان محیط زیست در مراسم رونمایی از پویش «من صدای آب هستم» در روزهای گذشته موجب شد بار دیگر به این موضوع پی ببریم که «محیط زیست» در کشور ما چقدر غریب است. محیط زیست در کشور ما جز عده‌ای از افراد دلسوز با چهره مردمی، حامی دیگری ندارد و گاهی حتی هنرمندان بزرگ نیز وقتی می‌آیند و می‌خواهند قدمی برای مشکلات زیست‌محیطی کشور بردارند، پایشان روی پوست خربزه حاشیه‌ها می‌رود و می‌لغزند و زمین می‌خورند.

در همه جای دنیا هنرمندان و ستاره‌های سینما و تلویزیون از حامیان اصلی حفاظت از محیط زیست هستند و البته حضور و تبلیغات آن‌ها نیز اثرات زیادی در حفظ و حراست از محیط زیست دارد. اما در همایش چند روز پیش برای رونمایی از پویش «من صدای آب هستم» اتفاق ناخوشیندی رخ داد که شیرینی راه انداختن چنین پویشی را تلخ کرد و این پویش خوب و ارزشمند را که با کمک چهره‌های فرهنگی و هنری کشور می‌تواند موجب جلب توجه بیشتر مردم به مصرف بهینه «آب» شود، از ابتدا به حاشیه برد.

نخست باید تأکید کنیم که حرکت وزارت نیرو در به راه انداختن پویش بزرگ «من صدای آب هستم» حرکت ارزشمندی است که جای قدردانی دارد. چرا که اگر ما مردم، هرچه زودتر متوجه وضعیت خطرناک کمبود آب در  کشورمان نشویم، بزودی ایرانمان دچار بحران بزرگ و وحشتناکی می‌شود که از بحران‌هایی مانند جنگ، دست کمی ندارد و حتی شاید سخت‌تر باشد.

برخورد استاد رضا کیانیان، بازیگر و چهره سرشناس سینما که اتفاقاً او را با رفتار و چهره‌ای آرام می‌شناسیم با فعالان زیست‌ محیطی که از صدها کیلومتر دورتر و از کانون بحران‌های آبی کشور به پایتخت آمده بودند تا صدای مشکلاتشان را به گوش مسئولان وزارت نیرو برسانند، دور از انتظار بود. از پیشکسوتی مانند آقای کیانیان و البته دیگر چهره‌های سرشناس و محبوب سینما، ورزش و دیگر حوزه‌ها انتظار می‌رود در نشست‌های عمومی و در برخورد با جوان‌ترها، آن‌ هم جوانان فعال محیط زیست که کارشان ارزشمند است، سعه صدر و آرامش بیشتری داشته باشند بخصوص در جایی که برای رسیدن به هدف نیاز به همدلی، هم آهنگی و آرامش داریم.

دخالت آقای کیانیان در کار مجری برنامه و درگیری لفظی با فعالان محیط زیستی و استفاده از کلمات تند و خشن، به هیچ وجه در شأن بزرگان سینمای ما نیست، آن هم در چنین مراسمی. گیریم که جوانان محیط زیستی هم تند سخن گفته باشند باز هم دلیلی بر عصبیت و عصبانیت شخصی مانند آقای کیانیان نمی‌شود. چنین حرکتی موجب می‌شود یک پویش ارزشمند و اثرگذار از ابتدا دچار حاشیه شود و انرژی سرشار آن به هدر رود. کاش چهره‌های سرشناسی که قصد خدمت در چنین حوزه‌هاییی را دارند حساب‌شده‌تر عمل کنند و بدانند که جامعه رفتار آنان را رصد می‌کند.