قدس آنلاین- بــا نگاهی به حملات پیاپی داعش و القاعده در هفته گذشــته در افغانســتان و بررسی اهداف تعیین شده این حملات و همچنین مقایسه آن با اهداف حملات سه ماهه اخیر در این کشور، می توان براحتی به این نتیجه رســید که نه تنها داعش برای تجدید قوا به افغانستان بازگشته است، بلکه درحال تدارک برای گرفتن انتقام از شــیعیان مظلوم این کشور است. افغانستان به دلیل شرایط امنیتی ناپایدار و بی ثبات و همچنین مجاورت با پاکستان به عنوان یکی از کانونهای ترویج افراط گرایی و حمایت از آن و حضور و نفوذ نظامی آمریکا در این کشــور، گزینه مناسبی برای عناصر داعش به شمار میآید. عامل دیگری که افغانســتان را مورد توجه داعش قرار داده، مجاورت آن با آسیای میانه به عنوان یکی از کانون های شــکل گیری و نفوذ افراط گرایی است، به گونهای که شمار زیادی از عناصر جریان های تروریســتی در سوریه از این منطقه برخاسته اند و در شرایط موجود در ســوریه، بازگشت به افغانستان و آسیای میانه، گزینه مطلوبی برای این دست از عناصر تروریستی به شمار میآید. داعشــی ها پس از شکست ســنگینی که در ســوریه و عراق از نیروهــای هم پیمان ایران متحمل شــدند، حالا به فکر انتقام از خانواده های رزمندگان لشــکر فاطمیون در افغانستان هستند. این جنــس از حملاتی کــه غیرنظامیان و بخصوص شــیعیان را هدف قرار داده است، همانند آنچه که در روســتای میرزا اولنگ، مسجد امام زمان(عج) و مرکز خبری تبیان در کابل رخ داد، نشانگر آن است که داعش قصد دارد از نیروهای شــیعه افغانی که در قالب لشــکر فاطمیون در سوریه نقش ایفا می کنند، انتقام بگیرد و در بین آن ها اختلاف بیندازد. اما مرور این حقایق در افغانستان نباید ما را از حضور نیروهای آمریکایی از ســال ۲۰۰۱ تاکنون غافل کند. آمریکایی ها بعد از حمله ۱۱ سپتامبر برای مبارزه و ریشه کن کردن تروریسم وارد خاک این کشور شدند. در واقع آمریکا در افغانستان وارد جنگی نامنظم شد که انتهایی برای آن متصور نیست. هنگامی که نیروهای متجاوز برای مدت های طولانی به جنگ و برای کشته شدن اعزام می شوند، دشوار اســت نبردی را بپذیریم که هیچ گاه با پیروزی پایان نمی یابد، نبردی که می تواند یک دام و یک دور باطل باشــد. نبردی که می تواند پوچ و بیهوده باشــد. همچنان که اکنون بعد از ۱۷ سال خانواده های آمریکایی از دولتشــان توضیح می خواهنــد که برای چه هدفی جوانانشــان را در این راه از دست می دهند و البته خانواده های افغانستانی نیز این پرسش را از فرماندهان آمریکایی دارند که «پس مبارزه با تروریسم چه شد؟» ایــن طــرح، ادامــه تعهــدی اســت که استراتژیست های آمریکایی نیز خودشان آن را «جنگ بی پایان» نامیده اند، که از این پس طولانی ترین - ۱۷ ســال - جنگ در تاریخ آمریکاست. در ســال ۲۰۱۱ قبل از انتقال کنترل سرزمین به دولت افغانستان، سربازان آمریکایــی به بالاترین ســطح خود بیش از یک صد هزار نیرو رســیدند، اما نتیجه آن، یک نمایش از شکســت کامل است. اکنون تروریســت های طالبان ۶۰ درصد سرزمین افغانستان را کنترل می کنند و در سال های اخیر شاهد افزایش «عملیات های تروریستی» طالبان در کنار القاعده بودیم. از سوی دیگر این روزها، حتــی داعش، رقیــب القاعده، توانست در سرزمین افغانستان مستقر شود. یکی از کانونهای اصلی داعش در افغانستان ولایت شــرقی ننگرهار اســت، که از سال ۲۰۱۴ میلادی در این ولایت نفوذ کردهاند. در طول سه ســال گذشته داعش موفق به انجام حمله های متعدد خونین در افغانستان شده است. مطابق برآوردهای پنتاگون، شمار اعضای داعش در افغانستان از حدود ۲۵۰۰ نفر در ســال ۲۰۱۵ به حدود ۱۰۰۰ نفر در سال جاری کاهش یافته است. اما مقامات روسیه آمار دیگری در این خصوص ارائه می کننــد. ضمیر کابلوف، نماینده ویژه رئیس جمهور روسیه در افغانستان و پاکستان گفته، داعش از ســال ۲۰۱۴ به این طرف در حال توسعه فعالیت های نظامی در افغانستان است و شمار اعضای آن در سراسر افغانستان از مرز ۱۰ هزار نفر فراتر رفته است. این دقیقاً همان نکته ای اســت که در تضاد شــدید برای افزایش نیروهای نظامی آمریکا در طرح جدید ترامپ برای افغانســتان است. ترامپ درحالی به افزایش نیروهای نظامی در افغانستان دســت می زند که وزارت دفاع این کشور، مدعی است در سال های حضور در این کشور توانسته شمار تروریست ها را در شمال شرق افغانستان به کمتر از نصف برساند. اما واقعیت آن است که آمریکایی ها در گرداب افغانستان هر روز بیشــتر فرو می روند و در عمل کارنامه ای غیرقابل دفاع در برابر افکار عمومی کشورشان باقی گذاشته اند.