قدس آنلاین- در سال ۱۳۶۹ که زلزله وحشتناک و پرتلفات منجیل روی داد یکی از دوستان نظامی من دریادار فقید اشکبوس دانه کار که خدا بیامرز خیلی زود در میان سالی درگذشت طرح بزرگ و جامعی تهیه کرد که من در مجله ماهانه کهکشان آن را به چاپ رساندم و در دوران ریاست جمهوری آقای هاشمی رفسنجانی خیلی مورد توجه قرار گرفت و قرار بود به اجرا دربیاید که نشد.

مرحوم دریادار اشکبوس دانه کار در طرح جامع خود تمام دقایق و نکات مربوط به حدوث زلزله، راهکارهای کاهش تلفات، خارج کردن زندگان از زیر آوار با استفاده از یک گروهان و حدود ۵۰ سگ زنده یاب، انبار کردن هزاران چادر برای اسکان زلزله زدکان. تهیه هزاران کانکس برای شهرک سازی موقت تعداد اتومبیل‌های آتش نشانی، تانکرهای حامل آب، آشپزخانه‌های صحرایی که فوراً به محل انتقال یافته و مشغول تهیه غذا برای مردم شوند، حتی دستشویی‌های از پیش آماده شده، بیمارستان‌های صحرایی، نانوایی‌های مورد نیاز را که به صورت کاروان بود پیش‌بینی کرده بود. او پیش‌بینی کرده بود که انبارهای سازمان مخصوص تعدیل عوارض زلزله باید همیشه مملو از گونی‌های برنج و گندم و آرد باشد، تعداد چند میلیون قوطی کنسرو گوشت و ماهی و لوبیا و... پیوسته در انبار آماده باشد.

یک سازمان داوطلبان تشکیل شود که اعضای آن پس از وقوع هر زلزله احضار و به مراکز زلزله اعزام شوند. آن مرحوم می‌گفت ایران زلزله‌خیز است. در تاریخ ایران زلزله مرتباً ثبت شده است. او حتی تعداد پزشکان و پرستاران را پیش‌بینی کرده بود. قرار بود چند هواپیمای حمل و نقل ارتش همیشه برای کمک رسانی در اختیار سازمان کنترل زلزله و سیل و امثالهم باشند.

او پیشنهاد می‌کرد کارخانه‌های خودروسازی کشور صد هزار کانکس مجهز به چرخ بسازند که به محض وقوع زلزله این کانکس‌ها به محل حادثه منتقل و در آنجا مورد استفاده قرار گیرند.

در زلزله اخیر سرپل ذهاب و نواحی غربی کشور دیده شد که فقط دو تیپ ارتش به کمک مردم شتافتند و در کلیپ‌های خبری هست که کاوشگران با گوشی تلفن همراه خود به تفحض اشتغال داشتند.

در ایران تا تاریخ به یاد دارد زلزله روی داده است. زلزله گرگان، زلزله بویین زهرا، زلزله طبس و صدها مورد دیگر. در سال‌های دهه ۱۳۰۰ هـ. ش، زلزله شهر سلماس را ویران کرد. در حدود سال ۱۳۰۸ زلزله به مازندران خرابی‌های وارد وارد ساخت. زلزله زمانی قوچان را لرزاند. زلزله روزیگاری شهر باعظمت ری را به ویرانه‌ای بدل کرد. زلزله‌های ایران بسیار مشهور و پرهزینه است قطران از زلزله بزرگ تبریز سخن رانده است.

امروز زلزله امری عادت و متعارف شده است. زلزله بم ۳۰۰۰۰ تن تلفات بر جای گذاشت. تلفات زلزله اخیر به ۵۰۰ تن نرسید. زیرا خانه‌های گلین و چینه‌ای قدیم جای خود را به سازمان‌های محکمتری داده بود.

دولت باید برای وقوع حوادث طبیعی آماده باشد. چندی پیش هلال احمر از تجهیز ۸۰۰ دستگاه آمبولانس می‌گفت. اما امروز می‌گوید فقط ۵۳ دستگاه آمبولانس در تهران در اختیار هلال احمر است در حالیکه این تعداد باید ۳۶۰ دستگاه باشد! پس آن ۸۰۰ دستگاهی که تصاویرش را به رخ مردم می‌کشاندند از لشکر فرشتگان و اجنه بودند؟

آقای مسعود تهرانچی یک آمبولانس ساز است سال‌ها ناله و استغاثه می‌کرد که "من آمبولانس را روی شاسی نیز سوار می‌کنم ولی می‌روند از خارجه آمبولانس می‌خرند.» چرا به جای این خودروهای بنجل خطرناک که به من مفت هم بدهند نمی‌پذیرم، ساخت آمبولانس و کامیون در دستورشان نیست.

چرا یک نفر نظامی و امیر ارتش را در رأس این سازمان یا ستاد بحران نمی‌گذارند؟

این آقای مسئول کنونی چرا امروز ابراز درد می‌کند که آمبولانس نداریم. دارو پتو و چادر نداریم.

این اقلام مورد نیاز را که شب بعد از وقوع زلزله نباید از مردم طلب کرد.

وقتی شما مرتباً میلیاردها دلار پول و اقلام به کشورهای دیگر کمک می‌کنید چرا برای موارد ضروری برای مردم، اقلام مورد نیاز را انبار نمی‌کنید؟

پیشنهاد من اینست هیئتی مانند خیرین مدرسه ساز را در این کار مشارکت دهید. مرحوم اشکبوس دانه کار حتی پیش‌بینی کرده بود چه تعداد کفن و تابوت برای متوفیات باید پیش‌بینی شود. پیش‌بینی کرده بود گورستان هایی باید به همین منظور احداث شود. تعداد جیپ‌ها، کامیون‌ها، آمبولانس‌ها، کفش کش‌ها را پیش‌بینی کرده بود. سازمانی برای اسکان و اقامت موقت، سازمانی برای تغذیه، سازمانی برای امور بهداشتی و درمانی و سازمان کوچکی برای دریافت کمک‌های مردمی از داخل و بین‌المللی از خارج درون سازمان اصلی پیش‌بینی کرده بود.

اول از هر کار شروع به مطالبه از مردم می‌کنند و شماره حساب می‌دهند که مردم کمک هایشان را در آن حساب بریزند، مات و سرگشته می‌شوند و دور خودشان می‌چرخند و در نهایت خجالت می‌گویند تهران به ۳۶۰ دستگاه آمبولانس احتیاج دارد در حالی که ما فقط ۵۳ آمبولانس داریم. پس آن ۸۰۰ آمبولانس چی شد؟

شاید در استان‌ها پخش و پلا هستند، اما لازمست که انبار هلال احمر و ستاد بحران پیوسته پر و غنی و آماده باشد و منتظر اهدایی‌های مردم نباشد. هر چند مردم آن کمک‌ها را می‌کنند و قلب پاک و نیت خبر مردم همیشه آماده کمک می‌باشد اما به هر حال باید وضعیت سیل و زلزله را جدی گرفت.

یک سرتیپ ارتش را در رأس این سازمان بگذارید و ژنراتورهای برق، آشپزخانه صحرایی، انواع وسایل برای احداث شهرک‌های موقت متحرک، تانکرهای آب، نانوایی متحرک و تمام اقلام را پیوسته در دسترس نگاه دارید.